Πώς το πέτυχε αυτό; Καθώς η Μόσχα έπρεπε να βρει τρόπο να πουλήσει το πλεόνασμα της ενέργειακής παραγωγής της σε πετρέλαιο, φυσικό αέριο και άνθρακα, που δεν εύρισκε δίοδο στις αγορές της Ε.Ε. βρέθηκε η πρόθυμη Κίνα να το αγοράσει. Με μια διαφορά. Το Πεκίνο εξοικονόμησε πολλά δισεκατομμύρια δολάρια από τις αγορές φθηνότερου ρωσικού πετρελαίου και άνθρακα. Με αυτό τον τρόπο, η Κίνα πέτυχε να διασφαλίσει μια στενότερη εταιρική σχέση με την Ρωσία στην ενέργεια, από την οποία προσδοκά ότι θα ενισχύσει την ενεργειακή της ασφάλεια.
Αναζητήσαμε στοιχεία για τα οφέλη της Κίνας από την εκ βάθρων αλλαγή σκηνικού στον παγκόσμιο ενεργειακό χάρτη και να τί εντοπίσαμε:
Πρώτον, οι εισαγωγές αργού πετρελαίου της Κίνας από τη Ρωσία αυξήθηκαν 8% το 2022, από το 2021 και ανήθαν σε 86,25 εκατομμύρια τόνους (στοιχεία των κινεζικών τελωνείων) και τούτο παρά το γεγονός ότι οι συνολικές εισαγωγές της ασιατικής χώρας έπεσαν 0,9% το προηγούμενο έτος εξαιτίας της επιβράδυνσης του ρυθμού ανάπτυξης της οικονομίας της. Από μόνο του, το γεγονός χάρισε αυτόματα στην Ρωσία το 17% της κινεζικής αγοράς πετρελαίου, από 15% το 2021, πίσω βέβαια από τον κορυφαίο προμηθευτή της ασιατικής χώρας, την Σαουδική Αραβία, η οποία προμήθευσε συνολικά 87,5 εκατομμύρια τόνους αργού.
Παράλληλα, η Κίνα πέτυχε σημαντικές εξοικονομήσεις κόστους. Με βάση μια εκτιμώμενη έκπτωση 10 δολαρίων ανά βαρέλι για τους δύο τύπους ρωσικού αργού (ESPO και Urals), τα κινεζικά διυλιστήρια εξοικονόμησαν περί τα 5,5 δισεκατομμύρια δολάρια την περίοδο Απρίλιος 2022 - Ιανουάριος 2023. Ακόμη, οι εισαγωγές αργού μέσω θαλάσσης της Κίνας από την Ρωσία θα ανέλθουν στο ιστορικό υψηλό του 1,4 εκατομμυρίων βαρελιών ημερησίως αυτόν τον μήνα (Μάρτιο), σύμφωνα με προβλέψεις των Vortexa και Kpler.
Και ασφαλώς δεν θα πρέπει να ξεχνάμε το υπερφιλόδοξο σχέδιο ο τιτάνιο σχέδιο του αγωγού Power of Siberia 2 υπόσχεται μία ζωτική εμπορική διέξοδο για το ρωσικό αέριο, που έχει πληγεί από τις δυτικές κυρώσεις λόγω της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Η Μόσχα θέλει να πιστεύει ότι ο αγωγός μήκους 2.600 χιλιομέτρων, που συνδέει την Σιβηρία με την επαρχία Σιντσιάνγκ και μέσω του οποίου θα διέρχονται 50 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου, βρίσκεται σε καλό δρόμο. Μακροπρόθεσμα, η δυναμικότητά του θα είναι αντίστοιχη της δυναμικότητας του αγωγού Nord Stream 2 που συνδέει την Ρωσία με την Γερμανία.
Η Κίνα αύξησε επίσης τις εισαγωγές άνθρακα από την Ρωσία, ακόμη και όταν μείωσε τις συνολικές εισαγωγές του καυσίμου λόγω της μεγαλύτερης εγχώριας παραγωγής, με τις προμήθειες του καυσίμου να αυξάνονται κατά 20% το 2022, στους 68,06 εκατομμύρια τόνους.
Όσον αφορά στο υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) οι κινεζικές εισαγωγές από την Ρωσία αυξήθηκαν περισσότερο από 40% σε ετήσια βάση, το 2022 και ανήλθαν σε 6,5 εκατομμύρια τόνους, με την ασιατική χώρα να επανεξάγει μεγάοο μέρος αυτώ των ποσοτήτων στην Νότια Κορέα, την Ιαπωνία και την Γαλλία!
Είναι ενδεικτικό της δομικής αλλαγής στο τοπίο της αγοράς το γεγονός ότι αυτό συνέβη ακόμη και όταν οι συνολικές εισαγωγές LNG από την Κίνα μειώθηκαν, πέρυσι, κατά 19,5%, στους 63,4 εκατομμύρια τόνους, καθώς τα lockdown για τον περιορισμό της μετάδοσης της πανδηνίας του κορονοϊού επιβράδυναν το ρυθμό της οικονομικής δραστηριότητας και περιόρισαν τη ζήτηση στην ασιατική χώρα.
Τέλος, οι εισαγωγές ηλεκτρικής ενέργειας από την Ρωσία, κυρίως μέσω μιας διασυνοριακής γραμμής μεταφοράς, που συνδέει την βορειοανατολική Κίνα και την ρωσική Άπω Ανατολή, παρέμειναν σταθερές κατά την περίοδο 2017-2020, στα περίπου 3 δισεκατομμύρια κιλοβατώρες (kWh).
Οι εισαγωγές αυξήθηκαν σε 3,8 δισεκατομμύρια kWh το 2021, όταν η Κίνα πλήγηκε από εκτεταμένες ελλείψεις ηλεκτρικής ενέργειας, ενώ το 2022 συνέχισαν να αυξάνονται (+23%) στις 4,7 δισεκατομμύρια kWh.
Την ίδια ώρα, η Ευρώπη αναλώνεται σε συζητήσεις “φιλολογικού” χαρακτήρα για την εξεύρεση των καίριων λύσεων στα προβλήματά της, όταν βέβαια δεν κυριαρχείται από το γνωστό εριστικό πνεύμα - προϊόν εθνικών διεκδικήσεων και διαφορών - που διέπει τα κράτη-μέλη της. Είναι ειρωνικό όταν έχουν έρθει τα πάνω-κάτω όλα αυτά τα τελευταία χρόνια, με την μονόπλευρη προώθηση των πράσινων πολιτικών να βρισκόμαστε, στην ουσία, στη φάση κατά την οποία η Ε.Ε. θεωρητικολογεί αντί να έχει περάσει στην πράξη.
Είναι ενδεικτικό του τρόπου με τον οποίο έχει αντιμετωπιστεί έως τώρα η πιο σοβαρή κρίση στην ενέργεια, εδώ και δεκαετίες, το γεγονός ότι έως το 2030, η Ευρώπη είναι πιθανό να μην μπορεί να χρησιμοποιήσει, έως το 2030, το μεγαλύτερο τμήμα (ίσως και πάνω από το 60%) της προγραμματισμένης χωρητικότητας των τερματικών σταθμών LNG, αφού η προσφορά προβέπεται να ξεπεράσει κατά πολύ τη ζήτηση. Ορισμένοι μιλούν για αύξηση της χωρητικότητας των LNG terminals στα 400 bcm, από 270 bcm το 2022, όταν η ζήτηση δεν προβλέπεται να ξεπεράσει τα 150 bcm! Που σημαίνει ότι αν επαληθευτεί αυτό το σενάριο, ο βαθμός χρήσης νέων και υφιστάμενων τερματικών σταθμών LNG θα είναι μόλις 36%!