την πραγματικότητα, διατηρώντας τους περιορισμούς στην ημερήσια παραγωγή του. Αναζητώντας την πηγή της γενικευμένης αυτής απαισιοδοξίας, αναπόφευκτα καταλήγει στο Πεκίνο.
Η Κίνα ήταν και παραμένει ο μεγαλύτερος εισαγωγέας πετρελαίου σε παγκόσμιο επίπεδο. Παράλληλα, ήταν η κινητήριος δύναμη για την ανάπτυξη του πετρελαϊκού κλάδου, καθώς η κατανάλωση της όποιας παραγωγής θεωρούταν δεδομένη μέχρι πρόσφατα. Ωστόσο μία σειρά αλλαγών που συντελούνται λιγότερο ή περισσότερο οργανωμένα τα τελευταία χρόνια θέτει υπό αμφισβήτηση αυτόν τον ρόλο.
Ένας βασικός λόγος που ανησυχεί και τους οικονομικούς αναλυτές είναι η στασιμότητα της πετρελαϊκής ζήτησης από την κινεζική βιομηχανία. Η κινεζική μεταποίηση δεν παράγει τόσα πολλά προϊόντα και ως εκ τούτου δεν χρειάζεται τόση πολλή ενέργεια. Ένας άλλος λόγος, με θετικό πρόσημο για τους περισσότερους, είναι η αναπάντεχα γρήγορη διείσδυση της ηλεκτροκίνησης στην κινεζική αγορά. Παράλληλα, το μερίδιο των πετρελαιοκίνητων και ντιζελοκίνητων οχημάτων ψαλιδίζεται και από τα υγραεριοκίνητα, τα οποία θεωρούνται πολύ πιο ελκυστικά χάρη στις φθηνές εισαγωγές (ρωσικού κυρίως) φυσικού αερίου. Εντός αυτού του πλαισίου, ο μόνος τομέας που μπορεί να ελπίζει σε αύξηση ζήτησης των πετρελαιοειδών είναι οι αερομεταφορές.
Με αυτά τα δεδομένα, υπάρχουν ολοένα και περισσότερες αναλύσεις που προβλέπουν την κορύφωση των εισαγωγών πετρελαίου στην Κίνα. Σύμφωνα με τη συμβουλευτική FGE, οι εισαγωγές αργού στην Κίνα μπορεί να κορυφωθούν το 2025 με 11,2 εκατομμύρια bpd, στο ίδιο επίπεδο με το ρεκόρ του 2023 και 440.000 bpd πάνω από τα επίπεδα των πρώτων 10 μηνών του 2024. Για την πιο αισιόδοξη Energy Aspects, οι εισαγωγές αργού της Κίνας μπορεί να αυξηθούν κατά 500.000 bpd μεταξύ 2024-2026 χάρη στα νέα διυλιστήρια, με μέση ετήσια αύξηση 250.000 bpd αλλά ισχνή αύξηση πέραν αυτού.
Η μόνη ακτίνα φωτός μέσα σε αυτά τα σύννεφα είναι τα πετροχημικά. Τόσο ο δημόσιος, όσο και ο ιδιωτικός τομέας, έχουν προχωρήσει σε μεγάλες επενδύσεις στον κλάδο της διύλισης με στόχο την αυτονομία. Αυτή η ενίσχυση της παραγωγικής ικανότητας οδηγεί τους αναλυτές να πιστεύουν ότι τα πετροχημικά αποτελούν το– μεσοπρόθεσμο τουλάχιστον— μέλλον των κινεζικών εισαγωγών αργού, με την κορύφωση στον συγκεκριμένο τομέα να διαφαίνεται μετά το 2030.