σκαφών σε Κρήτη και Κάσο, τις προσπάθειες αναγνωρίσεως του ψευδοκράτους και την επιβολή «τουρκικής μειονότητος» στην Δυτική Θράκη. Τηλεφώνησε και στον κ. Μητσοτάκη να του ευχηθεί για τα γενέθλιά του, ευχόμενος σίγουρα από μέσα του ο Έλλην Πρωθυπουργός και η πολιτική κατευνασμού που ακολουθεί η Αθήνα να μακροημερεύσουν...
Πράγματι αυτή η πολιτική των «ήρεμων νερών» έχει εξυπηρετήσει τα μέγιστα τις τουρκικές φιλοδοξίες. Της έχει ανοίξει διάπλατα τις πόρτες στα ευρωπαϊκά σαλόνια και την έχει καταστήσει συνομιλητή σε θέματα που σχετίζονται με το μέλλον της Γηραιάς Ηπείρου.
Η παρουσία του Tούρκου ΥΠΕΞ Χακάν Φιντάν στην έκτακτη σύνοδο για την Ουκρανία που συγκάλεσε ο Βρεταννός πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ αποτελεί αναγνώριση της προσπάθειας της Άγκυρας να αναλάβει πρωτοβουλίες όχι μόνο για την ουκρανική αλλά και για την ευρωπαϊκή άμυνα. Ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας υπεστήριξε ότι η συμβολή της χώρας του τόσο σε πιθανή ειρηνευτική συμφωνία στην Ουκρανία, όσο και στην ανασυγκρότηση της αρχιτεκτονικής ασφάλειας της Ευρώπης είναι σημαντική και πως ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει ένα όραμα για αυτό.
Μπορεί η ελληνική κυβέρνησις να προσπάθησε να υποβαθμίσει τον αποκλεισμό της Αθήνας από μια άλλη Σύνοδο για την Ουκρανία, λέγοντας ότι η Ευρωπαϊκή Σύνοδος Κορυφής διεξάγεται την Πέμπτη, ωστόσο η πολιτική αυτή του κατευνασμού απέναντι στην Τουρκία έχει προφανώς δώσει χώρο στην Άγκυρα να κινείται πλέον με άνεση στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και να κάνει συμφωνίες για πώληση και αγορά αμυντικού εξοπλισμού. Την ίδια ώρα η Αθήνα δεν φαίνεται να εξαργυρώνει με κανέναν τρόπο την αταλάντευτη στήριξή της απέναντι στην Ουκρανία από την αρχή του πολέμου, καθώς δεν εκλήθη ούτε στο Παρίσι, στην Σύνοδο του «σκληρού πυρήνα» της Ενώσεως, ούτε και στο Λονδίνο όπου συνεκροτήθη η περίφημη “συμμαχία των προθύμων”. Παρά δε τα αγωνιώδη τηλεφωνήματα του Έλληνα Πρωθυπουργού προς τον Ουκρανό Πρόεδρο προκειμένου να του εκφράσει την στήριξη της Αθήνας – υπήρξε τηλεφωνική συνομιλία και την περασμένη Τρίτη -, παρά τους εγκάρδιους εναγκαλισμούς μεταξύ των δύο ηγετών στην Σύνοδο, ο Ζελένσκυ είχε ταξιδέψει στην Άγκυρα στις 18 Φεβρουαρίου για να ζητήσει την βοήθεια του Ερντογάν. «Η Ουκρανία, η Ευρώπη με την ευρεία έννοια - και αυτό περιλαμβάνει την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Τουρκία και το Ηνωμένο Βασίλειο - θα πρέπει να συμμετέχουν στις συζητήσεις και στην ανάπτυξη των απαραίτητων εγγυήσεων ασφαλείας με την Αμερική σχετικά με την τύχη του μέρους του κόσμου μας», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Ουκρανός Πρόεδρος από την Άγκυρα, ξεχνώντας προφανώς το γεγονός ότι η Τουρκία κατέχει το 38% των εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας για πάνω από 50 χρόνια. Αυτό δηλαδή που ίδιος προσπαθεί να αποτρέψει για την χώρα του!
Ωστόσο η ευθύνη για την απουσία οποιουδήποτε συσχετισμού τους ουκρανικού με την τουρκική εισβολή και κατοχή της Κύπρου δεν επιρρίπτεται φυσικά στον κ. Ζελένσκυ. Αφορά κυρίως την ελληνική πλευρά που δεν έκανε το κυπριακό σημαία ούτε κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Έλληνα ΥΠΕΞ Γιώργου Γεραπετρίτη στην Ουάσιγκτoν στο πλαίσιο της αναλήψεως από την χώρα μας της θέσεως του μη μόνιμου μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την διετία 2025-2026. Ειδικά στην παρούσα συγκυρία που ανακοινώθηκε και επισήμως η διεξαγωγή της πενταμερούς για το Κυπριακό στις 17-18 Μαρτίου στην Βιέννη. Πολλώ δε μάλλον όταν η Άγκυρα δεν έχει κάνει ούτε ένα βήμα πίσω στην απαίτησή της για αναγνώριση του ψευδοκράτους. Χάριν των «ήρεμων νερών» η Αθήνα αποφεύγει να ανεβάσει τους τόνους απέναντι στις συνεχείς τουρκικές προκλήσεις. Αποφεύγει να ασκήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα και να δείξει πυγμή και αποφασιστικότητα απέναντι στον απειλητικό γείτονα, που πολλοί φοβούνται ότι απλώς κερδίζει χρόνο πριν επιφέρει το τελικό κτύπημα.