Ήταν αναμενόμενο. Τόσο μίσος, τόση τοξικότητα, ο ανείπωτος φθόνος. Επί τέσσερα χρόνια, δεν υπήρξε ημέρα που ο Ντόναλντ Τραμπ έλλειπε από την δηλητηριώδη δημοσιότητα. Όχι μόνο του Αμερικανικού τύπου αλλά και της δημοσιότητας στον «ελεύθερο» καλούμενο κόσμο. Δεν υστέρησε κι ο ημέτερος «προοδευτικός» κόσμος: Τύπος, τηλεόραση, κοινωνικά δίκτυα. Με τι κακία και πάθος, «δολοφονούσαν» καθημερινώς,

με λόγια και ύβρεις, το υποψήφιο θύμα. Και τι δεν του καταμαρτυρούσαν οι κατεστημένοι παράγοντες: Διαφθορά ,σκάνδαλα, προσωπικό πλούτο, ιδιοτέλεια με την εξουσία.

Ό,τι δηλαδή θα μπορούσε να εξάψει την νοσηρά φαντασία οιουδήποτε περιθωριακού τύπου. Ό,τι  προωθούσε την καριέρα κάθε γραφειοκράτη.  Ό,τι απέμενε ως τελευταίο μέσο του βαθέως γραφειοκρατικού κράτους, έπειτα από αλλεπάλληλες δίκες, διαπομπεύσεις, διασυρμούς ενός ανθρώπου που ήταν απλώς διαφορετικός από τον συμβατικό πολιτικό.

Που όμως απειλούσε εγχώρια και διεθνή τρωκτικά του χρήματος των φορολογουμένων. Πού προσπαθούσε να συνεφέρει τον διεθνή παραλογισμό με τον τριετή πόλεμο στην Ουκρανία, τον εξάμηνο  κατά του Ισραήλ από την ΧΑΜΑΣ, Χετζμπολάχ, το Ιράν, την Τουρκία.

Εις μάτην! Η σφαίρα του/των δολοφόνων δεν σκόπευε μόνο τον Τράμπ αλλά και την δημοκρατία, την φυσιολογική τάξη, τη λαϊκή κυριαρχία. Νοθείες εκλογών, Αφυπνισμένοι κουλτουριάρηδες , Ορθολογίζουσες προσωπικότητες, πολιτικάντηδες του συρμού - όλοι έμμεσα  ζητούσαν την κεφαλή του Ντόναλντ και παρολίγον αστόχησαν. Η σφαίρα του τρύπησε τ’ αφτί του.

Μόλις φάνηκε καθαρά απ’ την ανεπάρκεια του αντιπάλου, η επανεκλογή του Τράμπ στην προεδρία των ΗΠΑ, τον Νοέμβριο, έσπευσαν να τραβήξουν την σκανδάλη, χωρίς να υπολογίσουν την ζημία ενός έθνους που παραπαίει πολύ νωρίτερα απ’ ό,τι η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. 

Το πρόβλημα τώρα το’χει η Αμερικανική δημοκρατία ως πολιτικό σύστημα, με τους  αφανείς καπήλους της. Το’ χουν οι Αμερικανοί με την  οπλοχρησία. Το δολάριο απ’ το Μπίτκοϊν. Η Γέλεν με το δυσθεώρητο χρέος. Η δύση με τον αφυπνισμένο «πολιτισμό» της.

Με την απόπειρα κατά του Τραμπ δεν εξαντλείται η «πολιτική ορθότης». Η ορμή των εχθρών της δημοκρατίας, οι  εβδομαδιαίες παρελάσεις υπερηφάνων περιθωριακών, οι  παρά φύσιν νομοθεσίες στοχεύουν τον μέσο πολίτη. Η σαπίλα εξαπλούται στον πλανήτη με αστρική ταχύτητα.

Θα επακολουθήσουν κι άλλα ανησυχητικά περιστατικά ως η απόπειρα κατά του Τραμπ, όπου στις ούτως καλούμενες «δημοκρατικές» χώρες οι πολιτικές ηγεσίες προσκολλώνται στην εξουσία παρά την λαϊκή αποδοκιμασία τους. Όχι μακράν ημών.