διδασκόντων, με «διαδραστικούς πίνακες» όταν λείπουν απ’ τα σχολειά οι μαυροπίνακες, με ηλεκτρονικό εκπαιδευτικό υλικό, όταν δεν φθάνουν εγκαίρως τα σχολικά βιβλία στα σχολεία και με θεσμοθέτηση του φροντιστηρίου αλλά ψηφιακά.
Ο υπουργός Παιδείας επαναφέρει την αντιπαιδαγωγική ποινή της πενθημέρου αποβολής των ανάρμοστων μαθητών και απαγορεύει τα κινητά τηλέφωνα στους μαθητές, το μοναδικό μέσον επαφής των γονέων με τα παιδιά τους εκτός κατοικίας.
Ήταν βέβαια αναμενόμενο όταν η Παιδεία ανετέθη εις έναν τεχνικό της ψηφιακής τεχνολογίας κι όχι σε κάποιον μετέχοντα της Ελληνικής Παιδείας. Έτσι, από τα «έντεκα μέτρα» του πρωθυπουργού «που θα φέρουν αναμόρφωση του σχολείου» εφέτος, η μνεία των Μαθηματικών αναφέρεται μόνο μία φορά κι’ αυτή για την Γ’ Λυκείου κι όχι απ’ την πρώτη δημοτικού, για να μάθουν επιτέλους οι Έλληνες να μετρούν, να υπολογίζουν και να σκέπτονται επαγωγικά.
Το ζήτημα δεν είναι καινούργιο. Ο Ερατοσθένης (276-194 π.Χ.) αναφέρει τον θείο χρησμό προς τους Δηλίους και τους λοιπούς Έλληνες, «να διπλασιάσουν τον βωμό του Διός της Δήλου», για ν’ απαλλαγούν από τα δεινά τους.
Ερωτηθείς ο Πλάτων πως ερμηνεύει τον χρησμό, απήντησε ότι ο πατέρας των θεών επικρίνει τους Έλληνες, για την παραμέληση των Μαθηματικών και περιφρόνηση της Γεωμετρίας, με αποτέλεσμα, οι αρχαίοι τεχνίτες να 8πλασιάσουν τον όγκο του βωμού της νήσου Δήλου, διπλασιάζοντας τις τρείς διαστάσεις του αρχικού(**).
Στις προηγμένες χώρες, σήμερα, η διδασκαλία των Μαθηματικών είναι πρωτεύουσα σ’ όλες τις βαθμίδες της εκπαιδεύσεως – ακόμη και στις λεγόμενες «ανθρωπιστικές σχολές» (λχ. με την Στατιστική) - και αυτό για να μάθουν οι σπουδάζοντες τον λογισμό και την αλήθεια των αριθμών.
Η Ελληνική γλώσσα, που τόσον κακοποιείται από τις τηλεπερσόνες και διαφόρους «εκσυγχρονιστές» , είναι κατ’ εξοχήν Μαθηματική, υπήκουσα σε κανόνες και διαθέτουσα συντακτική πειθαρχία. Η εκμάθηση των Μαθηματικών βοηθάει όχι μόνο στην κατανόηση των νοημάτων αλλ’ ακόμη και την ψηφιακή τεχνολογία της οποίας τα Μαθηματικά είναι βάσις των.
Η διάδοση των Μαθηματικών στην Ελληνική κοινωνία υστερεί εξ αιτίας την ελλείψεως αρκετών Μαθηματικών διδασκάλων, τους οποίους δεν παράγουν οι παιδαγωγικές ακαδημίες και τα εγχώρια πανεπιστήμια εν συγκρίσει με νομικούς ή ιατρούς.
Μία σοβαρή κυβερνητική ενίσχυση της παραγωγής Μαθηματικών επιστημόνων θα ήταν απαραίτητη για να μπορέσει η Παιδεία να ξεφύγει από τις στείρες γνώσεις που την ταΐζουν τα αριστερόστροφα κόμματα που κυριαρχούν και στον τομέα της εκπαιδεύσεως, μετά το 1974.
(*) Δημήτριος Γληνός (1882-1941). Κομμουνιστής πολιτικός και πρωτομάστορας της «Εχπαιδευτικής μεταρρύθμισης».
(**) Με το Δήλιον πρόβλημα ασχολήθησαν όλοι οι αρχαίοι μαθηματικοί, από τον Πυθαγόρα και Εύδοξο τον Κνίδιο (404-355 π.Χ.) έως τον Μέναιχμο Προκονήσιο (375-355 π. Χ).Ο Νεύτων επίσης σχεδίασε ένα όργανο για την επίλυση του προβλήματος μέχρις ότου ο Γάλλος μαθηματικός Pierre Wantzel απέδειξε ότι «με κανόνα και διαβήτη» δεν προσφέρεται Ευκλείδεια λύση στο πρόβλημα.