Δεν είναι νοητόν λοιπόν, να συνεχίζουμε να τις αντιμετωπίζουμε με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο το κάναμε το 1983, όταν τα δεδομένα ήσαν τελείως διαφορετικά. Δεν μπορεί οι διεκδικήσεις να αντιμετωπίζονται με κλαυθμηρίες και επικλήσεις του διεθνούς δικαίου, ούτε οι υπερπτήσεις με την «παγία τακτική» της «αναγνωρίσεως και αναχαιτίσαιως». Αυτή η τακτική εκλαμβάνεται από την Τουρκία, ως αδυναμία. Και αποθρασύνεται.