Πόσο στήριξε, λένε, ο Τραμπ τους «ανεκδιήγητους» (κατά την Χίλαρι Κλίντον) οπαδούς του της λευκής εργατικής τάξης; Και γιατί κατά καιρούς περστοιχίζονταν, προσθέτουν, από προβεβλημένα γεράκια των νεοσυντηρητικών, όπως τον Μπόλτον, ενώ κατά τα άλλα κατήγγειλε τους χωρίς τέλος πολέμους της Αμερικής;
Η θητεία του Τραμπ ήταν πράγματι ισχνή σε αποτελέσματα, αν εξαιρέσει κανείς το γεγονός ότι δεν ξέσπασε κανένας μεγάλος πόλεμος επί των ημερών του. Όσον αφορά τώρα την λευκή εργατική τάξη και τις τύχες της, οι οπαδοί του Τραμπ σημειώνουν ότι η επιβολή δασμών σε προϊόντα εισαγόμενα από την Κίνα και την Ευρώπη ήταν μια καλή αρχή για την προστασία της αμερικάνικης παραγωγής και των εγχώριων θέσεων εργασίας. Προς την ίδια κατεύθυνση κινήθηκε, κατά τους υποστηρικτές του Τραμπ, και η αυστηροποίηση του ελέγχου των μεταναστευτικών ροών στην διάρκεια της θητείας του.
Ένα από τα βασικά προβλήματα της πρώτης θητείας του Τραμπ ήταν ότι, ως νεοεισερχόμενος στην πολιτική, δεν διέθετε μια δική του δεξαμενή αξιόλογων στελεχών. Το πρόβλημα αυτό επιτείνονταν από το πολιτικό του ταπεραμέντο που τον ωθούσε να λειτουργεί αυθόρμητα και παρορμητικά, στηριζόμενος στις δικές του δυνάμεις, Η συνεργασία με ομοϊδεάτες ικανούς και αυτοδύναμους τού φάνταζε ως εμπόδιο. Όπως δείχνει όμως η επιλογή από τον Τραμπ ως υποψήφιου αντιπροέδρου του πολύ αξιόλογου γερουσιαστή J.D.Vance ο Τραμπ φαίνεται να μεταβάλλει την στάση του.
Πέραν του προβλήματος του ικανού στελεχιακού δυναμικού ο Τραμπ, όπως έδειξαν και οι λεπτομέρειες της απόπειρας δολοφονίας εναντίον του, δεν έχει μεγάλες συμπάθειες στο βαθύ αμερικανικό κράτος (αξιωματούχοι της γραφειοκρατίας των ΗΠΑ, κορυφαία στελέχη του στρατού και των μυστικών υπηρεσιών). Το βαθύ κράτος όμως δεν μπορεί να αγνοήσει την μεγάλη του δημοτικότητα και γι’ αυτό αν επανεκλεγεί θα προσπαθήσει να αποκαταστήσει μια λειτουργική σχέση μαζί του. Περιορισμένη είναι η επιρροή του Τραμπ και στην Wall Street, όπως και στα ΜΜΕ και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μόνον ένα τμήμα των τεχνολογικών κολοσσών της Silicon Valley τον στηρίζει αποφασιστικά εσχάτως.
Ιδεολογικά ο Τραμπ, εν πάση περιπτώσει, αποκλίνει προς τους κλασικούς συντηρητικούς, τους λεγόμενους παλιαοσυντηρητικούς, που είναι απομονωτιστές και αποτελούν τον αντίποδα των νεοσυντηρητικών, που προωθούν έναν νέο αμερικανικό αιώνα και στηρίζουν τους διαρκείς πολέμους των ΗΠΑ. Οι παλαιοσυντηρητικοί θέλουν την ενίσχυση των ΗΠΑ ως έθνους-κράτους και όχι ως αυτοκρατορίας και αρνούνται την ανάμειξη στα εσωτερικά άλλων χωρών, έκτος αν η πολιτική τους αποτελεί άμεση απειλή για την ασφάλεια και τα συμφέροντα των ΗΠΑ .
Σε αντιδιαστολή οι Δημοκρατικοί της Κάμαλα Χάρις διέπονται από μια παγκοσμιοποιητική ιδεολογία. Θέλουν να ενώσουν την ανθρωπότητα υπό μια «προοδευτική» τεχνοκρατική ηγεσία, με κατάργηση της κυριαρχίας των εθνών-κρατών και πλήρες ανακάτεμα λαών και πίστεων, μια επιδίωξη που ισοδυναμεί με νέο Πύργο της Βαβέλ, ενώ θέλουν να μας «απαλλάξουν» από την τυραννία του έμφυλου σώματος, με τις αλλαγές φύλου ακόμη και σε ανηλίκους, και από την τυραννία του σώματος εν γένει, με τον κυβερνοάνθρωπο και τον μετάνθρωπο γενικώτερα. Η παγκοσμιοποιητική ιδεολογία των Δημοκρατικών τους ωθεί σε κλιμάκωση των συγκρούσεων και σε άνοιγμα νέων μετώπων. Τους κάνει να είναι φιλοπόλεμοι και ασυμβίβαστοι.
Ο Τραμπ και το επιτελείο του κατευθύνονται από την ρεαλιστική προσέγγιση των διεθνών σχέσεων. Ο Τραμπ και τα στελέχη του λαμβάνουν σοβαρά υπόψιν τους τον συσχετισμό δυνάμεων και τους διαθέσιμούς πόρους. Αν μη τι άλλο θα αποφύγουν να εμπλέξουν την ανθρωπότητα σε έναν πυρηνικό πόλεμο και μπορεί επιπλέον να αποτελέσουν τον καταλύτη για την ανάδυση ενός πολυπολικού κόσμου, στον οποίο η Αμερική θα παίζει σημαντικό, αν και όχι πλέον δεσπόζοντα ρόλο.
Όσον αφορά την εσωτερική πολιτική του Τραμπ είναι πολύ χαρακτηριστικά αυτά που υποστηρίζει ο γερουσιαστής που επέλεξε ως υποψήφιο αντιπρόεδρο του, ο J.D.Vance,ο οποίος δηλώνει ότι είναι συντηρητικός αλλά όχι φιλελεύθερος. Στις προβληματικές περιοχές των ΗΠΑ, λέει, δεν υπάρχουν δουλειές για ταλαντούχους νέους. Οι εργασίες αυτές μετακινήθηκαν στο εξωτερικό λόγω της παγκοσμιοποίησης, που ήταν πρωτίστως μια πολιτική επιλογή. Οι Αμερικανοί πολίτες, σαν συνέπεια αυτής της επιλογής, μπορούν να αγοράζουν φθηνά εισαγόμενα προιόντα, αλλά αρκετοί δεν έχουν πρόσβαση σε αξιοπρεπείς δουλειές. Δεν φταίει ο πολίτης, λοιπόν, που δεν μπορεί να βρει εργασία ανάλογη με τα προσόντα του, όπως θα ισχυρίζονταν οι φιλελεύθεροι που αντιμετωπίζουν τα πάντα ως ζητήματα ατομικής ευθύνης. Η αναμφισβήτητη κοινωνική αδικία πρέπει να καταπολεμηθεί, κατά τον υποψήφιο αντιπρόεδρο, ταυτόχρονα με την προαγωγή της αριστείας.
Ο καλύτερος δείκτης υγείας μιας κοινωνίας για τον J.D.Vance είναι οι γεννήσεις επαρκούς αριθμού παιδιών για να αντικαθίστανται οι συνταξιοδοτούμενοι. Η ανεξέλεγκτη μετανάστευση δεν αποτελεί λύση για το δημογραφικό πρόβλημα. Πρέπει λοιπόν να δημιουργηθεί ένα οικονομικό και πολιτισμικό περιβάλλον που να μην είναι εχθρικό στην δημιουργία οικογένειας. Οι γεννήσεις είναι απαραίτητες και για άλλους πέραν των οικονομικών λόγων. Τα παιδιά φέρνουν χαρά στις οικογένειες και στην ευρύτερη κοινότητα. Φέρνουν και ευθύνες, βέβαια, αλλά καλοδεχούμενες. Οι φιλελεύθεροι θα έλεγαν ότι είναι δικαίωμα του καθενός να μην κάνει παιδιά και να ξοδεύει τις οικονομίες του για διακοπές και καλύτερα αυτοκίνητα και σπίτια. Αυτή η οπτική είναι σε τελευταία ανάλυση αντικοινωνική.
Αυτά υποστηρίζει ο υποψήφιος αντιπρόεδρος, ο οποίος πέρασε στα νιάτα του «δια πυρός και σιδήρου», μεγαλώνοντας και ζώντας σε μια προβληματική περιοχή των ΗΠΑ, που την χαρακτήριζαν τα παιδικά τραύματα, η κατάχρηση οπιοειδών, η παρακμή της οικογένειας και ευρύτερα της συλλογικής ζωής, η αποβιομηχάνιση και η απουσία στόχων και νοήματος. Στο πρόσωπο του οι «ανεκδιήγητοι» φαίνεται να βρίσκουν έναν γνήσιο εκπρόσωπό τους που δεν τους κολακεύει, αλλά μέσα από το ίδιο το προσωπικό του παράδειγμα και τις πολιτικές που θέλει να προωθήσει διερευνά μια θετική διέξοδο από την παρακμιακή συνθήκη.
Πηγές
Trump vs Biden. Apocalypse Games. By Alexander Dugin.Katehon. 21.06.24
An interview with J.D. Vance. By Rod Dreher. European Conservative. 22.02 24
Beyond Libertarianism. By J.D. Vance. First Things. 26.07.19
(από antifono.gr)