Το ανομολόγητο σχέδιο δεν περιορίζεται μόνο στην αύξηση των φορολογικών εσόδων, αλλά και στη ριζική αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου. Σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές οι 700.000 ελληνικές επιχειρήσεις (ατομικές και μη) πρέπει να περιοριστούν σε 70.000, έτσι ώστε να αυξηθεί η παραγωγικότητα, να προκύψει μια πολύ μεγάλη οικονομία κλίμακος που θα έχει θετική επίπτωση στις τιμές, αλλά και εγκυρότεροι όροι χρηματοδότησης, καθώς και να περιοριστεί η παραοικονομία και η φοροδιαφυγή.
Γι΄ αυτό και νομοθετούνται κίνητρα συγχωνεύσεων και συνεργατικής οικονομίας. Είναι προφανές πως ο στόχος αυτός και λογικός και αναγκαίος είναι, υπό τον όρο ότι η ατομική επιχείρηση και η πολύ μικρή δεν θα συνθλιβούν. Επίσης, η υπαλληλοποίηση που αναπόφευκτα θα προκύψει με την επικράτηση ενός τέτοιου μοντέλου θα πρέπει να οδηγήσει σε μισθούς Βρυξελλών… Διαφορετικά το όλο εγχείρημα θα οδηγήσει σε νέες ανισότητες και στρεβλώσεις.
(η συνέχεια στο slpress.gr)