Το ερώτημα που είχε τεθεί προς συζήτηση μετ’ επιτάσεως και με επιμονή ήταν: «Η ενεργειακή κρίση που έρχεται θα είναι παρόμοια με την κρίση των 70s;» Ένας εκ των συμμετεχόντων στη συζήτηση επέμενε διαρκώς κάθε φορά που το ερώτημα έμπαινε εκ νέου προς συζήτηση: «Θα είναι χειρότερη». Ο συγκεκριμένος, ακόμη μία φορά, επιβεβαιώνεται…
Αν προσπαθήσει κάποιος να συγκρίνει την πετρελαϊκή κρίση των 70s με τη σημερινή ενεργειακή κρίση θα πρέπει να λάβει υπόψιν του τις σημερινές συνθήκες ώστε να τις υποβάλλει σε ένα συγκριτικό πλαίσιο με το παρελθόν. Το κύριο χαρακτηριστικό της σημερινής ενεργειακής κρίσης είναι η πράσινη μετάβαση.
Για να επιτευχθεί η πράσινη μετάβαση απαιτούνται τεχνολογίες οι οποίες στηρίζονται σε εφοδιαστικές αλυσίδες κρίσιμων ορυκτών όπως, κυρίως, οι σπάνιες γαίες. Ως γνωστό, η αλυσίδα αξίας των σπάνιων γαιών (εξόρυξη, μεταλλουργία, τελικό προϊόν) ελέγχεται σχεδόν εξ ολοκλήρου από την Κίνα.
Αν πράγματι λοιπόν θέλει κάποιος να προβεί σε συγκριτική ανάλυση της ενεργειακής κρίσης των 70s με τη σημερινή ενεργειακή κρίση δεν μπορεί παρά να λάβει υπόψιν του αυτήν την παράμετρο. Η βασική πρώτη ύλη της ενέργειας τη δεκαετία των 70s ήταν το πετρέλαιο. Σήμερα είναι οι σπάνιες γαίες.
Το 2019 ξεκίνησε μία σχετική συγκριτική μελέτη η οποία παρέμενε –μέχρι σήμερα– αδημοσίευτη (draft). Μία μελέτη η οποία συνέκρινε την πετρελαϊκή κρίση των 70s με τη σημερινή κρίση στην αλυσίδα αξίας των σπάνιων γαιών.
Η μελέτη ίσως είναι ακόμη πιο επίκαιρη σήμερα καθώς η Δύση ακόμη δεν έχει καταφέρει να απεξαρτηθεί από τις κινεζικές σπάνιες γαίες. Η μελέτη συγκρίνει 18 σημεία με ομοιότητες και διαφορές μεταξύ της πετρελαϊκής κρίσης των 70s και της σημερινής κρίσης των σπάνιων γαιών (Εικόνες 1, 2, 3 και 4).
Περαιτέρω σχόλια, δεν νομίζω να χρειάζονται. Οι αναγνώστριες-αναγνώστες ας βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα. Ας θυμούνται μόνο τη φράση του Deng Xiao Ping: «Η Μέση Ανατολή έχει πετρέλαιο, η Κίνα έχει σπάνιες γαίες».
*(Από defence-point.gr)