πως ο Πούτιν συναντήθηκε με τον επικεφαλής της Βάγκνερ και τους διοικητές του για «να διαπραγματευτούν το μέλλον της αυτοκρατορίας του».
Πώς, όμως, εξηγείται, αυτό; Πώς ο ρώσος πρόεδρος αποδέχτηκε να συναντηθεί με τους ανθρώπους που αμφισβήτησαν ξεκάθαρα την εξουσία του και θα μπορούσαν να είχαν φέρει τη χώρα στα πρόθυρα ενός εμφυλίου πολέμου; «Ο Πούτιν είχε καταγγείλει τους ηγέτες της ανταρσίας της 23-24 Ιουνίου ως προδότες, οπότε η εκπληκτική αποκάλυψη ότι τους υποδέχτηκε στις 29 Ιουνίου υποδηλώνει ότι, παρ’ όλη την οργή του, διέκρινε πως θα μπορούσε να συνεχίσει να χρησιμοποιεί την ομάδα μισθοφόρων και το αφεντικό της» απαντά σε ανάλυσή του ο Πολ Σον των New York Times.
Σημειώνει ότι η αποκάλυψη της συνάντησης πυκνώνει το μυστήριο όσον αφορά την τύχη του Πριγκόζιν και των μισθοφόρων του. «Παραμένει ασαφές γιατί επετράπη σε έναν πολέμαρχο με τον ιδιωτικό του στρατό, ο οποίος προσπάθησε να καθαιρέσει τη ρωσική στρατιωτική ηγεσία με τη βία, να παραμείνει στη χώρα, προφανώς ανεμπόδιστος. Φέρεται, μάλιστα, ότι επέστρεψε στη γενέτειρά του, την Αγία Πετρούπολη, για να παραλάβει όπλα του που είχαν κατασχεθεί» σημειώνει ο αμερικανός δημοσιογράφος.
Οπως ανέφερε ο Ντμίτρι Πεσκόφ, εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, η τρίωρη συνάντηση του Πούτιν με τον Πριγκόζιν και τους ανώτατους διοικητές του, 35 άτομα συνολικά, αποτέλεσε τρόπον τινά μια ευκαιρία να λυθεί η όποια παρεξήγηση και να χαραχθεί μια νέα πορεία προς τα εμπρός. «Ο Πούτιν άκουσε τους διοικητές και πρότεινε περαιτέρω επιχειρησιακές επιλογές και περαιτέρω επιλογές μάχης» ανέφερε σχετικά ο Πεσκόφ, προσθέτοντας πως όλοι όσοι παρευρέθηκαν στη συνάντηση εξέφρασαν την πίστη τους στον ρώσο πρόεδρο, δηλώνοντας έτοιμοι να πολεμήσουν για τη Ρωσία.
Ωστόσο, η εικόνα του Πριγκόζιν και των κορυφαίων διοικητών της Ομάδας Βάγκνερ να κάθονται ειρηνικά σε ένα τραπέζι με τον ρώσο πρόεδρο –λίγες ημέρες αφού είχε ορκιστεί να συνθλίψει την εξέγερσή τους– έρχεται σε αντίθεση με την ευρέως διαδεδομένη εικόνα του Πούτιν ως αδίστακτου, αυταρχικού ηγέτη, εξπέρ στο να καταπνίγει απειλές της εξουσίας του, όπως εξηγεί ο δημοσιογράφος των New York Times. Η ίδια, όμως, εικόνα ενδέχεται να αντικατοπτρίζει την πρόνοια του Κρεμλίνου να αποφύγει την ολική εκρίζωση μιας έμπειρης μάχιμης δύναμης με ερείσματα στον λαό, εν μέσω ενός δαπανηρού και αιματηρού πολέμου.
Ορισμένοι αναλυτές θεωρούν επίσης πιθανό ο ρώσος πρόεδρος να εξέλαβε την εξέγερση ως κάτι ελάχιστα παραπάνω από μια φατριαστική αντιπαράθεση που βγήκε εκτός ελέγχου. Αλλωστε, ο Πριγκόζιν είπε ότι στόχος του ήταν να ανατρέψει τη ρωσική στρατιωτική ηγεσία – όχι να αμφισβητήσει την εξουσία του ρώσου προέδρου.
«Δεν θα υπέθετα ότι ο Πριγκόζιν έχει πάλι και για πάντα την εύνοια του Πούτιν ωσάν να μην έχει συμβεί τίποτα. Κάτι συνέβη» δήλωσε μιλώντας στους New York Times ο Αλεξάντερ Γκαμπούεφ, διευθυντής του Carnegie Russia Eurasia Center, που εδρεύει στο Βερολίνο. «Αλλά το να τους συνέθλιβε, και μάλιστα στην παρούσα φάση, θα ήταν απλά ασύμφορο» προσέθεσε ο ρώσος ειδικός.
Ο Αντρέι Σολντάτοφ, γνωστός ρώσος ερευνητής δημοσιογράφος με ειδίκευση στις υπηρεσίες ασφαλείας της Ρωσίας, είπε ότι οι οργισμένες δηλώσεις του Πούτιν για προδοσία απευθύνονταν πρωτίστως, όχι στους μισθοφόρους της Βάγκνερ, αλλά στους κόλπους του ρωσικού στρατού, με στόχο να αποτραπεί, έτσι, το ενδεχόμενο γενίκευσης της ανταρσίας.
Στη συνέχεια, ο ρώσος πρόεδρος και ο Πριγκόζιν φέρεται ότι κατέληξαν σε μια άλλη συμφωνία. «Δεν γνωρίζουμε τους όρους. Αλλά η αντίληψη είναι ότι γνωρίζονται μεταξύ τους, ξέρουν τι να περιμένουν ο ένας από τον άλλον, επομένως μπορούν ακόμα να συνεργαστούν» σημείωσε ο ρώσος δημοσιογράφος.
Η εξέγερση, πάντως, κατέδειξε σε ολόκληρο τον κόσμο ότι ο Πούτιν είναι ευάλωτος ή, τουλάχιστον, όχι τόσο ισχυρός όσο πιστευόταν έως τότε, ενώ η παραδοχή ότι συναντήθηκε με τον Πριγκόζιν και τους διοικητές του θα μπορούσε να τον καταστήσει ακόμη πιο αδύναμο στα μάτια όλων.
Η Τατιάνα Στανόβαγια, ιδρύτρια του κέντρου μελετών R.Politik με έδρα το Παρίσι, υποστήριξε από την πλευρά της ότι το Κρεμλίνο πιθανότατα αποφάσισε να αποκαλύψει τη συνάντηση για να ηρεμήσει μια ρωσική ελίτ που παραμένει συγχυσμένη σχετικά με το τι ακριβώς συνέβη και με το αν ο αρχηγός της Βάγκνερ είναι, τελικά, «προδότης ή δικός τους άνθρωπος».
«Είναι ένα μήνυμα προς την ελίτ ότι ο Πριγκόζιν παραμένει συστημικός. Ναι, έκανε ένα λάθος, ναι, αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό έγκλημα. Αλλά λόγω των ιδιαιτεροτήτων της κατάστασης, η οποία είναι πραγματικά μοναδική, ο Πούτιν θα του δώσει την ευκαιρία να επιβιώσει» είπε η ρωσίδα αναλύτρια.
Σημείωσε πως η ανταρσία αποκάλυψε επίσης την ανικανότητα (ή την απροθυμία) του Πούτιν να αντιμετωπίσει έναν αγώνα για εξουσία που μαινόταν ανοιχτά και επί μήνες, με τον Πριγκόζιν να βάλλει τακτικά κατά της στρατιωτικής ηγεσίας της Ρωσίας.
Η Στανόβαγια, η οποία είναι επίσης ανώτερη συνεργάτης στο Carnegie Russia Eurasia Center, θεωρεί πιθανό το ενδεχόμενο ο ρώσος πρόεδρος να αισθάνεται ακόμη και εν μέρει υπεύθυνος για τη μη έγκαιρη (ή καλύτερη) διαχείριση της εντεινόμενης διαμάχης. «Οπότε, για τον Πούτιν ο Πριγκόζιν είναι φυσικά προδότης, αλλά είναι ο δικός του προδότης». «Δηλαδή ένα άτομο που έκανε ένα λάθος από βλακεία και όχι επειδή είχε κακές προθέσεις», εξήγησε.
Protagon.gr