Έτσι, σύμφωνα με την μια ανάγνωση του πράγματος, με την πώληση των Rafale, ο κ. Macron προσδένει την Σερβία στην Δύση - το «club Rafale» (όπως το αποκάλεσε, επιχαίροντας, ο πρόεδρος της χώρας Aleksandar Vučić) έχει και υποχρεώσεις, έτσι δεν είναι; Όμως υπήρξαν και εκείνοι, που είδαν στην απόφαση μια καθαρή επιτυχία της Σερβίας, η οποία, χωρίς να διυλίζει σε τίποτα την πάγια πολιτική της για «ίσες αποστάσεις» μεταξύ Δύσης και Ρωσίας(πολιτική, η οποία αντανακλά την δικαιολογημένη δυσπιστία των Σέρβων απέναντι στους δυτικούς «et dona ferentes»), πήρε αυτό, που ήθελε, χωρίς, να δώσει, πολιτικά, το παραμικρό. Μάλιστα ο κ. Vučić ενίσχυσε την εντύπωση αυτή, όταν, με τον κ. Macron δίπλα του, υπήρξε αφοπλιστικά ευθύς, ότι η Σερβία δεν πρόκειται, να επιβάλει κυρώσεις στην Ρωσία ενώ, σχολιάζοντας τα δημοσιεύματα του δυτικού Τύπου, που ήγειραν θέμα μεταφοράς απόρρητης τεχνολογίας των Rafale στην Μόσχα σχολίασε: «Είναι η πρώτη φορά που αποκτούμε δυτικά αεροσκάφη. Μας θέλετε συνέταιρους και μας υποπτεύεστε;». Αλήθεια, ποιος θέλει πράγματι συνέταιρο ποιόν;
Λοιπόν, είναι πιο σύνθετο από όσο φαίνεται - στην πραγματικότητα το μείζον ζήτημα δεν αφορά καν το «club Rafale». Έτσι, για να αρχίσω από το τελευταίο, να πω για όσους βλέπουν μια κάποια βαθιά «δυτική σημειολογία» στην επιδίωξη της Σερβίας να αγοράσει τα γαλλικά αεροσκάφη, ότι η πραγματική σημειολογία είναι άλλη. Ο πραγματικός λόγος, που η Σερβία επέλεξε, να αγοράσει τα Rafale δεν έχει, να κάνει με την βούλησή της, να γίνει λιγότερο περισσότερο «δυτική» αλλά αποτελεί αναγκαστική και καθαρά αντανακλαστική απόφαση σε απάντηση της ταυτόσημης απόφασης της Κροατίας να πράξει το αυτό. Βλέπετε, στην συνείδηση των Σέρβων(και παρά το ότι η δυτική κοινή γνώμη αντιλαμβάνεται την Σερβία, ως φυσική αντίπαλο των Μουσουλμάνων της περιοχής), ο ιστορικός εχθρός(αυτός, που θέλησε, να αφανίσει τους Σέρβους, με οργανωμένη γενοκτονία, στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο) ήταν οι Κροάτες. Πολύ απλά, η απόφαση της Κροατίας(ήδη μέλους του ΝΑΤΟ και της ΕΕ), να αναβαθμίσει πλήρως την αεροπορία της αγοράζοντάς 12 Rafale το 2021, ήταν αδύνατο, να μείνει αναπάντητη από το Βελιγράδι. Το οποίο, όχι απλώς έφερε το πράγμα «στα ίσα», κάνοντας, σήμερα, το ίδιο, αλλά αγόρασε 12 καινούργια αεροσκάφη(έναντι των μεταχειρισμένων της Κροατίας), έστω με μεγάλη διαφορά στο τίμημα(1 έναντι 2,7 δις ευρώ!). Ήταν μια απόφαση-καθρέφτης.
Όσο για την Γαλλία, αντιστρόφως, και πάλι η πραγματική στάθμιση δεν έχει, να κάνει με τα Rafale. Ναι, σίγουρα, η εντύπωση, ότι έξαφνα η Σερβία προκαλεί το ενδιαφέρον της Δύσης είναι ορθή αλλά αυτό δεν έχει να κάνει, σε αυτήν την φάση τουλάχιστον, με την σκοπιμότητα αυτή, να πιεστεί ώστε, να αλλάξει την πολιτική «ίσων αποστάσεων», την οποία ακολουθεί έναντι Δύσης και Ρωσίας(στην οποία θα επιμείνει). Η πραγματική συνέργεια, που έκανε την Γαλλία, από την πλέον απρόθυμη στην ένταξη των Δυτικών Βαλκανίων στην Ε.Ε., να αναθερμάνει το ενδιαφέρον της για την Σερβία αλλά και να πάρει καθαρές αποστάσεις από την ηγεσία του Κοσόβου, είναι η ίδια που οδήγησε τον Γερμανό Καγκελάριο Olaf Scholz (πράγμα αδιανόητο άλλες εποχές), να προσέλθει πρόσφατα στο Βελιγράδι για μια σημαίνουσα «Σύνοδο Στρατηγικών Πρώτων Υλών», η οποία αφορούσε τα σημαντικά κοιτάσματα λιθίου, την εξόρυξη των οποίων είχε αναστείλει λόγω περιβαντολογικών αντιδράσεων η Σερβία και η οποία θα επανέλθει(λίθιο απολύτως ζωτικής σημασίας για την ενεργειακή μετάβαση της Ευρώπης). Με άλλα λόγια, η Σερβία ενδιαφέρει πολύ σοβαρά, ως οικονομία. Γαλλικές πολυεθνικές κατασκευάζουν νέο σύστημα μετρό στο Βελιγράδι και αναβαθμίζουν το αεροδρόμιο «Nikola Τesla». Γάλλοι, Γερμανοί και Βρετανοί επενδύουν στην εκμετάλλευση των αποθεμάτων λιθίου. Ήδη ο ολλανδικός γίγαντος της αυτοκινητοβιομηχανίας Stellantis (στον οποίο ανήκει Fiat, Opel και Peugeot) άρχισε, να παράγει ηλεκτρικά αυτοκίνητα στο Kragujevac (που κάποιοι αποκαλούν «Detroit»!).Τα Rafale είναι απλό κερασάκι στην τούρτα.
Έτσι, τελικά, η ανάλυση του διεθνούς Τύπου για το «club Rafale» (ιδωμένη εμμονικά μέσα από το πρίσμα των σχέσεων της Σερβίας με την Ρωσία) είναι απλοϊκά σχηματική - η Ρωσία είναι ασύνδετη με το θέμα. Ο κ. Vučić θα συνεχίσει την ίδια πολιτική καλών σχέσεων με όλους επωφελούμενος του νεοπαγούς οικονομικού ενδιαφέροντος το οποίο προκαλεί η χώρα του. Θα αγοράζει αέριο από την Ρωσία και όπλα από την Κίνα και την Γαλλία, την ίδια στιγμή που θα δέχεται τις σημαντικές επενδύσεις των δυτικών πολυεθνικών. Ο κ. Macron απλώς προβλέπει, ότι αργά ή γρήγορα, θα δημιουργηθεί μια συνολική «οικονομία κλίμακος», η οποία όντως θα προσδέσει την Σερβία στην Δύση. Δεν είναι απίθανο αλλά επί του παρόντος ισχύει αυτό, που είπε ο κ. Vučić στον χαμογελαστό κ. Scholz (στην Σύνοδο για το λίθιο): είναι η Σερβία, «που έφερε την Ευρώπη στην Σερβία». Απομένει ακόμα να δούμε, εάν η Ευρώπη θα φέρει επίσης την Σερβία στην Ευρώπη!
(από την εφημερίδα "ΕΣΤΙΑ")