Οι δύο περιφερειακές δυνάμεις, που στο παρελθόν είχαν αντικρουόμενα συμφέροντα στον Καύκασο και την Κεντρική Ασία, έρχονται όλο και πιο κοντά χάρη στην κοινή τους “διπλωματική απομόνωση” από τη Δύση.
Η πρώτη αυτή συνάντηση Πούτιν- Πεζεσκιάν είχε πολλά θέματα στην ατζέντα της, ωστόσο η πώληση οπλικών συστημάτων φαίνεται να βρισκόταν στην κορυφή. Με την άμεση εμπλοκή του Ιράν εναντίον του Ισραήλ να θεωρείται τετελεσμένο, αλλά και τις πρόσφατες επιχειρησιακές “αστοχίες” των Ιρανών και των συμμάχων τους, η αγορά νέων οπλικών συστημάτων αποτελεί άμεση ανάγκη για την Τεχεράνη. Υπενθυμίζεται πως το Ιράν έχει καταφέρει εν πολλοίς να επιβιώσει χάρη στην αντίστροφη μηχανική και την εισαγωγή τεχνογνωσίας από τη Ρωσία, την Κίνα, και τη Βόρεια Κορέα, που του επιτρέπουν να λειτουργεί τα όπλα και τα οχήματα που είχαν αγοραστεί πριν το 1979.
Ωστόσο, οι αν μη τι άλλο εντυπωσιακές επιχειρησιακές επιτυχίες του Ισραήλ καθιστούν σαφές πως τα πεπαλαιωμένα συστήματα των Ιρανών δεν αρκούν. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι Ιρανοί ενδιαφέρονται για την αγορά του αντιαεροπορικού συστήματος S-400, το οποίο θα δυσχέραινε την προσέγγιση ξένων μαχητικών. Παράλληλα, το Ιράν εξετάζει την αγορά σύγχρονων συστημάτων ηλεκτρονικού πολέμου ώστε να αντιμετωπίσει επιθέσεις με έξυπνα όπλα. Σημαντική θεωρείται και η ενίσχυση της ιρανικής αεροπορίας με μαχητικά Σουκόϊ.
Εντούτοις, η ολοκλήρωση της αγοραπωλησίας ρωσικών συστημάτων προς το Ιράν δεν είναι δεδομένη. Αφενός, οι Ρώσοι ήδη σπεύδουν να αναπληρώσουν τα συστήματα που χρησιμοποιούν στο ουκρανικό μέτωπο, έχοντας φτάσει στο σημείο να εισάγουν φθηνότερο εξοπλισμό από το ίδιο το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα. Στο κρίσιμο αυτό στάδιο, οποιοσδήποτε πόρος εξάγεται από τη Ρωσία λείπει από την πρώτη γραμμή του μετώπου. Αφετέρου, το Ιράν δεν είναι ο μοναδικός εταίρος της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή. Η Ρωσία έχεις αρκετά στενές σχέσεις με τα αραβικά κράτη, με τα οποία συναποφασίζει στον ΟΠΕΚ+ και τα οποία αξιοποιεί για μία σειρά κρίσιμων δράσεων, όπως τη λειτουργία των “σκιωδών” εμπορικών δικτύων. Η πώληση προηγμένων οπλικών συστημάτων στην Τεχεράνη θα αποτελούσε ευθεία απειλή για την ασφάλεια των περισσότερων γειτόνων του, φέροντας τη Μόσχα σε μία ιδιαίτερα αμήχανη θέση.