Σύμφωνα με πληροφορίες, η πρώτη ομάδα των ενδιαφερόμενων περιλαμβάνει κρίσιμους παίκτες της περιοχής, όπως η Σιγκαπούρη, η Ταϊλάνδη, και οι Φιλιππίνες. Παραδοσιακά, και τα τρία κράτη θεωρούνταν εταίροι της Ουάσιγκτον, διατηρώντας όμως τις ισορροπίες με το Πεκίνο. Ωστόσο, η πρόσφατη κλιμάκωση της έντασης στη Νότια Σινική Θάλασσα, ειδικά μεταξύ Κίνας και Φιλιππίνων, έχει οδηγήσει αρκετές κυβερνήσεις της περιοχής να επαναξιολογήσουν τη θέση τους.
Η ενεργειακή μετάβαση των χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας θεωρείται κρίσιμη, καθώς εκεί βρίσκονται ορισμένες από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες οικονομίες σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι ηγεσίες των κρατών της περιοχής έχουν εξασφαλίσει σημαντικά ποσά για επενδύσεις στην απανθρακοποίηση των δικτύων τους, ωστόσο ο ρυθμός ανάπτυξης των ΑΠΕ δεν επαρκεί για να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες τους.
Οι Φιλιππίνες έχουν ήδη ανακοινώσει την κατασκευή του πρώτου πυρηνικού εργοστασίου τους, με ορίζοντα το 2032. Παράλληλα, το Βιετνάμ και η Ινδονησία εξετάζουν το ενδεχόμενο κατασκευής δικών τους μονάδων. Ωστόσο, οι συμβατικοί αντιδραστήρες μειονεκτούν έναντι των SMRs, οι οποίοι μπορούν να μεταφερθούν και να τεθούν σε λειτουργία πολύ πιο εύκολα, με αρκετά μικρότερο κόστος και σε πιο σύντομο χρονικό διάστημα.
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ σε συνεργασία με ιδιωτικές επιχειρήσεις έχει επενδύσει δισεκατομμύρια στην έρευνα των SMRs προκειμένου να καταστήσει την τεχνολογία εμπορικά βιώσιμη. Η χρήσης τους για διπλωματικούς σκοπούς θα προσέφερε ένα ακόμα βέλος στην φαρέτρα της Ουάσιγκτον, καθώς η αμερικανική ηγεσία προσπαθεί να οικοδομήσει μία διευρυμένη συμμαχία έναντι της Κίνας στον Ινδο-Ειρηνικό.