Λόγοι οικονομικοί υπαγορεύουν την προσέγγιση των Αθηνών με τη Μόσχα, παράλληλα με μια επιβεβαίωση του «πολυδιάστατου» χαρακτήρος της εξωτερικής μας πολιτικής.
Από την πλευρά του, ο κ. Πούτιν επιθυμεί να καταδείξει και αυτός ότι παρά την απομόνωση που επιβάλλουν στη Ρωσία το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε., ο ίδιος προχωρεί σε παραγωγικές συνομιλίες με έναν πιστότατο σύμμαχο της Δύσεως – την Ελλάδα. Αμφότεροι έχουν μια προσωπική πολιτική ατζέντα να εξυπηρετήσουν.
Η συνάντηση των δύο ανδρών θα πραγματοποιηθεί στο Σότσι, στο μεγαλύτερο θέρετρο της Ρωσίας στο ανατολικό άκρο της Μαύρης Θάλασσας, στα σύνορα με την Αμπχαζία, που αποσχίσθηκε από τη Γεωργία το 2008.
Και είναι στη Μαύρη Θάλασσα, όπου έχει πλέον μεταφερθεί η ανοικτή αντιπαράθεση της Δύσεως με τη Ρωσία, λόγω του ουκρανικού ζητήματος και όχι μόνον. Διότι, ενώ στα χρόνια του πρώτου Ψυχρού Πολέμου το ενδιαφέρον είχε εστιασθεί σχεδόν απολύτως στην Κεντρική Ευρώπη, σήμερα πλέον το διακύβευμα μετακυλίεται στον Νότο.
Εξ ου και η αναβάθμιση της στρατιωτικής συνεργασίας της Ουάσιγκτον με την Αθήνα, η δημιουργία της αμερικανικής βάσεως στην Αλεξανδρούπολη, που έχει ως στόχο την περαιτέρω ανάσχεση της ρωσικής καθόδου, αν και όχι την αναδίπλωσή της.
Είναι ενδεικτικό ότι προ διημέρου ο κ. Γενς Στόλτενμπεργκ, γ.γ. του ΝΑΤΟ, δήλωσε ότι η Ουκρανία ως «πολύτιμος εταίρος» «δεν υπάγεται στις δεσμεύσεις συλλογικής αμύνης». Με δύο λέξεις, «μη πόλεμος».
Ωστόσο, αν και η επίσκεψη του κ. Μητσοτάκη δεν καλύπτει τις στρατηγικές ανησυχίες της χώρας μας έναντι της Τουρκίας, καλώς σπεύδει στο Σότσι. Ούτως ή άλλως, μια συνάντηση με τον κ. Πούτιν είναι «πολιτικό αξιοθέατο», αν μη τι άλλο.
(του Κώστα Ιορδανίδη, από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")