Ο συνασπισμός της αριστεράς – οι νεοsans-culottes (*) πήραν την πλειοψηφία  στην Γαλλική εθνοσυνέλευση, με δεύτερο τον συνασπισμό του Μακρόν, μ’ αποτέλεσμα το μόνο ενιαίο κόμμα, του Πατριωτικού Συναγερμού της μαντάμ Λεπέν, να περιορισθεί στην τρίτη θέση. Από του σημείου αυτού αρχίζουν τα προβλήματα διακυβερνήσεως της Γαλλίας κι εμμέσως της «ηνωμένης» Ευρώπης 

– κάτι που έδειξε αμέσως το ευρώ στις αγορές χρήματος της Ασίας, που υπεχώρησε στο 1,08 ανά δολάριο.

Διότι η συγκατοίκηση Μακρόν – Μελανσόν  είναι δύσκολη όπως η συνεύρεση ύλης κι αντιύλης  - κατά την φυσική, εκρηκτική.

Διότι η απουσία καθαρής πλειοψηφίας προκαλεί αβεβαιότητα για την κατεύθυνση της Γαλλικής πολιτικής: αύξηση των δημοσίων δαπανών και διεύρυνση του κρατικού ελλείμματος.

Διότι, μετά την Βρετανία κι η Γαλλία στρέφεται προς τ’ αριστερά αλλά ενώ Στάρμερ και Μακρόν είναι υπέρ της συνέχισης του πολέμου στην Ουκρανία δεν είναι βέβαιον εάν ο Μελανσόν θα τους ακολουθήσει.

Διότι, η υπόλοιπη Ευρώπη κινείται προς την Κεντροδεξιά αλλά η Αμερική μάλλον θα βγάλει Ρεπουμπλικάνο πρόεδρο το Νοέμβριο με αντιευρωπαϊκές ιδέες κι απαιτήσεις, για αύξηση των αμυντικών δαπανών. Οι αντιφάσεις εντείνονται και οι αντιθέσεις δεν φαίνονται να εξομαλύνονται.

Μετά διετίαν όμως έρχονται οι προεδρικές εκλογές στην Γαλλία που θα επηρεαστούν από την αμφισημία της χθεσινής εκλογής που οφείλεται στη συμμαχία ετεροκλήτων πολιτικών δυνάμεων, της τελευταίας στιγμής - απλώς για ν’ ανακόψει την πορεία της Λεπέν στην εξουσία.

Θα ευνοηθεί μάλλον αυτή απ’ τις ασυμφωνίες της εκτελεστικής εξουσίας και τότε θα έχει το προβάδισμα χωρίς να φοβείται πλέον το λαϊκό ή αστικό μέτωπο αλλά η μεταμέλεια τότε δεν θα συγχωρείται.

 

(*) Η Τρίτη τάξη της Γαλλικής επανάστασης στην οποία οι «α-βράκωτοι» ήσαν τα πιο ακραία στοιχεία με αποτέλεσμα μετ’ ού πολύ, να γυρίσει η Γαλλία στον Ναπολέοντα Βοναπάρτη και μετά στους Βουρβώνους.