Όταν ξεκίνησε ο πόλεμος στην Ουκρανία, η ΕΕ εμφανιζόταν σίγουρη για την νίκη της Ουκρανίας, επιβάλλοντας διαδοχικές κυρώσεις στην Μόσχα, θεωρώντας ότι έτσι θα αναχαιτίσει την ορμή της. Όλα όμως κρίνοντας εκ του αποτελέσματος. Και το αποτέλεσμα έδειξε ότι η στρατηγική αυτή των κυρώσεων όχι μόνο δεν έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα, αλλά ουσιαστικά την «εγκλώβισε» σε μια αέναη δέσμευση για την χρηματοδότηση ενός πολέμου που είναι χαμένος. Βέβαια η ΕΕ δεν φημίζεται για την προνοητικότητά της. Ακόμη και όταν οι ΗΠΑ προειδοποιούσαν ότι η Μόσχα θα εισβάλλει στην Ουκρανία, οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες θεωρούσαν ότι ο Πούτιν μπλοφάρει. Ακόμη και στην Ελλάδα έμπειροι αναλυτές απέκλειαν μέχρι την τελευταία στιγμή μια ρωσική εισβολή. Οι εξελίξεις φυσικά τους διέψευσαν. Και αυτούς και τους Ευρωπαίους ηγέτες που πιάστηκαν κυριολεκτικώς στον ύπνο. Και τώρα, 2,5 χρόνια μετά έρχονται αντιμέτωποι με την οδυνηρή πραγματικότητα, αναζητώντας τρόπους διαφυγής από τις συνεχιζόμενες πιέσεις του Κιέβου να χρησιμοποιήσουν τα δυτικά όπλα για πλήγματα στα βάθη της Ρωσίας, σηματοδοτώντας το τέλος. Το τέλος με την χρήση πυρηνικών από την Ρωσσία. Και ελπίζουμε η Δυσις να μην θελήσει να διαπιστώσει αν η Μόσχα μπλοφάρει, όπως υποστηρίζει ο επικίνδυνος Ζελένσκυ. Το λέει ξεκάθαρα και στο νέο πυρηνικό της δόγμα.
Στο άλλο μέτωπο της Μέσης Ανατολής, η σύγχυσις είναι κάτι παραπάνω από έκδηλη. Οι «27» δεν μπορούν να συμφωνήσουν ούτε στα μίνιμουμ, όπως είναι η έκδοσις ενός κοινού ανακοινωθέντος . Κατά την διάρκεια της έκτακτης συνεδρίασης των 27 ΥΠΕΞ την περασμένη Δευτέρα, τα κράτη μέλη απέτυχαν να καταλήξουν σε ένα κοινό ανακοινωθέν για άμεση κατάπαυση του πυρός μεταξύ Ισραήλ και Χεζμπολλάχ λόγω της στάσης της Τσεχίας που θεωρούσε ότι το κείμενο περιόριζε μονομερώς το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα και απαιτούσε να προστεθεί και η άμεση απόσυρση της Χεζμπολλάχ από τα ισραηλινά σύνορα. Αμέτοχη, διασπασμένη και αδρανής, η ΕΕ χάνει σε κύρος και επιρροή κάθε ημέρα που περνάει, με τα κράτη μέλη να έχουν αρχίσει να λειτουργούν σπασμωδικά με αιχμή του δόρατος το μεταναστευτικό. Αλλά και οι ΗΠΑ τέσσερεις εβδομάδες πριν τις προεδρικές εκλογές, δεν φαίνεται να μπορούν να επηρεάσουν καθοριστικά τις εξελίξεις προς την κατεύθυνση μιας καταπαύσεως του πυρός στην Μέση Ανατολή, αδυνατώντας από την άλλη να αφήσουν χωρίς στήριξη τον στενό τους σύμμαχο στον πόλεμο μέχρι εσχάτων που έχει κηρύξει κατά της Χαμάς, της Χεζμπολλάχ αλλά και εναντίον όποιον τις στηρίζουν, όπως το ιρανικό καθεστώς. Ουδείς μπορεί να προβλέψει ποιες θα είναι οι όποιες κινήσεις εκατέρωθεν, ωστόσο το μόνο βέβαιο είναι ότι η επόμενη ημέρα θα βρει τον κόσμο εντελώς διαφορετικό. Από την Δύση μέχρι την Ανατολή.