της δημεύσεως του συγκροτήματος της Εμπορικής Τραπέζης , δευτέρας εις μέγεθος εν Ελλάδι , μετά την Εθνική.
Η Εμπορική Τράπεζα κατεστράφει εν συνεχεία της κρατικοποιήσεως , υπό διορισμένων «διοικήσεων» από τα κυβερνώντα την Ελλάδα κόμματα : ΝΔ , ΠαΣόκ και «συμμαχικές» - αριστερές κατά κανόνα - κυβερνήσεις που διόριζαν «διοικητάς» , οι οποίοι δεν διοικούσαν αλλά έκαναν κομματικά ρουσφέτια..
Αρχικώς ,καταστροφέας της «αυτοκρατορίας» Ανδρεάδη ήταν πάλιν ο Κων/νος Καραμανλής , όπως και των Αθηνών. Η ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ,τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά , οι Επιχειρήσεις «Μ. Σκαλιστήρη» , «Α. Κεφάλα» , «Γ. Δράκου», «Κατσάμπα» διελύθησαν δια της κρατικής παρεμβάσεως είτε απ’ ευθείας ή μέσω του κρατικοδιαίτου Τραπεζικού συστήματος.
Η περί το «εθνάρχη» κουστωδία (Παπαληγούρας, καθ. Ξενοφών Ζολώτας , διοικητής ΤτΕ, Νίκος Κυριαζίδης υποδιοικητής ΤτΕ, Καλοδούκας διευθυντής Νομισματικής Επιτροπής (Ν.Ε.) , ενοχλημένοι από την επιτυχία του Ανδρεάδη , εμπόδισαν τον πλέον επιτυχόντα μεταπολεμικώς Έλληνα Τραπεζίτη να συνεχίσει την δημιουργικότητα του αλλά και κατεδίκασαν και την Ελληνική οικονομία στην αποστροφή του ξένου κεφαλαίου και την ανάσχεση των ιδιωτικών επενδύσεων.
Ο Στρατής Ανδρεάδης (*) κατηγορήθη ότι παρέβη της αποφάσεις της ΝΕ , που απαγόρευαν την διάθεση πέραν του 1/5 των διαθεσίμων της Τραπέζης εις εξωτραπεζικές επιχειρήσεις και για παραβάσεις του ποινικού κώδικα. Απ’ όλες απηλλάγη, προς τιμήν της Ελληνικής δικαιοσύνης.
Η Νομισματική Επιτροπή ήταν νομοθετήριο ανώτερο της βουλής και «δικαστήριον» υπεράνω της τακτικής δικαιοσύνης. Απεφάσιζε δια το καλόν ή το κακόν της οικονομίας .Άλλους μεν έκαμε πλουσίους άλλους δέ …χρεωκόπους , με αυθαίρετες ρυθμίσεις εν ονόματι προστασίας του εθνικού νομίσματος - στην ουσία όμως της εκάστοτε κυβερνήσεως.
Το μοναδικό λάθος του Ανδρεάδη ήταν η συμμετοχή της Εμπορικής Τραπέζης εις όλο το επιχειρηματικό εύρος των επενδύσεων του κατά το επιτυχές Γερμανικό υπόδειγμα αναπτύξεως , μη υπαρχούσης εν Ελλάδι κεφαλαιαγοράς.
Με την κρατικοποίηση της Εμπορικής χωρίς αποζημίωση , ο Α. απώλεσε τον έλεγχο όλων των επιχειρήσεων του , πλην των ποντοπόρων πλοίων . Αργότερα έλεγε με καημόν : «Εφτιαξα 11 έδρες προέδρων (διοικητικών συμβουλίων Α.Ε.) και δεν έχω θέση σ’ αυτές που ίδρυσα».
Η κρατικοποίηση του συγκροτήματος της Εμπορικής έγινε με αντισυνταγματική αύξηση του κεφαλαίου, απ’ την οποία απεκλείσθη ρητώς ο Στρ.Ανδρεάδης , στο διηνεκές.
Βέβαια , το Ευρωπαϊκό δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων τον δικαίωσε αργότερα και το Ελληνικό δημόσιο (δηλ. ο ‘Ελλην φορολογούμενος ) πλήρωσε αρκετά για το κέφι του «εθνάρχη» και της παρέας του .
Το περιέργον είναι ότι προ του 1967 , η «αυτοκρατορία» Ανδρεάδη εστηρίχθη από τις κυβερνήσεις των Αλεξ. Παπαγου/ Κων/νου Καραμανλή , όπως κατά την εξαγορά της Ιονικής Τραπέζης με 600.000 λίρες στερλίνες , απ’ τα συναλλαγματικά αποθέματα της χώρας - ποσό που εκαλύφθη με εγγυήσεις του ιδίου.
-Τι άλλαξε μεταπολιτευτικώς;
- Η πολιτική εμπάθεια των κυβερνώντων και τα προσωπικά συμφέροντα.
Με την ενσκύψασα το 1974…σοσιαλμανία ο Καραμανλής κατέστρεψε όσους μεγάλους ή μικρούς επιχειρηματίες του τόπου συνεργάσθησαν με την χούντα (1967-74.Πρώτος εδημεύθη ο Ανδρεάδης και έπειτα όλοι οι άλλοι πλην των εφοπλιστών που σοφά είχαν ξεφύγει από την αρμοδιότητα του Ελληνικού κράτους.
Το παράδοξον είναι ότι ο Ανδρεάδης θα μπορούσε να θεωρηθεί κι ο «πρώτος αντιστασιακός»! Συνελήφθη επί δικτατορίας Παπαδοπούλου .Αποκατασταθείς εδιώχθη εκ νέου επί καθεστώτος Δ. Ιωαννίδη (Νοέμβριο 1973- Ιούλιος 1974) και κατεστράφη επί «δημοκρατίας» στο διάστημα 1974-76 που πρόεδρος ήταν ο στρατηγός Γκιζίκης.
Στην ακμή του, ο Ανδρεάδης ανέπτυξε τον Ηλεκτρικό σιδηρόδρομο Αθηνών -Πειραιώς μέχρις Κηφισίας και δημιούργησε τα Ναυπηγεία Ελευσίνος. Ίδρυσε την βιομηχανία φωσφορικών λιπασμάτων Νέας Καρβάλης , κοντά στην Καβάλα , με μονάδα αυτόθι παραγωγής πλαστικών σάκων. Συνέστησε την ασφαλιστική εταιρία ΦΟΙΝΙΞ και επανέφερε δύο Τράπεζες στην Ελλάδα , την «Ιονική» και τη «Λαϊκή» , που ανήκαν προηγουμένως σε ξένους κεφαλαιούχους. Ανεβίωσε επίσης την Τράπεζα «Πειραιώς» και ίδρυσε τις Τράπεζες Αττικής κι Επενδύσεων ως και το Αμοιβαίο Κεφάλαιο «Ερμής». Επίσης διετέλεσε πρόεδρος της Ενώσεως Ελλήνων Εφοπλιστών , επίσης επί σειράν ετών.
Το ξενοδοχείο ΧΙΛΤΟΝ - του οποίου σήμερα αλλοιώνεται αρχιτεκτονικώς η μορφή με την ανοχή της πολεοδομίας - υπήρξε το επιχειρηματικό «καμάρι» του Ανδρεάδη. Το κατασκεύασε έπειτα από πολλές περιπέτειες το 1958 και εκόσμισε την Αθήνα .
Αναλαβών ο Ανδρεάδης την κατασκευή του «τρίτου» διυλιστηρίου στη Πάχη Μεγάρων το 1974 , έπεσε στην δυσμένεια του τότε «πρωθυπουργού» Αδαμάντιου Ανδρουτσοπούλου , που αν και δοτός της δικτατορίας του Ιωαννίδη , επέτρεψε… λαϊκές διαδηλώσεις εναντίον του Α. στα Μέγαρα, παρ’ ό,τι 50% του υπό ανέγερσιν διυλιστηρίου πετρελαίου της ΣΤΡΑΝ ανήκε στο Ελληνικό δημόσιον. Η επένδυση αυτή ματαιώθη από την αντίδραση των οικοπεδούχων της Πάχης.
(*) Ο Στρατής Ανδρεάδης έγινε καθηγητής και πρύτανης της ΑΣΟΕ, μοναδικής σχολής στην Ελλάδα που «έβγαζε» οικονομολόγους . Η ΑΣΟΕ εβαπτίσθη μεταπολιτευτικώς εις «πανεπιστήμιο» ενώ διδάσκει μόνο μία επιστήμη: την Οικονομική! «Οι Έλληνες και το παράλογο» , κατά τον καθ. Ε.R.Dodds.