την λεγομένη «χρυσή βίζα» (άδεια παραμονής) σε Κινέζους, Τούρκους, Αμερικανούς κι άλλους, για μερικές χιλιάδες δολαρίων. Σε τιμές ευκαιρίας.
Πρώτη απάντηση στο ρητορικό ερώτημα είναι ότι πολλοί εκ των αγροίκων αστών των βορείων και νοτίων προεαστίων της χώρας θα έβλεπαν την πρόταση εξαγοράς της χώρας από την Αμερική ως συμφέρουσα ότι θα τους απήλλασσε από τα χρονίζοντα προβλήματα της όπως της Τουρκικής απειλής, της ακρίβειας ενεργείας, της υψηλής ανεργίας – ακόμη και απ’το δημογραφικό πρόβλημα. Χιλιάδες Αμερικανοί θα μετανάστευαν στα νησιά μας και στην ενδοχώρα ενώ άλλοι τόσοι Ελληνες θα έπαιρναν αυτομάτως την Αμερικανική υπηκοότητα αντί της τριμήνου βίζας της ΕSΤΑ.
Το επόμενο ζήτημα που θα ετίθετο είναι αν η Αμερικανική κυβέρνηση θα ανελάμαβανε την διαχείρηση των Ελληνικών προβλημάτων καλύτερα από την Ελληνική - πράγμα εξ ίσου αμφίβολο καθώς αυτά είναι γεωπολιτικά και πέραν της Αμερικανική εγγυήσεως δεν παύουν να υπάρχουν με πρώτο το λαθρομεταναστευτικό, στο οποίο η Αμερική δεν έχει επιδείξει καλές επιδόσεις. Η Σούδα και η Αλεξανδρούπολη θα εξακολουθούσε να είναι στο στόχαστρο των Ρωσικών πυραύλων.
Τρίτο και βασικότερο είναι τι λέγει ο Ελληνικός λαός εις μίαν υπόθεσιν εργασίας όπως η απώλεια της εθνικής ανεξαρτησίας ύστερα από 224 ετών αιματηρών αγώνων της απελευθερώσεως από τον Τουρκικό ζυγόν, χάριν της ανετοτέρας διαβιώσεως της τρεχούσης γενεάς του Ελληνισμού που θα είναι κι η τελευταία εκ των από 4000 ετών ιστορίας του.
Δεν είναι καθόλου βέβαιον ότι ο «χύδην» λαός συμμερίζεται τις ενδόμιχες σκέψεις της Αθηναϊκής ελίτ που είναι έτοιμη , χάριν της καλοπέρασης, να εκποιήσει την χώρα στους ξένους. Ήδη, έχει διαπιστώσει ότι η πλήρης εξάρτηση από τις Βρυξέλλες ούτε την ασφάλεια προσέφερε, μήτε την ευημερία. Σαραντατέσσερα χρόνια στην «ηνωμένη» Ευρώπη και άλλα μισά στην Ευρωζώνη δεν εξησφαλισαν το μέλλον του Ελληνισμου. Η οκονομική ανάπτυξη επεβραδύνθη ενώ της Τουρκίας σχεδόν τριπλασιάσθη, η Ελληνική ύπαιθρος απεγυμνώθη κι ο Ελληνισμός απέκτησε ημερομηνία λήξεως όταν το 2060 οι άνω των 60 ετών θα είναι η πλειοψηφία.
Βεβαίως τότε καμμία υπερδύναμη δεν θα ανελάμβανε το συνταξιοδοτικό χρέος της χώρας που είναι ίσο με το εξωτερικό.
Για όλες αυτές τις «αστοχίες» της πολιτικής ελίτ των Αθηνών (κατά καν Ντόραν) βεβαίως δεν πταίουν μόνον οι ξένοι αλλά κι η ιδική μας επιλογή ακαταλλήλων προσώπων, από της εποχής της μεταπολίτευσης κι εντεύθεν που δεν ενδιαφέρθησαν για την ανάπτυξη της Γεωργίας , της βιομηχανίας, των εγχωρίων πρώτων υλών και της Παιδείας, παρά μόνο του Τουρισμού που αφ’ ενός σημείου και πέραν είναι «φθινούσης αποδόσεως» .
Κυβερνητικές επιλογές στις οποίες δεν ήταν το Χωροταξικό, το Κυκλοφοριακό και το στεγαστικό πρόβλημα, μάζεψαν τον πληθυσμό στις δύο μεγάλες πόλεις Αθήνα και Θεσ/νίκη χωρίς να λύσουν το πρόβλημα των απορριμμάτων, της υδρεύσεως και του πρασίνου.
Πέραν της προβληματικής πωλήσεως της χώρας σε δυνητικό «αγοραστή» της - που βεβαίως ούδείς ευχαρίστως θ’ αναλάβει - το πρόβλημα των εξωτερικών απειλών της Ελλάδος παραμένει άλυτο με τις ανιστόρητες προσπάθειες της Αθηναϊκής ελίτ του κατευνασμού και του ενδοτισμού στον εξ ανατολών (Άγκυρα), βορά (Σκόπια) και δύση (Τσάμηδες) διεκδικητών της Τζαμουριάς, του Αιγαίου πελάγους, της Θράκης και της Μακεδονίας.
Κατόπιν τούτων η Ελλάς δεν πωλείται εις οιονδήποτε αγοραστή, όπως η Γροιλανδία στον πρόεδρο Τραμπ. Ας γυρίσουμε λοιπόν πλευρό κι ας συνεχίσουμε τον σαγηνευτικό μας εθνικό ύπνο.