Το πλαίσιο είναι γνωστό ως ‘Άρθρο 6.4’ και βασίστηκε εν πολλοίς στο σχήμα που είχε τεθεί υπό διαπραγμάτευση κατά τη Συμφωνία των Παρισίων, μία δεκαετία νωρίτερα. Η συναίνεση για τους κανόνες που θα διέπουν τη νέα διεθνή αγορά θα διευκολύνουν τις αγοραπωλησίες πιστώσεων άνθρακα από διαφορετικές περιφερειακές αγορές— όπως της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή της Κίνας.
Σύμφωνα με τους υποστηρικτές αυτού του σχεδίου, η διεύρυνση της αγοράς άνθρακα θα φέρει πολλά δισεκατομμύρια δολάρια στις επενδύσεις για πράσινα έργα. Ο Αζέρος Πρόεδρος του COP29, Μουχτάρ Μπαμπάγιεβ, δήλωσε πως η λειτουργία της παγκόσμιας αγοράς θα μπορούσε να γλιτώσει ως και 250 δις δολάρια σε ετήσια βάση από τα κόστη που θα έπρεπε να πληρώσουν τα κράτη.
Εντούτοις, υπήρχαν και εκείνοι που υποδέχθηκαν τη συμφωνία με διστακτικότητα. Αρχικά ασκήθηκε κριτική για το πώς κλείστηκε η συμφωνία, η οποία φαίνεται να ολοκληρώθηκε μέσω παρασκηνιακών διαπραγματεύσεων και όχι στα επίσημα fora του COP29. Επιπροσθέτως, το πλαίσιο δεν φαίνεται να λαμβάνει υπόψη ορισμένα σημαντικά τεχνικά ζητήματα, όπως τις ανεξέλεγκτες εκπομπές CO2, για παράδειγμα εξαιτίας των πυρκαγιών. Παράλληλα, οι συμμετέχοντες δεν έχουν μέχρι στιγμής συμφωνήσει για τη διαδικασία διμερών αγοραπωλησιών.
Αν και δεν είναι ιδανική, αυτή η μικρή επιτυχία από την αρχή της Διεθνούς Συνδιάσκεψης προκαλεί μεγαλύτερη αισιοδοξία όσον αφορά στις μελλοντικές διαπραγματεύσεις. Το COP29 είχε ξεκινήσει σε ιδιαίτερα βαρύ κλίμα, αφενός λόγω της εκλογής του Ντόναλντ Τραμπ, γνωστού για τις απόψεις του σχετικά με την κλιματική αλλαγή, και αφετέρου λόγω της πρόσφατης αποτυχίας της αντίστοιχης διοργάνωσης για τη βιοποικιλότητα.