Αὐτό θά μποροῦσε νά ἔχει ἰδιαίτερα δραματικές συνέπειες στήν ἐξωτερική πολιτική. Ὁ Ντόναλντ Τράμπ τώρα ξέρει πολύ καλά ποιούς νά ἐπιλέξει στίς θέσεις κλειδιά καί πῶς νά λειτουργήσει σέ ξένες πρωτεύουσες.
Ἐπίσης, σημαντικό, ἡ ἐγχώρια ἀτζέντα τοῦ ἐκλεγμένου προέδρου, πού περιλαμβάνει τά πάντα, ἀπό τούς δασμούς ἕως τήν μεταποίηση, θά προχωρήσει μέ μεγαλύτερη ἐπιτυχία ὑπό ἕναν σοφότερο, πλέον, Τράμπ. Σέ συνδυασμό μέ τίς τεράστιες πολιτιστικές ἐπιπτώσεις τῆς νίκης του, ὁ Τράμπ εἶναι ἀποφασισμένος νά ἐπαναπροσδιορίσει ἐκεῖνες τίς πτυχές τῆς ἀμερικανικῆς δημόσιας ζωῆς πού διαμορφώνονται περισσότερο ἀπό τήν κυβέρνηση.
Εἰδικά στήν ἄσκηση τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς, ὁ Τράμπ στήν πρώτη του προεδρική θητεία ἐπέλεξε βαριά ὀνόματα, τά ὁποῖα τοῦ εἶχαν προταθεῖ ἀπό τό κατεστημένο ἐξωτερικῆς πολιτικῆς τῆς Οὐάσιγκτων καί παρ’ ὅλα αὐτά ἀποδείχθηκαν ἐντελῶς λάθος. Ὁ ἕνας ἦταν ὁ στρατηγός Mattis, ὁ πρῶτος ὑπουργός Ἄμυνάς του. Ὁ Μάττις ἦταν ἕνας πραγματικός πολεμιστής πού τό 1991 ὁδήγησε τούς πεζοναῦτες στήν Βαγδάτη σέ χρόνο ρεκόρ. Ἀλλά ἔτυχε ἐπίσης νά εἶναι ἕνας Δημοκρατικός, ὁ ὁποῖος ἀντιστάθηκε σθεναρά σέ ὅλες τίς πολιτικές τοῦ Τράμπ καί προσπάθησε ἀκόμη καί νά διορίσει τόν ὑποψήφιο τῆς Χίλλαρυ γιά τό Πεντάγωνο ὡς δικό του ἀναπληρωτή. Ὁ Τράμπ ἀναγκάστηκε νά τόν ἀντικαταστήσει, μέ μεγάλο πολιτικό κόστος.
Ἕνας ἄλλος λανθασμένος διορισμός ἦταν ὁ Ρέξ Τίλερσον, πρῶτος ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τοῦ Τράμπ, προτάθηκε ἀπό τήν Κοντολίζα Ράις καί τόν Ρόμπερτ Γκαίητς. Ὁ Τίλερσον εἶχε περάσει τήν ζωή του στήν σκληρή καί ἐξαιρετικά ρεαλιστική ἐπιχείρηση πετρελαίου, ὡς ἐπί κεφαλῆς τῆς ExxonMobil, ἀλλά πολύ γρήγορα ἀφομοιώθηκε στό δόγμα τῆς γραφειοκρατίας τοῦ Σταίητ Ντηπάρτμεντ. Κόντρα στά ἔνστικτα τοῦ Προέδρου Τράμπ, ὅτι τό ΝΑΤΟ εἶχε ἄμεση ἀνάγκη ἀνοικοδόμησης, ἀποδέχθηκε τήν λογική τῆς Μέρκελ, ἡ ὁποία ἐπεσήμανε ὑπομονετικά ὅτι ὁ πόλεμος ἦταν ἐντελῶς ἀπίθανος στήν Εὐρώπη, καί σάν ἀποτέλεσμα ἡ ἀγορά ὅπλων καί πυρομαχικῶν θά ἦταν ἁπλῶς σπατάλη χρημάτων.
Πέρα ἀπό τό ζήτημα τῆς ἐπιλογῆς προσώπων καί ἡ δήλωσή του γιά μή συμμετοχή τοῦ Μάικ Πομπέο καί τῆς Νίκκι Χαίηλυ, στήν κυβέρνηση, ἡ ἐμπειρία τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς τῆς πρώτης θητείας του φαίνεται νά τοῦ ἔχουν διδάξει δύο πράγματα.
Πρῶτον, ὅτι ἡ Οὐάσιγκτων πρέπει νά παρουσιάζει στούς Εὐρωπαίους τελεσίγραφα καί ὄχι μόνο αἰτήματα. Δεύτερον, νά ἀγνοεῖ τό δόγμα τῆς γραφειοκρατίας τοῦ Σταίητ Ντηπάρτμεντ γιά ὁτιδήποτε σημαντικό. Ἡ μεγάλη ἐπιτυχία τῶν Συμφωνιῶν τοῦ Ἀβραάμ στήν Μέση Ἀνατολή, στήν πρώτη θητεία του, ὀφείλεται στό γεγονός ὅτι ὑλοποιήθηκε ἀπό τόν γαμπρό του, Τζάρεντ Κοῦσνερ, ἀγνοῶντας πλήρως τούς γραφειοκράτες τοῦ Φόγγυ Μπότομ.
Δεδομένων αὐτῶν τῶν ἐμπειριῶν, ὁ Τράμπ 2.0 θά καθοδηγεῖται ἀναμφίβολα στήν ἐξωτερική του πολιτική ἀπό τούς δικούς του στενότερους ὑποστηρικτές καί ὄχι ἀπό ὁποιαδήποτε γραφειοκρατικά δόγματα. Ἐκτός, ἀπρόοπτου, ἡ Τούλσι Γκάμπαρντ καί ὁ Ρίτσαρντ Γκρενέλ θά παίξουν καθοριστικό ρόλο.
Αὐτό ἰσχύει ἀσφαλῶς γιά τόν πόλεμο στήν Οὐκρανία, ὁ ὁποῖος δέν μπορεῖ νά τελειώσει ἐκτός ἐάν ὁ Πούτιν συμφωνήσει νά τόν τερματίσει. Διπλωματικά, ὁ Τράμπ θά ξεκινήσει μέ ἕνα σημαντικό πλεονέκτημα. Σέ ἀντίθεση μέ τόν Μπάιντεν, ποτέ δέν προσέβαλε τόν Πούτιν καί αὐτό ἐπιτρέπει στόν Πούτιν νά ἀποδεχθεῖ μιά συμβιβαστική εἰρήνη χωρίς νά ἐπικριθεῖ ὡς ἀδύναμος. Ἀμέσως μετά τήν ὁρκωμοσία τοῦ Τράμπ, θά τό δοῦμε αὐτό νά ὑλοποιεῖται.
Ἡ συνταγή αὐτή δέν μπορεῖ νά λειτουργήσει μέ τό Ἰράν. Ὅταν ὁ Τράμπ ἀνέλαβε καθήκοντα τό 2016, οἱ αὐστηροί ἔλεγχοι στά ἔσοδα τοῦ Ἰράν ἀπό τό πετρέλαιο μείωσαν ἀπότομα τήν στρατιωτική ἐπέκταση τοῦ καθεστῶτος τῶν μουλάδων τῆς Τεχεράνης. Ἀλλά ὅταν ὁ Μπάιντεν ἀντικατέστησε τόν Τράμπ, ἡ πολιτική τοῦ κατευνασμοῦ καί οἰκονομικῆς ἀνάσας τοῦ Ὀμπάμα γιά τό Ἰράν ἐπανῆλθε δριμύτερη, ἀποφέροντας σημαντικά αὐξημένα ἔσοδα στήν Τεχεράνη ἀπό τό πετρέλαιο, δίνοντάς της τήν δυνατότητα νά χρηματοδοτήσει τόν πολυμέτωπο πόλεμο πού βρίσκεται σέ ἐξέλιξη σέ ὅλη τήν Μέση Ἀνατολή.
Ὁ Τράμπ εἶναι ἐπίσης πολύ καλύτερα προετοιμασμένος νά ἀντιμετωπίσει τό δικό του κόμμα. Μετά τήν συντριπτική νίκη του, ἐλέγχει πλήρως τό Κόμμα τῶν Ρεπουμπλικανῶν, τό ὁποῖο δέν ἔχει καμμία σχέση μέ τό παλιό κλάμπ, τοῦ ἐλεύθερου ἐμπορίου καί τῶν χαμηλῶν φόρων. Τό νέο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα ὑπό τόν Τράμπ, θά ἀντισταθεῖ στήν κρατική γραφειοκρατία, στόν χῶρο τῆς οἰκονομίας ἀλλά καί τῆς κοινωνίας.
Στήν κυβέρνηση Τράμπ 2.0 οἱ ἀξιωματοῦχοι τοῦ προέδρου θά ἐργαστοῦν σκληρά γιά νά διασφαλίσουν ὅτι οἱ Ρεπουμπλικανοί στήν Βουλή καί τήν Γερουσία εἶναι αὐστηροί στόν ἔλεγχο κάθε μέρους τοῦ ὁμοσπονδιακοῦ προϋπολογισμοῦ, ἀντιστεκόμενοι στόν πειρασμό νά ἀνταλλάξουν χάρες μέ τούς Δημοκρατικούς εἰς βάρος τῶν φορολογουμένων. Καί σέ αὐτό θά ἔχουν κυρίαρχο ρόλο ὁ Ρόμπερτ Κέννεντυ Τζούνιορ καί ὁ Ἴλον Μάσκ.
Ἐξόχως σημαντικό γιά τήν Ἀμερική, ἀλλά καί τίς διεθνεῖς οἰκονομικές ἐξελίξεις, ἡ δεύτερη προεδρία Τράμπ θά ἀντιμετωπίσει τελικά τό ζήτημα τῆς ἐγχώριας μεταποίησης. Στήν πρώτη προεδρία Τράμπ, οἱ Ρεπουμπλικανοί συνέχισαν νά προωθοῦν ἐλεύθερο ἐμπόριο μέ τήν Κίνα, στό ὁποῖο ὁ Τράμπ ἀντιτάχθηκε, καί τώρα ἀντιτίθεται ἀκόμη περισσότερο, ἐπειδή ἐμπλουτίζει τόν κύριο γεωπολιτικό ἀνταγωνιστή τῆς Ἀμερικῆς.
Οἱ Ἀμερικανοί ἐξέλεξαν τελικά Τράμπ γιά νά σταματήσει τήν παράνομη μετανάστευση. Ὡς ἐκ τούτου, μέχρι τήν ἡμέρα τῆς ὁρκωμοσίας του, 20 Ἰανουαρίου 2025, θά ἔχει παρουσιάσει ἕνα ἰσχυρό σχέδιο γιά τά σύνορα. Γιά ἀρχή, τό δικαίωμα ἀσύλου θά περιορίζεται σέ ἐκείνους πού πραγματικά χρειάζονται προστασία ἀπό πολιτικές ἤ φυλετικές διώξεις καί οἱ ὁποῖοι ἀντιπροσωπεύουν λιγώτερο ἀπό τό 1% ἐκείνων πού εἰσῆλθαν στήν Ἀμερική ὑπό τόν Μπάιντεν. Ἡ πρακτική τῆς ἀεροπορικῆς μεταφορᾶς χιλιάδων μονοπολιτισμικῶν παράνομων μεταναστῶν σέ μικρές πόλεις θά σταματήσει ἀμέσως. Οἱ παράνομοι μετανάστες θά στέλνονται ἀμέσως πίσω.
Εἶναι γεγονός ὅτι καμμία νομοθεσία δέν μπορεῖ νά συλλάβει τό πραγματικό νόημα τῆς νίκης τοῦ Τράμπ. Δηλαδή, τήν ἐτυμηγορία τῆς χώρας γιά τά πάντα, ἀπό τίς πολιτικές διώξεις καί τήν κριτική θεωρία τῆς φυλῆς μέχρι τά προκατειλημμένα μέσα ἐνημέρωσης καί τήν χωρίς ντροπή ἠθική χρεοκοπία τῆς βιομηχανίας ψυχαγωγίας. Αὐτό πού εἶναι ἀρκετά σαφές, σέ κάθε περίπτωση, εἶναι ὅτι οἱ Ἀμερικανοί καί ὁ δυτικός κόσμος εὐρύτερα λαχταροῦν κάτι διαφορετικό καί καθώς εἰσέρχεται στόν Λευκό Οἶκο γιά δεύτερη φορά, ὁ Ντόναλντ Τράμπ μπορεῖ νά προσφέρει ἀκριβῶς αὐτό.
*Διεθνολόγος, μέ εἰδίκευση στήν Ἀμερικανική Ἐξωτερική Πολιτική, Γεωπολιτική καί Διεθνῆ Οἰκονομία. Ἀπόφοιτος τῶν πανεπιστημίων The American University, School of International Service, καί The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies τῆς Οὐάσιγκτων. Εἶναι μέλος τοῦ The International Institute for Strategic Studies, τοῦ Λονδίνου. Ὡς Δημοσιογράφος, ὑπῆρξε ἐπί σειράν ἐτῶν διαπιστευμένος ἀνταποκριτής στόν Λευκό Οἶκο, στό Σταίητ Ντηπάρτμεντ καί στό Ἀμερικανικό Πεντάγωνο.
(ἀπό την ἐφημερίδα «ΕΣΤΙΑ»)