Οι ανωτέρω τιμές είναι σημαντικά ανεβασμένες σε σύγκριση με τις αντίστοιχες που καταγράφηκαν την 1η Ιουλίου εφέτος. Ομιλούμε για αυξήσεις της τάξης του 6,8% για την απλή αμόλυβδη, 5,5% για την 100αρα, 10,8% για το ντίζελ και 8,0% για το υγραέριο, και μάλιστα σε διάστημα λιγότερο των δυο μηνών. Όπως μας πληροφορούν παράγοντες της αγοράς οι αυξήσεις αυτές έχουν άμεση σχέση με την άνοδο των διεθνών τιμών αργού οι οποίες παρά την ελαφρά κάμψη που παρατηρείται τις τελευταίες ημέρες, έχουν ανατιμηθεί κατά 16,5% από τις αρχές Ιουνίου. Χαρακτηριστικά η τιμή του μηνιαίου συμβολαίου Brent, του διεθνούς benchmark, σήμερα το πρωί διαπραγματεύετο στα $ 84,15 το βαρέλι στο ICE του Λονδίνου,για παραδώσεις Οκτωβρίου, έχοντας υποχωρήσει από τα $ 86,50 που είχε φθάσει τον 15 Αύγουστο. Όμως εάν δούμε την πορεία του αργού από τις αρχές Ιουνίου και ενωρίτερα όταν η τιμή του είχε κινείτο μεταξύ $ 72 και $ 74 το βαρέλι, θα διαπιστώσουμε ότι έχει υπάρξει μια σταθερή και σημαντική άνοδος.
Όπως έχουμε αναφέρει σε πρόσφατη ανάλυση μας στο Energia.gr (βλ. εδώ) βασικός λόγος για την άνοδο των διεθνών τιμών αργού είναι η ηθελημένη μείωση της της παραγωγής από πλευράς OPEC+ σε συνδυασμό με την επιθετική πολιτική της Σαουδικής Αραβίας η οποία επιθυμεί να δει μια αποκατάσταση του συνολικού διακινούμενου όγκου πετρελαίου στην παγκόσμιο αγορά ,σε επίπεδα ανάλογα με τις πραγματικές ανάγκες των καταναλωτών,διαδραματίζοντας έτσι ουσιαστικό ρόλο στην επίτευξη συνθηκών ισορροπίας μεταξύ προσφοράς και ζήτησης. Με παράλληλη, αν και αναμενόμενη, επίπτωση την αύξηση των τιμών αργού. Μια εξέλιξη που δεν χαροποιεί ιδιαίτερα την κυβέρνηση των ΗΠΑ με το Τζό Μπάιντεν να απευθύνει εκκλήσεις προς τον OPEC για αύξηση της παραγωγής πετρελαίου παρά την σθεναρή υποστήριξη του στις πολιτικές απανθρακοποίησης. Με την μάλλον ανεξάρτητη πορεία της Σ.Αραβίας στα θέματα παραγωγής και διεθνών σχέσεων να δημιουργεί πρόσθετο πονοκέφαλο στον ένοικο του Λευκού Οίκου.
Έτσι, η Αμερικανική πολιτική ηγεσία θα πρέπει να καταβάλει μεγάλη προσπάθεια για να εξηγήσει (σε εμάς τους αδαείς) την παράδοξη αυτή συμπεριφορά της όπου από την μια πλευρά προτρέπει συμμάχους και μη να μειώσουν την κατανάλωση ορυκτών καυσίμων προκειμένου να σωθεί ο πλανήτης από « βέβαιη» οικολογική καταστροφή, και από την άλλη να ζητά απεγνωσμένα από την Σ. Αραβία και τους άλλους πετρέλαιο εξαγωγούς να αυξήσουν την παραγωγή τους ώστε να κρατηθούν οι τιμές των καυσίμων σε λογικά επίπεδα. Με άλλα λόγια ο Τζό Μπάιντεν και οι συν αυτώ δεν θέλουν να ομολογήσουν ότι η πράσινη μετάβαση που ευαγγελίζονται ενέχει πολύ υψηλό κόστος. Μέχρι ποτέ όμως θα μπορούν να μας «πουλάνε» χωρίς ιδιαίτερο πολιτικό κόστος δύο σαφώς αντικρουόμενες στρατηγικές; Αύξηση παραγωγής πετρελαίου από την μια πλευρά,και πάγωμα ερευνών και μείωση παραγωγής για τις δυτικές εταιρείες και προτροπή των καταναλωτών για μαζική στροφή στην ηλεκτροκίνηση, από την άλλη.
Και σαν να μη έφθαναν οι αυξήσεις στα υγρά καύσιμα, έχουμε και την παράλληλη άνοδο των τιμών στο φυσικό αέριο. Όπως κατέγραψε εχθές το βάθρο εμπορίας φ.αερίου στο TTF στην Ολλανδία, που ως γνωστό αποτελεί το ευρωπαϊκό benchmark, η τιμή του μηνιαίου συμβολαίου έκλεισε στα € 40.782 / MWh, εγγράφοντας την υψηλότερη τιμή από τις 15 Ιουνίου που είχε φθάσει τα € 42.995 /MWh. Σήμερα το πρωί οι τιμές κινούνται ανοδικά στα € 41.110 /MWh με τους trades να κάνουν λόγο για αυξανόμενη αβεβαιότητα καθότι η από καιρό εκκολαπτόμενη απεργία των εργαζόμενων στις μονάδες παραγωγής LNG στην Αυστραλία φαίνεται ότι θα έχει αποφασισθεί πριν το τέλος της εβδομάδας.
Αυτό θα δώσει περαιτέρω ώθηση στις τιμές αφού οι Ευρωπαίοι προμηθευτές θα βρεθούν για μια ακόμα φορά στο μέσο ανταγωνισμού με τις Ασιατικές αγορές για την εξασφάλιση πρόσθετων φορτίων LNG, πέρα αυτών που είναι δεσμευμένα μέσω μακροπρόθεσμων συμβολαίων (βλ. εδώ). Στην παρούσα φάση του παιχνιδιού το ενδιαφέρον είναι στραμμένο στην διεθνή προμήθεια LNG παρά το γεγονός ότι οι υπόγειες δεξαμενές αερίου σε Γερμανία,Αυστρία,Γαλλία,Ολλανδία και αλλού έχουν πληρότητα πάνω από 90%, δηλ.καλύτερα από οποιαδοίποτε άλλη χρονιά. Όπως μας δήλωσε χαρακτηριστικά υψηλόβαθμο στέλεχος μεγάλης ευρωπαϊκής ενεργειακής εταιρείας, «είναι τέτοιος ο βαθμός ανασφάλειας αναφορικά με την προμήθεια αερίου για τους επόμενους μήνες που κατέχει τις εταιρείες,ώστε οι χειριστές των αγορών δίδουν προτεραιότητα στην παραγωγή θεωρώντας ως δεδομένο την υψηλή πληρότητα των δεξαμενών. Αυτό δεν τους απασχολεί καθόλου, έχοντας στρέψει την προσοχή τους στην εξασφάλιση φορτίων spot LNG σε ανταγωνιστικές τιμές, πριν ενσκήψουν οι Ασιάτες».