Η μελέτη, με θέμα «Ζητήματα παραγωγικότητας στην ελληνική οικονομία: κοινωνικοί προσδιοριστικοί παράγοντες» (συγγραφέας: Κώστας Πασσάς, επίκουρος καθηγητής Παντείου), διαπιστώνει ότι μια αύξηση του προϊόντος της βιομηχανίας κατά 10% οδηγεί σε αύξηση του συνολικού προϊόντος κατά 4%. Επίσης, στη μελέτη αναφέρεται ότι μια αύξηση του μεριδίου της βιομηχανίας στο σύνολο της απασχόλησης κατά 10% οδηγεί σε αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας κατά 2,4%. Διαχρονικά, το απόθεμα κεφαλαίου συνεισφέρει περίπου το 50% της μεταβολής του συνολικού προϊόντος, η συνολική παραγωγικότητα (TFP) συνεισφέρει περίπου το 40% και η εργασία το 10%.
«Δομική αδυναμία της ελληνικής οικονομίας», υποστηρίζει ο συγγραφέας, «αποτελεί η μη ανάπτυξη τομέα παραγωγής μέσω παραγωγής και γενικότερα η ασθενική ανάπτυξη του δευτερογενούς τομέα, της βιομηχανίας». Η έλλειψη αυτή ευθύνεται για τη δημιουργία κενού στο εμπορικό ισοζύγιο, καθώς εισάγεται το σύνολο των επενδύσεων σε μηχανολογικό εξοπλισμό, ενώ συμβάλλει στη δημιουργία κύκλων υπερχρέωσης και χρεοκοπίας της ελληνικής οικονομίας και οδηγεί σε χαμηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης, αναφέρει η μελέτη.
Για την ενίσχυση του κλάδου της βιομηχανίας, ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι είναι σημαντική η προώθηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων για την ενίσχυση του ανταγωνισμού, η διαμόρφωση μιας κατάλληλης και σταθερής φορολογικής πολιτικής, η βελτίωση της πρόσβασης στον δανεισμό, η επίτευξη καλής διακυβέρνησης, καθώς και η επένδυση σε υποδομές, έρευνα και ανάπτυξη, ανθρώπινο κεφάλαιο.
Εκτός από την ενίσχυση της βιομηχανίας, ως δεύτερο σημαντικό παράγοντα για τη βελτίωση της παραγωγικότητας ο συγγραφέας αναφέρει τη μείωση της ανεργίας και την επιδίωξη πλήρους αξιοποίησης του εργατικού δυναμικού. Στο πλαίσιο αυτό επισημαίνει την ανάγκη παρεμβάσεων με στόχο την ενίσχυση των δεξιοτήτων των εργαζομένων, με σκοπό τον περιορισμό των αρνητικών επιδράσεων της γήρανσης.
Τέλος, ως τρίτο παράγοντα αναφέρει την προσήλωση στη δημοσιονομική και νομισματική σταθερότητα, που αποτελεί προϋπόθεση βιώσιμης ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.
Προλογίζοντας τη μελέτη, ο πρόεδρος του ΚΕΠΕ Παναγιώτης Λιαργκόβας επισημαίνει πως οι επενδύσεις σε πάγιο κεφάλαιο και ειδικά οι επενδύσεις στη βιομηχανία έχουν καθοριστική σημασία για τη βελτίωση της παραγωγικότητας και την αναπτυξιακή προοπτική της οικονομίας συνολικά. Οπως τονίζει, «η στρατηγική για την ανάπτυξη της παραγωγικότητας αποτελεί απαραίτητο συμπλήρωμα μιας αναπτυξιακής στρατηγικής, η οποία δίνει έμφαση στη μεγέθυνση των συντελεστών παραγωγής, με άλλα λόγια των επενδύσεων κεφαλαίου και της απασχόλησης».
Εξηγώντας τη σημασία βελτίωσης της παραγωγικότητας, ο συγγραφέας της μελέτης από την πλευρά του επισημαίνει τα εξής: «Η ελληνική οικονομία, βγαίνοντας από τη βαθιά οικονομική κρίση της προηγούμενης δεκαετίας, έρχεται αντιμέτωπη με σημαντικές δημογραφικές προκλήσεις, οι οποίες επιδρούν άμεσα και αρνητικά στις αναπτυξιακές προοπτικές. Ταυτόχρονα, το απόθεμα κεφαλαίου παραμένει σημαντικά χαμηλότερα από τα υψηλά προ κρίσης επίπεδα, ενώ ο αρνητικός ρυθμός αποταμιεύσεων και η συσσώρευση μεγάλου όγκου δημόσιου και ιδιωτικού χρέους θέτουν σημαντικά εμπόδια σε μια σταθερή ανάπτυξη των επενδύσεων. Κατά συνέπεια, καθώς οι πιθανότητες εκτατικής ανάπτυξης φαίνονται μεσοπρόθεσμα περιορισμένες, οι μακροπρόθεσμες προοπτικές της ελληνικής οικονομίας εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την εξέλιξη της παραγωγικότητας».
(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 11/02/2025)