Σε ό,τι αφορά το Ουκρανικό, όταν, το Νοέμβριο του 2021, ο τότε πρεσβευτής των ΗΠΑ Τζέφρι Πάιατ, προέβη σε απόρρητη ενημέρωση του Μεγάρου Μαξίμου, με ρητή μάλιστα προειδοποίηση για έναρξη της επίθεσης περί την 20η Φεβρουαρίου 2022, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έδωσε την παραμικρή σημασία. Υιοθέτησε την κυρίαρχη άποψη στην ΕΕ ότι οι Αμερικανοί ακολουθούσαν παραπλανητική τακτική προς προώθηση δικών τους συμφερόντων.
Η λανθασμένη εκτίμηση καθυστέρησε τη λήψη μέτρων για την ενεργειακή επάρκεια με σοβαρές επιπτώσεις στα τιμολόγια φυσικού αερίου και στον προγραμματισμό παραγγελιών LNG. Η ενεργειακή κρίση αποφεύχθηκε, όπως και σε άλλα μέλη της ΕΕ, επειδή συμπτωματικά (σε αντίθεση με τις εκτιμήσεις της Μόσχας) οι καιρικές συνθήκες ήταν και είναι, πανευρωπαϊκά, πολύ καλύτερες από τις συνήθεις.
Στη συνέχεια, το Δεκέμβριο του 2021, ο πρωθυπουργός πραγματοποίησε προγραμματισμένο ταξίδι στην εξοχική κατοικία του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, στο Σότσι. Αντί των φιλόδοξων – ή, ορθότερα, ματαιόδοξων – σχεδίων για «ιστορική μεσολάβηση» μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας (που καμία εκ των δύο πλευρών δεν είχε ζητήσει), ο κ. Μητσοτάκης υποσχέθηκε ανανέωση της συνεργασίας με την Gazprom και την ενοικίαση και αγορά πυροσβεστικών αεροσκαφών. Το Ελληνικό Δημόσιο δεν τα προμηθεύθηκε, επειδή – πάλι συμπτωματικά – η υπογραφή των συμβολαίων είχε προγραμματιστεί τρεις εβδομάδες μετά την εισβολή.
Τρία κρίσιμα ερωτήματα
Ξεκινώντας από αυτή την αρνητική αφετηρία, ο πρωθυπουργός έσπευσε – ορθώς – να καταδικάσει τη ρωσική επίθεση. Βέβαια, ήταν εθνικά αυτονόητο η Ελλάδα να βρίσκεται “στη σωστή πλευρά της Ιστορίας” και του Διεθνούς Δικαίου, αφού απειλείται από την Τουρκία, βιώνει την κατοχή της βόρειας Κύπρου και αντιμετωπίζει την περικύκλωση των τουρκολιβυκών μνημονίων στη Μεσόγειο. Ωστόσο, μετά τη “σωστή πλευρά”, αρχίζουν τα ερωτήματα για τα λάθη και τις μελλοντικές επιπτώσεις:
(η συνέχεια στο slpress.gr)