Ηταν Δεκέμβριος του 1981 όταν ανακοινώθηκε διάλεξη του τότε υπουργού Αμύνης Αριέλ Σαρόν στο Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών του Τελ Αβίβ περί αμυντικών θεμάτων. Η ομιλία εκείνη δεν εκφωνήθηκε λόγω κοινοβουλευτικής διαπάλης που προέκυψε γύρω από αμφιλεγόμενη απόφαση της Κνεσέτ της 14ης Δεκεμβρίου να προσαρτήσει τα Υψώματα του Γκολάν που ανήκαν στη Συρία. Αποσπάσματα του «Δόγματος Σαρόν», ωστόσο, δημοσίευσε έπειτα από λίγες μέρες η εφημερίδα Maariv και ένα μόνον πρωτοσέλιδο η Herald Tribune.
«Τα κύρια προβλήματα ασφαλείας τη δεκαετία του ’80 θα προκύψουν από εξωτερικές απειλές που θα αντιμετωπίσει το Ισραήλ», έγραφε ο Σαρόν. Και εξειδικεύοντας τις απειλές στο διευρυμένο αμυντικό του «Δόγμα» ανέφερε τη σοβιετική διείσδυση σε αραβικές χώρες, που προμηθεύονταν τα πάσης φύσεως οπλικά συστήματα από τη Μόσχα. Ιδιαίτερη αναφορά γινόταν στα «εθνικιστικά ριζοσπαστικά» κράτη της Συρίας, της Λιβύης, του Ιράκ και της Νοτίου Υεμένης. Η έκπληξη ήταν ότι στον τρίτο και εξώτερο κύκλο των απειλών που αντιμετώπιζε το Ισραήλ περιλαμβανόταν και η Τουρκία. Λίγους μήνες αργότερα, τον Ιούνιο του 1982, ο Αριέλ Σαρόν, επικεφαλής της ισραηλινής στρατιωτικής επιχειρήσεως «Ειρήνη στη Γαλιλαία», εισέβαλε στον Λίβανο.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται στις μέρες μας από τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Μία προειδοποίηση διατύπωσε ο κ. Ερντογάν πως δεν θα επιτρέψει την εφαρμογή του «Δόγματος Σαρόν», που ενέταξε την Τουρκία στις χώρες οι οποίες απειλούν την ύπαρξη του Ισραήλ. Και θεωρεί πως έχει κάθε δικαίωμα να διαφοροποιείται από τη στάση των άλλων συμμάχων της στο ΝΑΤΟ, διότι ουδέποτε στην ιστορία της –την Οθωμανική και την Εθνικιστική– οι Εβραίοι διώχθηκαν, όπως είχε συμβεί στα Χριστιανικότατα Βασίλεια της Ευρώπης κατά το παρελθόν ή κατά την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η οξύτατη κριτική του στρέφεται αποκλειστικά εναντίον του κ. Νετανιάχου. Δεν πάσχει η Τουρκία από το σύνδρομο ενοχής. Αυτό ίσως να ερμηνεύει τις τουρκικές «ιδιαιτερότητες».
(από την εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»)