Ένα άλλο καίριο –αν και εντελώς περιθωριοποιημένο– ζήτημα αφορά το πρόγραμμα ύψους $13 δισ. για την κατασκευή του Διασαχάριου Αγωγού Φυσικού Αερίου (Trans-Saharan Gas Pipeline-TSGP) μήκους 5.600 χλμ για την εξυπηρέτηση των αναγκών της Ευρώπης, με δυνατότητα διακίνησης 30 δισ. κυβικών μέτρων σε ετήσια βάση (bcm). Ο αγωγός, με αφετηρία το Warri της Νιγηρίας, διέρχεται από τον Νίγηρα και καταλήγει στον κόμβο Hassan R’Mel, όπου πρόκειται να συνδεθεί με το υπάρχον δίκτυο των ευρωπαϊκών αγωγών μεταφοράς. Τον Ιούλιο του 2022 υπογράφτηκε Μνημόνιο Κατανόησης μεταξύ Αλγερίας, Νίγηρα και Νιγηρίας για την κατασκευή του.
Η καθυστέρηση του προγράμματος μετά το πραξικόπημα έρχεται σε μία ιδιαίτερα άσχημη στιγμή για την Ευρώπη, λόγω της καταστροφής, μετά από δολιοφθορά, των αγωγών Nord Stream 1 και 2, όπως και η αναστολή του σχεδίου κατασκευής του αγωγού East Med, λόγω των αμερικανικών ενδοιασμών. Αυτά στερούν από την Ευρώπη 120 δισ. κυβικά μέτρα (bcm) φυσικού αερίου σε ετήσια βάση.
Η απώλεια των αγωγών Nord Stream 1 και 2 υποχρέωσε την Ευρώπη να στραφεί προς την προμήθεια υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) κυρίως από τις ΗΠΑ, με υπερτριπλάσιο όμως κόστος. Η παρουσία πάντως ομάδων της Wagner στο Νίγηρα αρκεί για να ανατρέψει το πρόγραμμα κατασκευής του αγωγού. Εκτός εάν παρέμβει η Κίνα που τυπικά αποφεύγει τους κινδύνους, αλλά διαθέτει μακροχρόνιες ισχυρές προσβάσεις στην Αφρική. Ίσως πάλι ενδιαφέρεται να κρατήσει τον όγκο των 30 δισ. κυβικών μέτρων σε ετήσια βάση (bcm) για την κάλυψη δικών της αναγκών.
(η συνέχεια στο slpress.gr)