Ωστόσο, δεν είναι κάτι που προκαλεί έκπληξη, καθότι τα ορυκτά καύσιμα δεν φαίνεται να έχουν περιοριστεί ουσιαστικά. Στοιχεία της Ember, μη κερδοσκοπικού οργανισμού με έδρα το Λονδίνο, έδειξαν ότι η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από άνθρακα στην Ευρώπη μειώθηκε μόλις 3% το 2021 σε σχέση με τα προ της πανδημίας επίπεδα του 2019, πολύ λιγότερο από την πτώση 29% που καταγράφηκε το 2019 έναντι του 2017. Αναμφισβήτητα, η χρήση άνθρακα παραμένει υψηλή και τα ορυκτά καύσιμα εξακολουθούν να αντιπροσωπεύουν περίπου το 40% της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της Ε.Ε. με βάση στοιχεία του 2021.
Η σημερινή ενεργειακή κρίση καθιστά το πρόβλημα ακόμη πιο έντονο, καθώς με τις τιμές φυσικού αερίου και πετρελαίου να έχουν εκτιναχθεί στα ύψη, συμφέρει περισσότερο τους παραγωγούς ηλεκτρικής ενέργειας να στρέφονται στον άνθρακα, παρότι αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να αγοράσουν περισσότερα δικαιώματα εμπορίας ρύπων με βάση το σχέδιο της Ε.Ε. για τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Η γεωπολιτική κατάσταση δε στην Ουκρανία δεν αφήνει και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας για εκτόνωση της κρίσης με το φυσικό αέριο, με αποτέλεσμα έναν «φαύλο κύκλο» ακρίβειας και αλλεπάλληλων μέτρων στήριξης για τη θωράκιση νοικοκυριών και επιχειρήσεων, που στο τέλος ενδεχομένως να πλήξει την προσπάθεια μετάβασης στην πράσινη ενέργεια.
Και όλα αυτά, όταν πριν από τρεις μήνες δίδονταν διαβεβαιώσεις στη σύνοδο της Γλασκόβης για την κλιματική αλλαγή για μία παγκόσμια κινητοποίηση να επιταχυνθεί η μετάβαση σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Η Βρετανία έδωσε αγώνα για να πείσει τον αναπτυσσόμενο κόσμο να σταματήσει τις επιδοτήσεις σε ορυκτά καύσιμα, που ουσιαστικά αποτελούν τον «ελέφαντα μέσα στο δωμάτιο». Το θέμα όμως είναι ότι οι επιδοτήσεις, με διάφορες μορφές, εξακολουθούν να ξεπερνούν το 1 τρισ. δολάρια σε ολόκληρο τον κόσμο, σύμφωνα με το ΔΝΤ.
Και το ερώτημα είναι μπορούμε να κάνουμε αυτό που βλέπουμε ότι χρειαζόμαστε ή είμαστε εξαρτημένοι στο κέρδος και κατά συνέπεια σε αδυναμία αλλαγής;
(από την εφημερίδα "ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ")