Η δήλωσις του Στιαν Τζένσεν, επιτελάρχη του Γ.Γ του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ ότι «η Ουκρανία μπορεί να ενταχθεί στη συμμαχία αν παραχωρήσει εδάφη στη Ρωσία» δείχνει ίσως για πρώτη φορά τόσο ξεκάθαρα τις προθέσεις την Δύσεως. Τόσο όσον αφορά τις μελλοντικές διαπραγματεύσεις για την λήξη του πολέμου όσο και για την στάση των Δυτικών απέναντι στο Κίεβο, που ως φαίνεται δεν είναι διατεθειμένοι να πολεμήσουν στο πλάι του ούτε στην διπλωματία. Ερωτηθείς για το εάν πιστεύει ότι η Ουκρανία πρέπει να παραχωρήσει εδάφη της για να επιτύχει ειρήνη με την Ρωσσία και να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ στο μέλλον, ο Τζένσεν είπε ότι «το μεταπολεμικό καθεστώς της Ουκρανίας βρίσκεται ήδη υπό διαπραγμάτευση και το θέμα της εκχώρησης εδαφών στη Ρωσία έχει ήδη τεθεί». Το γεγονός δε ότι οι δηλώσεις αυτές δεν διαψεύστηκαν επισήμως ούτε από τον γ.γ του ΝΑΤΟ ούτε από κάποιον άλλο δυτικό εταίρο - ο ίδιος ο Τζένσεν αρκέστηκε απλώς να πει μια ημέρα μετά ότι δεν έπρεπει να το πει έτσι!- δείχνει ότι οι σχετικές συζητήσεις έχουν αρχίσει και ενδεχομένως το ενδεχόμενο αυτό να έχει επικοινωνηθεί ήδη και στην ουκρανική πλευρά. Αυτό τουλάχιστον δείχνει και η περίεργη σιωπή του ιδίου του Βολοντίμιρ Ζελένσκυ καθώς η απάντησις του Κιέβου ήλθε δια στόματος του συμβούλου του, Μιχάιλο Ποντόλιακ. «Ανταλλαγή εδαφών με την ομπρέλα του ΝΑΤΟ; Είναι γελοίο. Αυτό σημαίνει σκόπιμη επιλογή της ήττας της δημοκρατίας, ενθάρρυνση ενός παγκόσμιου εγκληματία, διατήρηση του ρωσικού καθεστώτος, καταστροφή του διεθνούς δικαίου και μεταβίβαση του πολέμου σε άλλες γενιές», έγραψε στο Twitter ο σύμβουλος του Ζελένσκυ και μετά ...σιωπή!
Αντιθέτως λαλίστατος ήταν ο αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας, Ντμίτρι Μεντβέντεφ. «Γιατί; Η ιδέα είναι περίεργη. Το μόνο ερώτημα είναι ότι όλα τα υποτιθέμενα «δικά τους» εδάφη είναι εξαιρετικά αμφισβητήσιμα. Για να εισέλθουν στο ΝΑΤΟ, οι αρχές του Κιέβου θα πρέπει να εγκαταλείψουν ακόμη και το ίδιο το Κίεβο, την πρωτεύουσα της Αρχαίας Ρωσίας», υπεστήριξε ο στενός συνεργάτης του Πούτιν, γνωρίζοντας προφανώς ότι κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό. Ωστόσο είναι η αλήθεια ότι σε μια διαπραγμάτευση αυτός που νιώθει σε θέση ισχύος κάνει και τις πιο τολμηρές προτάσεις ώστε εν τέλει να φανεί ότι συμβιβάζεται με κάτι λιγότερο.
Αν και ο Μεντβέντεφ έδειξε λίγο ως πολύ την διαπραγματευτική τακτική που θα ακολουθήσει η Μόσχα, άγνωστη παραμένει η στάσις που θα τηρήσει το Κίεβο, το οποίο βρίσκεται πράγματι σε δεινή θέση. Μήπως η δήλωσις του επιτελάρχη του Στόλτενμπεργκ είχε ως απώτερο σκοπό να μετρήσει τις αντιδράσεις της ουκρανικής κοινής γνώμης; Μήπως απλά προσπαθεί να καλλιεργήσει το έδαφος για τους επώδυνους συμβιβασμούς που ενδεχομένως θα ακολουθήσουν; Διότι είναι πράγματι πολύ δύσκολο για ένα ηγέτη -όσο υπερφίαλος κι αν είναι ο Ζελένσκυ που δεν έδειξε ποτέ αληθινή πρόθεση να διαπραγματευθεί- να πείσει τους πολίτες του ότι πολέμησαν, έδωσαν την ζωή τους και κατέστρεψαν τις περιουσίες τους για ένα μέλλον που ήταν λίγο ως πολύ προδιαγεγραμμένο σε μια Ουκρανία χωρίς την Κριμαία και τον Ντονμπάς. Και να διαφανεί εν τέλει -αυτό που έχει αποδειχθεί πλείστες φορές στο παρελθόν- ότι όλες αυτές οι υποσχέσεις και τα κροκοδείλια δάκρυα των Ευρωπαίων, των Αμερικανών και των Δυτικών τελειώνουν όταν πλέον «καίγεται το σπίτι τους».