Οι γεωπολιτικές ανατροπές που συντελούνται στην Μεσόγειο ανεδείχθησαν αυτήν την εβδομάδα από μια σειρά γεγονότων που διεδέχθησαν το ένα το άλλο. «Τρίζει» από ότι φαίνεται η θέσις της Ελλάδος καθώς η Αίγυπτος σκέπτεται την υπογραφή συμφωνίας οριοθετήσεως ΑΟΖ με την Τουρκία, κάτι που θα συζητηθεί κατά την επίσκεψη του Προέδρου Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι στην Άγκυρα το επόμενο διάστημα. Είναι προφανές ότι το Κάιρο έχει οδηγηθεί στην απόφαση αυτή εξ αιτίας της εφεκτικής στάσεως των Αθηνών στο ζήτημα της υποστηρίξεως των εθνικών της κυριαρχικών δικαιωμάτων και της υποχωρήσεως της έναντι της Τουρκίας όσον αφορά στις έρευνες για την πόντιση του ηλεκτρικού καλωδίου Κρήτης-Κύπρου στα ανοικτά της Κάσου, σε θαλασσία περιοχή κανονικώς οριοθετημένη, με βάση την ελληνο-αιγυπτιακή συμφωνία για τις θαλάσσιες ζώνες της 27ης Αυγούστου 2020.
Την ίδια στιγμή, το όλο έργο της ηλεκτρικής διασυνδέσεως Ελλάδος – Κύπρου οδηγείται μάλλον σε ακύρωση. Η Nexans, ο γαλλικός κολοσσός κατασκευής καλωδιακών διασυνδέσεων που έχει αναλάβει την υλοποίηση του σχετικού τμήματος του έργου, απέστειλε επιστολή –τελεσίγραφο στον ΑΔΜΗΕ προειδοποιώντας για αναστολή των εργασιών. Η προθεσμία που ετίθετο εξέπνεε την περασμένη Παρασκευή με την εταιρεία να προειδοποιεί ότι αναστέλλει αύριο τις εργασίες αν δεν λάβει τελική εντολή και δεν αρθούν
Σύμφωνα με πληροφορίες, η Nexans έχει κάνει γνωστή την απόφαση της στον ΑΔΜΗΕ πώς αν μέχρι την Παρασκευή 31 Αυγούστου δεν έχει λάβει την τελική εντολή για τις εργασίες που αφορούν στο καλώδιο Ελλάδας – Κύπρου ή αν δεν έχει επιλυθεί το ρυθμιστικό πλαίσιο για το έργο. Και μπορεί να είναι υπαρκτό το ζήτημα χρηματοδοτήσεως που έχει εγείρει η Κύπρος, αλλά στην απόφαση των Γάλλων βαραίνει και η ελληνική διστακτικότης στην υποστήριξη των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, κάτι που καθιστά το έργο έρμαιο της «καλής θελήσεως» της Τουρκίας.
Και ενώ η Ελλάς ακολουθεί αυτήν την τακτική, η Τουρκία όχι μόνον αναβαθμίζεται στρατιωτικά αλλά προβάλλει μιαν εικόνα περιφερειακής δυνάμεως, την οποία αναγνωρίζουν πλέον και οι ΗΠΑ όπως κατεδείχθη σε πρόσφατη κοινή άσκηση του τουρκικού με το αμερικανικό ναυτικό, κατά την οποία έγιναν οι πρώτες προσνηώσεις αμερικανικών αεροπλάνων στο τουρκικό ελικοπτεροφόρο -μέχρι τώρα- Anadolu. Μάλιστα ανεδείχθη το γεγονός ότι το πλοίο αυτό έχει τις υποδομές (υπόστεγα, μέγεθος ανελκυστήρων κλπ) για την υποστήριξη μαχητικών αεροσκαφών κατακορύφου/βραχείας απόπροσνηώσεως F-35B. Και ενώ η άσκησις αυτή εξελισσόταν, απεκαλύφθη και η λύσις στο ζήτημα της αποκτήσεως μαχητικών πέμπτης γενιάς από την Τουρκία. Το «αγκάθι», το γεγονός δηλαδή ότι η Τουρκία απέκτησε το ρωσσικό αντιαεροπορικό σύστημα S-400 αίρεται δια της αποθηκεύσεως των πυραύλων αυτών, υπό το έλεγχο των Ηνωμένων Πολιτειών. Έτσι βλέπουμε μιαν εντυπωσιακή αναθέρμανση των σχέσεων ΗΠΑ-Τουρκίας με αναβίωση του προγράμματος F-35 της Τουρκίας. Ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός ότι το πρόγραμμα αυτό περιλαμβάνει την απόκτηση από τις ΗΠΑ 40 αεροπλάνων του τύπου F-35A, που είναι σχεδιασμένο για τις ανάγκες της Πολεμικής Αεροπορίας, αλλά και έναν αριθμό των κατακορύφου/βραχείας αποπροσνηώσεως F-35B, κατάλληλα για το Anadolu. Με την απόκτησή τους σε λίγα χρόνια το πλοίο αυτό θα είναι κανονικό αεροπλανοφόρο και δεδομένης της προσφάτως εγκριθείσης τουρκο-λιβυκής συμφωνίας στρατιωτικής συνεργασίας, ευκόλως μπορούμε να αντιληφθούμε την προοπτική της προσθήκης ενός ακόμη στοιχείου στην στρατηγική περικύκλωση της Ελλάδος. Μιας μόνιμης τουρκικής αεροναυτικής μοίρας στην Λιβύη.
Την γεωπολιτική ανατροπή υπογραμμίζει και η δήλωσις στην οποία προέβη ο απερχόμενος από την Άγκυρα Αμερικανός πρέσβυς Τζέφφρυ Φλαίηκ, ο οποίος ετόνισε ότι «όταν η υφήλιος διανύει περίοδο ειρήνης η Τουρκία έχει σημαντική θέση και μόνο λόγω γεωγραφίας. Αλλά όταν ο κόσμος διανύει περιόδους ταραχών, τότε εκείνη είναι ακόμη πιο σημαντική». Και προσέθεσε ότι θα συμβούλευε τον διάδοχό του, το επόμενο Αμερικανό νέο πρέσβυ στην Τουρκία «να συνεχίσει να καλλιεργεί αυτή την σχέση, γιατί η Τουρκία είναι μια αναδυομένη περιφερειακή δύναμις, ο δεύτερος μεγαλύτερος στρατός στις τάξεις του ΝΑΤΟ», αλλά και «ένας απαραίτητος σύμμαχος» τον οποίο (οι ΗΠΑ) δεν αντιμετώπιζαν πάντοτε έτσι.
Εν κατακλείδι θα παραθέσουμε το σχόλιο που ανήρτησε ο εκ Θεσσαλονίκης αντιναύαρχος εα κ. Δημ. Τσαϊλάς. Ο οποίος τονίζει: «Οι άνθρωποι αγαπούν τον νικητή και περιφρονούν τον ηττημένο. Ας κάνουμε ένα πείραμα σκέψης: Ποιόν θα θεωρούσατε τον πιο εντυπωσιακό κυρίαρχο στις θάλασσες; Το κυρίαρχο ναυτικό κράτος που φαίνεται να μην μπορεί να αποτρέψει τη συρρίκνωση του στόλου του ή τον αμφισβητία με νέες μονάδες κρούσεως και υπό κατασκευή εκσυγχρονισμένων μονάδων σε εθνικό ναυπηγείο και μια απογραφή στόλου σε ανοδική πορεία;»
Και δυστυχώς στην γεωπολιτική σκακιέρα της Μεσογείου δεν προβαλλόμεθα σαν νικητής. Και αυτό το βλέπουν πλέον χώρες ιδιαιτέρως φιλικές προς την Ελλάδα όπως η Γαλλία και η Αίγυπτος. Χώρες οι οποίες στάθηκαν παρά το πλευρό μας και υπέγραψαν συμφωνίες συνεργασίας και οριοθετήσεων μαζί μας, αγνοώντας την Τουρκία. Και δυστυχώς τους εξωθήσαμε να μετανιώσουν για την επιλογή τους.
(από την εφημερίδα "ΕΣΤΙΑ")