Οι δυτικές οικονομίες, στις οποίες τυπικά ανήκει και η ελληνική, αντιμετωπίζουν μια καταιγίδα από κρίσεις που βγάζουν εκτός προγράμματος όλους τους προϋπολογισμούς, καθώς η τσέπη των πολιτών αλλά και οι εθνικές οικονομίες συνολικά δέχονται πλήγματα από πολλά αρνητικά στοιχεία ταυτόχρονα. Η Ελλάδα μάλιστα είχε και μια κρίση παραπάνω από τις υπόλοιπες χώρες, διότι είχε πτωχεύσει. Εν συνεχεία αντιμετώπισε το μεταναστευτικό, με μεγαλύτερη ένταση από όση οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι. Κατόπιν ήρθε ο κορονοϊός και μετά ο πόλεμος στην Ουκρανία. Η τρέχουσα οικονομική κρίση έχει πλήξει όλα τα κράτη, αλλά το δικό μας ακόμα περισσότερο

Οι New York Times σε άρθρο τους θεωρούν ότι για όλα αυτά που μας βρήκαν δεν ευθύνεται η κακή μας τύχη και ότι δεν πρόκειται για κακές χρονικές συμπτώσεις ή μοιραίες ατυχίες. Ο αρθρογράφος Thomas Homer Dixon είναι Καναδός πολιτικός επιστήμονας και θεωρεί ότι αυτό το “τσουνάμι” κρίσεων που αντιμετωπίζουμε αυτή την στιγμή δεν είναι κάτι μοναδικό και περαστικό, δεν είναι δηλαδή μια περιστασιακή καταιγίδα.

Πιστεύει ότι η κλιματική αλλαγή προκαλεί μια βαθιά αλλαγή στις παγκόσμιες ισορροπίες και ότι αν δεν υπάρξει συναίνεση στα μέτρα που πρέπει να ληφθούν, μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών, ακραίοι πληθωρισμοί, φτώχεια και ανεργία θα χτυπούν την πόρτα κάθε κράτους συχνά-πυκνά και θα οδηγούν μοιραία σε κοινωνικές εκρήξεις. Ο Dixon βλέπει σε αυτή την “σύμπτωση” κρίσεων βαθύτερα αίτια για τα οποία δεν υπάρχει συναίνεση.

Όμως ακόμα κι αν δεν υπάρχει μια αιτία αλλά πολλές, το αποτέλεσμα παραμένει σύνθετο και απαιτεί συναινέσεις. Δηλαδή ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι οι SARS που εμφανίζονται είναι άσχετοι προς τον τρόπο που εκμεταλλευόμαστε τον πλανήτη μας και αν κάποιος θέλει να πιστεύει ότι για όλα φταίει ο Πούτιν, γεγονός παραμένει ότι τόσο υψηλός πληθωρισμός σε συνδυασμό με καραντίνες και πολέμους δεν παύει να δημιουργεί ένα εκρηκτικό κοκτέιλ που απαιτεί κοινή αντιμετώπιση. Στο πολυπαραγοντικό πρόβλημα αναφέρεται και ο όρος “πολυκρίση” (polycrisis) του Άνταμ Τουζ, ιστορικού που ασχολείται ειδικά με την οικονομική ιστορία.

 

Η ανθρωπότητα κατά τη γνώμη του αντιμετωπίζει ένα πλέγμα κρίσεων που φαίνονται κάπως ανεξάρτητες η μία από την άλλη, και που όμως αλληλεπιδρούν και επιδεινώνουν την γενική κατάσταση παγκοσμίως.  Οι αλυσιδωτές αντιδράσεις μεγεθύνουν και την ζημία που θα προκαλούσε η κάθε μία από αυτές τις κρίσεις χωριστά, δηλαδή αν τις αντιμετωπίζαμε σε διαφορετικοί χρονική στιγμή. Ο Τουζ έχει τρομάξει από το γεγονός ότι ανεβαίνουν παντού τα επιτόκια σε φρενήρεις ρυθμούς και από το ότι η διεθνής νομισματική πολιτική συγκρούεται με τις αυξήσεις στις τιμές των τροφίμων και της ενέργειας, αλλά και με την αστάθεια της αγοράς.

(η συνέχεια στο slpress.gr)