Κατ’ αρχήν, το Αιγαίον είναι μία ελευθέρα θάλασσα για την ναυσιπλοΐα. Διασχίζεται καθημερινώς από εκατοντάδες πλοία , της ακτοπλοΐας και της φορτηγού ναυτιλίας όλων των χωρών , χωρίς κανένα έλεγχο και κόστος. Δεν καταβάλλονται τέλη διελεύσεως όπως στον Τουρκικό Βόσπορο ούτε ασκείται έλεγχος φορτίων στον Εύξεινο Πόντο σύμφωνα με την Σύμβαση του Μοντραί του 1932.
Οι Αμερικανοί ήδη παρέκαμψαν τα Στενά κι’ ανακάλυψαν την Αλεξανδρούπολη, χάρις στον Τζέφρι Πάιατ πρώην πρεσβευτή των στην Αθήνα εν όψει του Ρωσωνατοϊκού πολέμου. Δεν απαιτούν του λοιπού να είναι « απολύτως αδέσμευτο το Αιγαίο» όπου κάνουν «προβολή ισχύος».
Οι Ρώσοι το χρησιμοποιούν για τις εξαγωγές πετρελαίου - ζωτικές για την οικονομία τους κι οι εμπόλεμοι Ουκρανοί , να πωλούν τα σιτηρά τους στις λιμοκτονούσες χώρες.
Οι Τούρκοι χρησιμοποιούν το Αιγαίον για να ξαποστέλλουν καραβιές λαθρομεταναστών στην Ευρώπη, χωρίς να υπόκεινται σε διεθνείς κυρώσεις ως θα άρμοζε σε χώρα λαθρεμπόρων. Αντιθέτως εισπράττουν 6 δις. ευρώ από την Ευρωπαϊκή … «Διαίρεση» για να συντηρούν τους πρόσφυγες που οι ίδιοι δημιούργησαν με την εισβολή στην Συρία. Δέκα χιλιάδες δολάρια ανά άτομο καταβάλλουν στους Τούρκους δουλεμπόρους οι Πακιστανοί , Αφγανοί και Αφρικανοί , οικονομικοί μετανάστες για να τους μεταφέρουν στην «γκιαούρ» (άπιστη) Ελλάδα και κατόπιν στην Γερμανία που χρειάζεται εργάτες.
Άρα από πλευράς διακινήσεως του εμπορίου και ανθρώπων , το Αιγαίο δεν προσφέρεται για μοιρασιά. Βέβαια υπάρχουν τα πλούσια αλιεύματα αλλά κι’ αυτά υπεραλιεύουν οι Τούρκοι ψαράδες ακόμη και μέσα στα 6 μίλια των χωρικών υδάτων της Ελλάδος , υπό την προστασία των Τουρκικών ακταιωρών.
Έπειτα, είναι η Τουριστική ανάπτυξη αλλ’ οι Τούρκοι δεν είναι τόσον επιτήδειοι όσον - ας πούμε - οι Μυκονιάτες και οι Σαντορινιοί .Ενώ διαθέτουν πολλά νησιά καθώς και δύο μεγάλα , πρώην Ελληνικά , την Τένεδο και Ίμβρο, τα έχουν αποικήσει με καταδίκους του κοινού ποινικού δικαίου. Είναι προφανές ότι δεν κάνουν για θαλάσσιο Τουρισμό που αντιβαίνει στο Κοράνι. Άρα κι εδώ δεν υπάρχει δυνατότης μοιρασιάς.
Απομένει ο υπόγειος πλούτος του Αιγαίου που ακόμη δεν έχει ανακαλυφθεί πλήρως. Πρέπει πρώτα να καθορισθούν τα όρια του βυθού κι’ ύστερα να διαπιστωθεί ποίος είναι εθνικός και ποίος «ελεύθερος» χώρος προς διαμοίραση.
Οι Τούρκοι ισχυρίζονται ότι ο πλούτος του Αιγαίου επικάθεται επί της Ασιατικής υφαλοκρηπίδος και συνεπώς δικαιούνται τουλάχιστον το 50% και λόγω μεγαλυτέρου πληθυσμού. Αλλά τότε γιατί ν’ αποκλεισθούν οι Βούλγαροι, Σέρβοι, Σκοπιανοί κι Αλβανοί από τη μοιρασιά; Κι αυτών η Βαλκανική υφαλοκρηπίδα θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι τους παρέχει δικαιώματα στο Αιγαίον που άλλωστε εποφθαλμιούν πάντοτε. Τι θα έλεγε επ’ αυτού ο Ακάρ πασάς;
Τέλος , είναι η «ατμόσφαιρα» των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία για τη μοιρασιά του Αιγαίου. Έχουν γίνει πάνω από 60 συναντήσεις με τους Τούρκους εκπροσώπους και έχει διαπιστωθεί πλήρης κωφότητα των στα ζητήματα του διεθνούς δικαίου των θαλασσών (UNCLOS) και του αμοιβαίου σεβασμού της κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητος που εφαρμόζουν οι δημοκρατικές χώρες.
Πέραν των καθημερινών επεισοδίων στο Αιγαίον, οι Τούρκοι κατέλαβαν το 1996 τα Ελληνικά Ίμια, παραβιάζουν συνεχώς τον εναέριο χώρο της Ελλάδος, από Έβρου μέχρι Κρήτης, τα αεροπλάνα τους, επανδρωμένα και μη, κυκλοφορούν έμφορτα με πυραύλους πάνω από τις Ελληνικές πόλεις (και της Κύπρου) και τέλος αλλά όχι άνευ σημασίας , ετοιμάζονται να κάνουν εξορύξεις υδρογονανθράκων νοτίως της Κρήτης στην Ελληνοαιγυπτιακή υφαλοκρηπίδα, εάν πιστεύσωμε τον προϊστάμενο του Ακάρ πασά.
Πώς μπορεί κανείς να εμπιστευθεί τους Τούρκους και τι είδους συμφωνία θα είναι αυτή; Προσφάτως ένας παρόμοιος συμβιβασμός μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου προκάλεσε κυβερνητική μεταβολή εις αμφότερες τις χώρες.
Η μοιρασιά επί υφισταμένων δικαιωμάτων δύσκολη υπόθεση. Ακόμη και αν ο Ακάρ πασάς υπόσχεται την απάλειψη της «εχθροπαθούς συμπεριφοράς» του (*) δεν γίνεται πιστευτός.
(*) Ίδε σχετικώς την άποψη του πρώην καθηγητού Κων/νου Α. Παπαγεωργίου σε άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ με τον εύστοχο τίτλο (Η) «Ακαρ-ιαία δικαιοσύνη στο Αιγαίο». .