Ως άνθρωπος της πράξης και παλαιό στέλεχος του Πολεμικού Ναυτικού (Π.Ν.) επαναφέρω μια τολμηρή αλλά πιστεύω εφικτή πρόταση που είχα αποστείλει και σε επιστολή μου προς την «Κ» το 2021. Εδώ και κάποια χρόνια υποστηρίζω ότι οι Πανελλαδικές Εξετάσεις δεν είναι ο κατάλληλος τρόπος εισόδου στις παραγωγικές σχολές των Ε.Δ. Υπάρχει ένας διαφορετικός τρόπος, δοκιμασμένος στο Βασιλικό Ναυτικό της Mεγάλης Bρετανίας και αποδεδειγμένα αποτελεσματικός. Το Ναυαρχείο καθορίζει τις ετήσιες ανάγκες σε όλες τις ειδικότητες. Οι ενδιαφερόμενοι πρέπει να είναι απόφοιτοι ΑΕΙ με υψηλές βαθμολογίες και να πληρούν τις προδιαγραφές προκειμένου να περάσουν με επιτυχία το πρόγραμμα αθλητικών επιδόσεων σε ξηρά και θάλασσα και τις σχετικές ψυχοσωματικές δοκιμασίες. Θα πρέπει, επίσης, να διέλθουν επιτυχώς συνέντευξη ενώπιον υψηλόβαθμης επιτροπής ανωτάτων αξιωματικών, να επιζήσουν μιας σκληρής καλοκαιρινής δοκιμασίας, να φοιτήσουν επιτυχώς και να περάσουν μια περίοδο πρακτικής εκπαίδευσης σε πλοία του στόλου ως δόκιμοι σημαιοφόροι.
Η επιβεβαίωση της επιτυχίας της ανωτέρω διαδικασίας εκτιμώ ότι είναι η περίπτωση του ναυάρχου Τόνι Ράντακιν του βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού, ο οποίος από τον Νοέμβριο του 2021 είναι ο νέος Βρετανός ΑΓΕΕΘΑ. Ο ναύαρχος Ράντακιν εισήλθε στο Βασιλικό Ναυτικό όντας απόφοιτος Νομικής Σχολής βρετανικού πανεπιστημίου και πιστοποιημένος δικηγόρος. Δεν χρειάστηκαν Πανελλαδικές Εξετάσεις και τέσσερα χρόνια φοίτησης σε Σχολή Ναυτικών Δοκίμων (ΣΝΔ) για να γίνει ο λαμπρός αυτός αξιωματικός ένας καλός ναύτης, ένας εξαίρετος επιτελής και να καταλήξει ΑΓΕΕΘΑ έχοντας υλοποιήσει τα οράματά του.
Ενα αυστηρά ακριβοδίκαιο σύστημα και μια καλά οργανωμένη ΣΝΔ μπορεί να αποδώσει άριστους ναύτες αξιωματικούς σε λιγότερο από δύο χρόνια, αφιερώνοντας όλο τον χρόνο στη στρατιωτική και ναυτική εκπαίδευση, αποφεύγοντας ταυτόχρονα πολλά και σοβαρά εσωτερικά προβλήματα λειτουργίας.
Το παράδειγμα του Ράντακιν μας λέει ότι απόφοιτοι της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ, μηχανικοί οποιασδήποτε ειδικότητας του ΕΜΠ, του Παντείου Πανεπιστημίου ή των οικονομικών πανεπιστημίων μπορούν να γίνουν αξιωματικοί του Π.Ν., να κυβερνήσουν πολεμικά πλοία, να διοικήσουν σχηματισμούς και επιτελεία, να πετάξουν αεροσκάφη και να γίνουν άριστοι WET officers (γέφυρας, μηχανικοί, πιλότοι αεροσκαφών και ελικοπτέρων, logisticians, ιατροί), war fighters (πεζοναύτες), αρκεί να αγαπούν πραγματικά τη θάλασσα, το Πολεμικό Ναυτικό και να θέλουν να υπηρετήσουν την πατρίδα και το έθνος με κάθε θυσία.
Τα πλεονεκτήματα ενός τέτοιου συστήματος είναι προφανή. Αποδίδονται στον Στόλο, και στη Ναυτική Υπηρεσία γενικότερα, καλοί ναύτες με υψηλή ακαδημαϊκή και στρατιωτική εκπαίδευση – μόρφωση και κυρίως αγάπη για το Π.Ν., τη θάλασσα και την πατρίδα. Βασική και αυστηρή προϋπόθεση του ανωτέρω συστήματος, η ανάταξη των αμοιβών των στελεχών σε ευπρεπή επίπεδα και με διαφορετικότητα ύψους αμοιβών ανάλογα με την τελική ειδίκευση, που με απλά λόγια σημαίνει διπλασιασμό κατ’ ελάχιστον των απολαβών του εισαγωγικού βαθμού (σημαιοφόρος). Γνωρίζω ότι αυτή η πρόταση δεν θα αρέσει σε πολλούς, αλλά τουλάχιστον μπορεί να είναι αφορμή για ανταλλαγή απόψεων και διάλογο, στα οποία μπορεί να βοηθήσει και η υλοποίηση ενός συνεδρίου με στόχο τη διόρθωση του προβλήματος.
* Ο κ. Ιωάννης Κ. Γεωργιάδης είναι αρχιπλοίαρχος Π.Ν. ε.α.
(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")