Συγκεκριμένα, στις 6 Νοεμβρίου η παραγωγή ΑΠΕ υποχώρησε δραματικά, καθώς ήταν μια ομιχλώδης ημέρα με άπνοια παγγερμανικά. Μάλιστα, δεν επηρεάστηκαν μόνο οι χερσαίες μονάδες, αλλά και οι υπεράκτιες της Βόρειας και Βαλτικής Θάλασσας, που παρέμειναν σχεδόν ακίνητες για 10 ώρες, ενώ τις υπόλοιπες 14 παρήγαν ενέργεια σποραδικά. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ στις 6 Φεβρουαρίου – μια ημέρα με έντονους ανέμους – η αιολική ενέργεια αντιπροσώπευε το 78% του συνολικού ηλεκτρικού φορτίου, στις 06 Νοεμβρίου η συμβολή της είχε υποχωρήσει σε μόλις 0,5%.
Για την αντιμετώπιση της κατάστασης, αυξήθηκαν οι εισαγωγές ηλεκτρικής ενέργειας και η εξάρτηση από συμβατικές μονάδες παραγωγής, όπως οι λειτουργούσες με φυσικό αέριο. Επιστρατεύθηκαν προσωρινά ακόμη και σταθμοί που λειτουργούν με πετρέλαιο και άνθρακα. Αν και το δίκτυο άντεξε, οι τιμές διαπραγμάτευσης στην Αγορά Επόμενης Ημέρας (Day-Ahead-Market) βραχυπρόθεσμα εκτοξεύθηκαν: στις 6 Νοεμβρίου διαμορφώθηκαν κατά μέσο όρο στα 231 €/MWh, ενώ κατά τη διάρκεια της ημέρας η τιμή άγγιξε ακόμη και τα 800 €/MWh. Επρόκειτο για τις υψηλότερες τιμές ηλ. ρεύματος που υπήρξαν ποτέ μετά τις εξωφρενικά υψηλές τιμές λόγω «τεχνικής βλάβης», οι οποίες κατεγράφησαν στις 26 Ιουνίου (βλ. και κατωτέρω γράφημα).
Υπενθυμίζεται ότι ήδη από το καλοκαίρι εμπειρογνώμονες και εκπρόσωποι του κλάδου εξέφρασαν την ανησυχία τους για τον ταχύ ρυθμό επέκτασης των φωτοβολταϊκών συστημάτων, καθώς θεωρούν ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος αστάθειας του δικτύου. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το Σύνδεσμο Επιχειρήσεων Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Verband Kommunaler Unternehmen – VKU) αυξάνονται οι πιθανότητες τοπικών διακοπών ρεύματος όπου παράγεται περισσότερη ενέργεια από αυτή που μπορεί να καταναλώσει το δίκτυο.
Από την πλευρά του, ο Krebber δεν κρύβει την ανησυχία του για τα «σκοτεινά σημεία» και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, καθώς στις 6 Νοεμβρίου «ολόκληρο το σύστημα έφτασε στα όριά του» και «το ενεργειακό δίκτυο δεν πρέπει να οδηγείται στα άκρα». Επισημαίνει δε θεσμικές ελλείψεις στη Γερμανία, καθώς «σε χώρες όπως το Η.Β., η Πολωνία και το Βέλγιο έχουν δημιουργηθεί οι λεγόμενες ‘αγορές δυναμικότητας’, στο πλαίσιο των οποίων οι προμηθευτές αποζημιώνονται για τη διατήρηση μονάδων ηλεκτροπαραγωγής, που λειτουργούν μόνο σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Χρόνια περιμένουμε ένα αντίστοιχο θεσμικό πλαίσιο [στη Γερμανία].»
Ο CEO του γερμανικού ενεργειακού κολοσσού δεν κρύβει τη δυσαρέσκειά του για την πολιτική που έχει έως τώρα ακολουθήσει η κυβέρνηση της χώρας στο πλαίσιο της Ενεργειακής Μετάβασης (Energiewende): «Χρειαζόμαστε μια διαφορετική στρατηγική για την απαλλαγή από τις ανθρακούχες εκπομπές. Θα πρέπει να ξεκινήσουμε από εκεί που η εξοικονόμηση CO2 είναι φθηνή. Τα ακριβά μέτρα θα τα δούμε στη συνέχεια. Το εργαλείο για αυτό είναι το σύστημα εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής CO2. Αυτήν τη στιγμή προσπαθούμε να κάνουμε πάρα πολλά ταυτόχρονα και χανόμαστε στις λεπτομέρειες.»
Ο Krebber εμφανίζεται επικριτικός ακόμη και για τον σχετικά πρόσφατα ψηφισθέντα Νόμο για την Ασφάλεια των Σταθμών Ηλεκτροπαραγωγής (Kraftwerkssicherungsgesetz). Αν και αποδέχεται το βασικό στόχο – επιτάχυνση κατασκευής σταθμών ηλεκτροπαραγωγής φ/α μετατρέψιμων σε υδρογόνο – διαφωνεί με την απαίτηση του νόμου οι εν λόγω σταθμοί μελλοντικά να λειτουργούν μόνο με υδρογόνο: «Εάν δεν υπάρχει [υδρογόνο] ή είναι υπερβολικά ακριβό, τότε οι εγκαταστάσεις ακινητοποιούνται. [Η ψηφισθείσα Στρατηγική] καθίσταται αδικαιολόγητα ακριβή και επιβλαβής για την ασφάλεια του εφοδιασμού. Επίσης, οδηγεί σε υψηλότερες εκπομπές CO2, επειδή, αντί για σύγχρονες σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής φ/α, πρέπει να καταφεύγουμε και πάλι σε παλαιότερους σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα.»
Ο Krebber αναγνωρίζει εμμέσως καθυστερήσεις στην κατασκευή των πρώτων τέτοιων σταθμών, που προγραμματίζονταν να ολοκληρωθούν εντός του 2025, αλλά ελπίζει ότι «θα καλυφθεί εν μέρει το χαμένο έδαφος». Επίσης, αν και διατηρεί την εμπιστοσύνη του στις προοπτικής της Οικονομίας του Υδρογόνου, ζητά «ρεαλιστικές προσεγγίσεις, χωρίς υπερρύθμιση του πράσινου υδρογόνου και με άνοιγμα, επίσης, στο μπλε υδρογόνο το οποίο λαμβάνεται από φ/α».
Σε κάθε περίπτωση, θεωρεί ότι η RWE βρίσκεται σε καλό δρόμο ως προς τον ενεργειακό μετασχηματισμό της: «Κατασκευάζουμε νέα ηλιακά και αιολικά πάρκα χωρητικότητας περίπου δώδεκα GW όσο δηλαδή αντιστοιχεί σε δώδεκα μεγάλους σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα. Αυτό σημαίνει ότι το μείγμα ηλεκτρικής ενέργειας γίνεται όλο και πιο καθαρό.»
Ο Krebber ζητά από τις αρμόδιες αρχές της Γερμανίας και της ΕΕ να εμπιστευθούν περισσότερο την αγορά και να εστιάσουν στη σωστή λειτουργία της: «Η επένδυση στην καθαρή τεχνολογία δεν είναι ιδεολογία. Πρέπει να είναι ένα οικονομικά βιώσιμο επιχειρηματικό μοντέλο. Και είναι, αρκεί να απαλλαγούμε από αυτή την εμμονή στη λεπτομέρεια, την υπερρύθμιση και τον υπερπροσδιορισμό του συστήματος. Αυτό μας κάνει πιο δαπανηρούς και πιο αργούς από ό,τι πρέπει.»
Τέλος, σε σχέση με την προοπτική επαναλειτουργίας των 3 πυρηνικών σταθμών, που τέθηκαν εκτός δικτύου την άνοιξη 2023, ο Διευθύνων Σύμβουλος της RWE εμφανίζεται επιφυλακτικός, επισημαίνοντας το υψηλό κόστος που συνεπάγεται η επαναλειτουργία τους, αλλά και την έλλειψη μιας ευρείας κοινωνικής πλειοψηφίας υπέρ της πυρηνικής ενέργειας στη Γερμανία.