Ας πάμε πίσω στο 1955 και ας θυμηθούμε το «Ψήφισμα της Μεσσίνα» του 1955 για παροχή φθηνής ενέργειας στους Ευρωπαίους πολίτες. Πριν από 69 χρόνια, μεταξύ 1-3 Ιουνίου 1955, τα έξι κράτη μέλη της τότε Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ) υιοθέτησαν ένα Ψήφισμα στο τέλος της Διάσκεψης των υπουργών Εξωτερικών των Έξι.
Το ψήφισμα των έξι υπουργών Εξωτερικών υποστήριξε τις συνεχείς προσπάθειες για την ίδρυση μιας ενωμένης Ευρώπης, με την ανάπτυξη κοινών θεσμών, την σταδιακή συγχώνευση των εθνικών οικονομιών, την ίδρυση κοινής αγοράς και τη σταδιακή εναρμόνιση των εθνικών κοινωνικών πολιτικών.
Ας δούμε ορισμένα ενδεικτικά αποσπάσματα από το ψήφισμα της Μεσσίνα του 1955:«Οι κυβερνήσεις της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, του Βελγίου, της Γαλλίας, της Ιταλίας, του Λουξεμβούργου και της Ολλανδίας διακήρυξαν ότι έχει έρθει η στιγμή να προχωρήσουν ένα βήμα παραπέρα προς την οικοδόμηση της Ευρώπης. Αυτό το βήμα πρέπει να γίνει πρώτα απ’ όλα στον οικονομικό τομέα. Οι έξι κυβερνήσεις θεωρούν ότι η περαιτέρω πρόοδος οφείλει να είναι προς τη δημιουργία μιας ενωμένης Ευρώπης με την ανάπτυξη κοινών θεσμών, τη σταδιακή συγχώνευση των εθνικών οικονομιών, τη δημιουργία μίας κοινής αγοράς και της σταδιακής εναρμόνισης των κοινωνικών πολιτικών τους.Μια τέτοια πολιτική είναι απαραίτητη για να διατηρηθεί η θέση της Ευρώπης στον κόσμο, να αποκατασταθεί η επιρροή της και να βελτιωθεί σταδιακά το βιοτικό επίπεδο του πληθυσμού της. Η επέκταση του εμπορίου και η μετακίνηση προσώπων απαιτούν την κοινή ανάπτυξη μεγάλων εγκαταστάσεων επικοινωνίας. Για το σκοπό αυτό, θα πραγματοποιηθεί κοινή μελέτη αναπτυξιακών έργων, με επίκεντρο τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού δικτύου καναλιών, αυτοκινητοδρόμων, ηλεκτρικών σιδηροδρομικών γραμμών και την τυποποίηση του εξοπλισμού, καθώς και τις προσπάθειες για την επίτευξη καλύτερος συντονισμός των αεροπορικών μεταφορών.Περισσότερη και φθηνότερη ενέργεια που τίθεται στη διάθεση των ευρωπαϊκών οικονομιών αποτελεί θεμελιώδη αναγκαιότητα για την οικονομική πρόοδο. Επομένως, θα πρέπει να ληφθούν όλα τα μέτρα για την ανάπτυξη της ανταλλαγής αερίου (gas) και ηλεκτρικού ρεύματος προκειμένου να αυξηθεί η κερδοφορία των επενδύσεων και να μειωθεί το κόστος προμηθειών».
Τα παραπάνω αναφέρθηκαν σε σχετικό άρθρο το 2022 με το ερώτημα «Γιατί η ΕΕ ξέχασε το δικό της ψήφισμα της Μεσσίνα;» (εδώ: https://slpress-gr.cdn.ampproject.org/v/s/slpress.gr/politiki/giati-i-ee-xechase-to-diko-tis-psifisma-tis-messina)
Εκείνο το άρθρο παρέπεμπε σε άλλο άρθρο του 2015 στο οποίο αναφέρθηκε πως «ο σκοπός (η γενεσιουργός αιτία) της δημιουργίας της ΕΕ ήταν το σταμάτημα των συχνών και αιματηρών πολέμων στην Ευρώπη. Για να πραγματοποιηθεί αυτός ο στόχος, το πρώτο και βασικότερο πράγμα που έγινε ήταν η πολιτική και οικονομική ένωση μέσω των ορυκτών πόρων/πρώτων υλών με τη δημιουργία της ένωσης χάλυβα και άνθρακα. Αυτό είναι το ζουμί της υπόθεσης. Η ταμπακέρα: Η ειρήνη στην Ευρώπη διατηρείται μόνο μέσω της ασφαλούς προμήθειας (securesupply) πρώτων υλών, ενέργειας και ορυκτών πόρων. Αυτό ας το θυμούνται κάποιοι/κάποιες εντός και εκτός… ώστε να αποφύγουμε τους επερχόμενους(;) resourcewars. Όπως ακριβώς ήταν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος».(εδώ: https://www.defence-point.gr/news/%CE%B3%CE%B9%CE%B1)
Υπό τη σκιά του πρόσφατου άρθρου στο Reuters δεν μπορεί κανείς παρά να αναρωτηθεί τα εξής: Πόσο επιτυχημένη θεωρείται η πολιτική που ακολούθησε η προηγούμενη Ευρωπαϊκή Επιτροπή; Έχετε εμπιστοσύνη στους Ευρωβουλευτές π.χ. που έστειλε η Ελλάδα στο Ευρωκοινοβούλιο ότι θα κατορθώσουν να αντιμετωπίσουν αυτά τα καυτά θέματα; Πιστεύετε πως θα διατηρηθεί η ειρήνη στην Ευρώπη υπό τις κρατούσες συνθήκες πανάκριβης ενέργειας; Πιστεύετε πως θα αντέξουν οι λαοί της ΕΕ την ετήσια καταβολή επιπλέον φόρων € 800 δισ. που πρότεινε ο Ντράγκι; Δυστυχώς, πάμε ολοταχώς σε πολύ άσχημες καταστάσεις. Το αφήγημα της πράσινης μετάβασης όπως προσπάθησαν να το εφαρμόσουν οι σοφοί των Βρυξελλών, χωρίς σχέδιο και με σοβιετικού τύπου βία, κινδυνεύει να μας γυρίσει στις καταστάσεις προ του Ψηφίσματος της Μεσσίνα. Αν αντιλαμβάνεστε τι εννοώ…