ν’ αποφύγουμε άλλη μία εκλογική περιπέτεια ανατιμήσεων. Κι αντ’ αυτής της ομιλίας, ακούσαμε την συρραφή κυβερνητικών μέτρων κατωτέρας αξίας όπως η αόριστη διατήρηση των επιδοτήσεων του καταναλωτή με «καλαθάκια» και «πάσα στα σούπερ μάρκετ», με προσεχείς αυξήσεις μισθών και ημερομισθίων που καλείται να χρηματοδοτήσει ο φορολογούμενος κι οι επιχειρηματίες (δηλ. οι εκτός κυβερνήσεως παράγοντες της οικονομίας ) και γενικώς τις «καλές προθέσεις» των 60+1 υπουργών και υφυπουργίσκων του «επιτελικού κράτους» τις οποίες έχουμε ξανακούσει πολλές φορές άνευ αποτελέσματος (βλ. κρατικούς σιδηρόδρομους).
Οι ΠΔ της κυβερνήσεως δεν είναι προεκλογικές υποσχέσεις με τις οποίες τα κόμματα παραπλάνησαν τον πολίτη επί δύο και πλέον μήνες που μεσολάβησαν μεταξύ της πρώτης και της ψηφοφορίας της 25ης Ιουνίου, η οποία ανέδειξε μία αυτοδύναμη κυβέρνηση 158 βουλευτών. Γι’ αυτό η ακροαματικότητα των υπήρξε κατωτέρα των περιστάσεων (3%).
Ο κόσμος εκουράσθη στον δρόμο των «καλών προθέσεων» που συνήθως οδηγεί στην κόλαση (Μάτι, Τέμπη) κι αποζητά χειροπιαστά μέτρα , όπως η χαμηλή τιμή αφθόνου ηλεκτρικού ρεύματος κι όχι από «πράσινα …άλογα». Εδώ υπάρχει και μία παρανόηση.
Η υπόθεση των ΠΔ ανατρέχει στην ιστορία του κοινοβουλευτισμού της Μεγάλης Βρετανίας. Εκεί ο συνεχής αγώνας της Βουλής των Κοινοτήτων με τον μονάρχη, για τους φόρους, χρονολογούμενος από την εποχή της Μάγκνα Κάρτα του 1215 μ.Χ., δηλ. του καταστατικού χάρτη των Αγγλικών πολιτικών δικαιωμάτων, ανάγκαζε τον βασιλέα να αναγιγνώσκει τις προθέσεις της κυβερνήσεως που προέκυπτε από τις εκλογές, εις τρόπον ώστε να τον δεσμεύει να τις υπογράψει.
Ο θεσμός των ΠΔ, ελαφρώς παραλλαγμένος, μετεμφυτεύθει στη Ελληνική κοινοβουλευτική μοναρχία το 1864 και όταν αυτή κατελύθη το 1974, συνεχίσθη ως μία πρόθεση του εκάστοτε πρωθυπουργού που έγινε ο ανώτατος άρχων της χώρας.
Πολλές φορές μάλιστα, οι ΠΔ έγιναν ο οδηγός του πρωθυπουργού στην αποτυχία του, δείγμα της οποίας βιώσαμε επί 4,5 έτη με την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ (Βλ. σχ. πρόσφατες δηλώσεις Πάνου Καμμένου).
Την πεπατημένη ακολουθεί η νέα κυβέρνηση. Επανακάμψας στου Μαξίμου», ο πρωθυπουργός ειδοποίησε τους νέους υπουργούς και υφιπουργίσκους να του υποβάλλουν ένα κατάλογο μέτρων που έχουν «στο δισάκι του υπουργείου τους».
Αυτοί ως γνήσιοι χωρικοί εξαπέστειλαν την «λίστα» των εκκρεμοτήτων τους, χωρίς περίσκεψη χωρίς αιδώ. Εν συνεχεία ανέλαβε μια ράφτρα των πρωθυπουργικών λόγων και τα συγκεφαλαίωσε εις ΠΔ. Big deal κατά τους Αγγλοσάξωνες.
Όλα αυτά απαιτούν όχι έναν αλλά δύο προϋπολογισμούς του κράτους, δεν έχουν καμία συνοχή μεταξύ των , πάσχουν από έλλειψη ιεραρχήσεως και στερούνται κυβερνητικής φιλοσοφίας για αποκτήσουν τον χαρακτήρα ενός πραγματικού κυβερνητικού προγράμματος που στοχεύει εις κάποιο αποτέλεσμα μέσα σε μία τετραετία.
Μία πρώτη δοκιμασία των ΠΔ είναι ότι το ηλεκτρικό ρεύμα της μέσης Ελληνικής οικογενείας από 70 ευρώ το δίμηνο πήγε στα 300, από πρώτης Ιουλίου.