O Ρίσι Σούνακ, 42 ετών, Ινδικής καταγωγής και βαθύπλουτος Ινδουϊστής, ανέλαβε τα ινία του Ηνωμένου Βασιλείου (Η.Β) προ μηνός, εις μίαν εποχήν που όπως ο δούκας του Γουέλινκτον εφοβείτο Γαλλική εισβολή στην Μεγάλη Βρετανία από τον νεαρό στρατηγό Ναπολέοντα Βοναπάρτη. Πράγματι, η αρχαιοτέρα κοινοβουλευτική μοναρχία κινδυνεύει από το απολιτικό Μπρέξιτ, να μείνει πίσω και απομονωμένη στα νησιά της,

να καταντήσει παρίας της. Έπαυσε να ηγείται της Ευρώπης πολιτικά και να υστερεί οικονομικά απαισίως.

Το φαινόμενο έχει σχέση με την ασθενή «ηγεσία» της και όχι τόσο με τον λαό της. Ενώ άλλοι λαοί είχαν έναν Ντεγκώλ, Αντενάουερ, Ντεγκάσπερι και οι Αμερικανοί τον πρόεδρο Ρέηγκαν που κέρδισε τον Ψυχρό πόλεμο χωρίς να ρίξει έναν πυροβολισμό , οι Βρετανοί μετά τον ευφυή Ουΐστον Τσώρτσιλ , στερήθησαν ηγεσίας να τους εμπνεύσει συνοχή και πρόοδο: Εξαιρέσει της Μάργκαρετ Θάτσερ, που την ανέτρεψε η ΕΕ, οι Γκέητσκελ, Μακ Μίλαν, Ουϊλσον, Μπλαίρ και πρόσφατα οι Τζόνσον και Τρας ήσαν μάλλον ανεπαρκείς ως πρωθυπουργοί και τινές ακατάλληλοι. Θύμιζαν τους Βουρβώνους εν συγκρίσει με τον Ναπολέοντα.  

Οι Βρετανία μετά το τέλος του β’ παγκοσμίου πολέμου δεν είχε  έναν Λόυδ Τζωρτζ στον ρόλο που έπαιξε τον πρώτο, στην Μέση Ανατολή κι’ αντί να δικαιώσει τον πιστό της σύμμαχο την Ελλάδα , χρησιμοποίησε δολίως την Τουρκία για να εμποδίσει  την ανεξαρτησία των Κυπρίων που οι Βρετανοί είχαν παραχωρήσει ακόμη και στους …Ωτεντότους. Ο στρατηγός Χάρτινγκ ως κυβερνήτης της Κύπρου κρέμασε τους Κυπρίους  νεαρούς αγωνιστές της ελευθερίας Καραολή και Δημητρίου και η βασίλισσα Ελισάβετ  δεν είχε το σθένος να τους σώσει απ΄ την κρεμάλα.

Το κυριότερο: η Βρετανία έχασε μεταπολεμικώς την προπολεμική της Ελίτ έναν ποιητής ως Τ.Ες . Έλιοτ , έναν εφευρέτη ως ο Οσκαρ Τιούρινγκ της ψηφιακής τεχνολογίας , έναν  ευεργέτη της ανθρωπότητος ως ο Φλέμιγκ με την πενικιλίνη κι’ αντ’ αυτών εστηρίχθη σε μεταναστευτικά ταλέντα.

Ένα τέτοιο φέρεται να είναι κι ο νέος πρωθυπουργός , γεννηθείς μεν στην Αγγλία, τρόφιμος δε της Γουόλλ Στρητ . Ο πλούτος που απέκτησε εκεί δεν τον εμπόδισε να ηττηθεί πρό 74 ημερών από την «φτωχή» Λιζ Τρας. Σαν τον Ναπολέοντα που το 1815 επανήλθε από την νήσο Έλβα και ανέλαβε την διακυβέρνηση έτσι και ο Σούνακ επέστρεψε και διορίσθη πρωθυπουργός στο Λονδίνο , χωρίς την αναμφισβήτητη αποδοχή που είχε ο Βοναπάρτης στο Παρίσι.        

- Τι αναμένουν οι Βρετανοί από τον νέον πρωθυπουργό τους όπως περίμεναν οι Γάλλοι από τον Ναπολέοντα το 1815;

Πρώτα να σταθεροποιήσει την οικονομία που την καταρράκωσαν οι προηγούμενοι πρωθυπουργοί (Μπλαιρ, Τζόνσον και Τρας).Έπειτα, ν’ αντιμετωπίσει το μεταναστευτικό πρόβλημα -  πράγμα δύσκολο για ένα πρώην μετανάστη όπως και στη Γαλλία από έναν Κορσικανό...

Μετά να μειώσει το κόστος του χρήματος και να τιθασεύσει τον πληθωρισμό , όπως ο Βοναπάρτης εδάμασε την «μαύρη αγορά» μετά την Γαλλική επανάσταση.

Πρώτη απόφαση του Σούνακ ήταν να επιτρέψει την εξαγωγή υδρογονανθράκων από τη θρυμμάτιση βράχων , όπως ο Βοναπάρτης  επιστράτευσε τα υπολείμματα της «Μεγάλης στρατιάς» μετά την αποτυχημένη  Ρωσική εκστρατεία.

Αλλ’  η ενεργειακή επάρκεια απαιτεί σήμερα χρόνον , κόστος και υψηλές τιμές στον καταναλωτή όπως στη εξηντλημένη Γαλλία ειρηνική ανάπαυλα από τους πολέμους του Ναπολέοντος.

Οι αγορές υπεδέχθησαν θετικά τον Σούνακ , πρώην υπουργό Οικονομικών  , φιλικόν προς τις επιχειρήσεις . Η στερλίνα ανήλθε ελαφρώς όπως  και τα γαλλικά ομόλογα την εποχή του πρώτης Γαλλικής δικτατορίας του Ναπολέοντα.

Οι επόμενες ημέρες θα είναι κρίσιμες για την τύχη του Σούνακ καθώς αναμένεται ο νέος Προϋπολογισμός . Ελπίζεται ότι δεν θα διαψεύσει τις προσδοκίες της αγοράς. Κάποια όμως απαισιοδοξία πλανάται στο Σίτυ. Πώς μπορεί  να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη στην στερλίνα και στα Βρετανικά ομόλογα όταν υπάρχει πολιτική αστάθεια;

- Η μοίρα του Ναπολέοντος καραδοκεί.  

Αντί των εκλογών, που «θα’ ταν μια κάποια λύσις» (Καβάφης) , ο Σούνακ το έθεσε διαφορετικά στους Συντηρητικούς βουλευτάς που τον επέλεξαν: « Ενότητα ή θάνατος»! Ειλικρινέστερος ο Ναπολέων μετά το Βατερλό είπε: «Στην πολιτική όλα ανακτώνται εκτός από τον χρόνο»!

- Που όμως έχει εξαντληθεί για τους Συντηρητικούς…