Σήμερα, βοηθούν σ’ αυτό και τα διάφορα συνέδρια για την Ελληνική οικονομία. Σ’ ένα πρόσφατο , ο Κύπριος οικονομολόγος Χριστόφορος Πισσαρίδης υπεστήριξε ότι στην χώρα μας αποφεύγουμε τα δύσκολα και περιοριζόμαστε σ’ ανώδυνες «μεταρρυθμίσεις».
Πράγματι, αντί να μειώσουμε τους φόρους -δυσβάστακτους για μισθωτούς και συνταξιούχους- σχηματίζονται «πλεονάσματα» στο κρατικό προϋπολογισμό για τα οποία υπερηφανεύεται η κυβέρνηση. Αντί οικιστικής πολιτικής για την εξασφάλιση φθηνής στέγης στα νιόπαντρα ζευγάρια, παρέχονται επιδοτήσεις στους ιδιοκτήτες κλειστών σπιτιών. Αντί να περιορίσουμε την γραφειοκρατία (6-12 μήνες απαιτεί η σύσταση εταιρίας, στην Αμερική , ένα τηλεφώνημα), καθιερώνουμε παράλληλα δύσχρηστη ψηφιακή διαδικασία.
Τα περισσότερα «μέτρα» της κυβερνήσεως έχουν ψηφοθηρικό χαρακτήρα καθώς προετοιμάζουν το κυβερνών κόμμα σε αιφνιδιαστικές, βουλευτικές εκλογές.
- «Θα μπορούσε όμως και τούτο ποιείν κακείνο μη αφιέναι». Πώς;
Όπως κάνει η νέα Γερμανική κυβέρνηση του Φρειδερίκου Μέρτς, που εγκαταλείπει την περιοριστική δημοσιονομική πολιτική υπέρ επεκτατικής - εκεί για τον επανεξοπλισμό της Γερμανίας, εδώ για ταχύτερη οικονομική ανάπτυξη, με σκοπό την αντιμετώπιση της πενίας των χαμηλών εισοδηματικών στρωμάτων και του δημογραφικού προβλήματος, από την ατεκνία των νέων ζευγαριών που δεν βρίσκουν οικογενειακή στέγη για τρία παιδιά.
Οιαδήποτε κοινωνία που συρρικνούται, όπως η Ελληνική, προκαλεί επιχειρηματικές «από- επενδύσεις» όπως προειδοποίησε ο Ίλον Μάσκ.
Η αύξηση των επενδύσεων κατά 16% που θεωρείται «ικανοποιητική» για τον κ. Πισσαρίδη είναι τελείως ανεπαρκής για ν’ αντιμετωπίσει της ανεργία των νέων και των γυναικών κι η υστέρηση των δημοσίων δαπανών για την ενεργειακή αυτάρκεια, χωρίς την παγίδα των Ανανεώσιμων Πηγών (ΑΠΕ), για τις οποίες χρειάζεται σημαντική «Ισχύς βάσεως», ώστε ν’ αποφευχθεί κατάρρευση του ηλεκτρικού δικτύου όπως το χθεσινό στην Ιβηρική χερσόνησο, απαιτεί δημόσιες επενδύσεις όχι πλέον της «ιδιωτικής» ΔΕΗ αλλά της Επιτροπής Ατομικής Ενεργείας, υπό τον έλεγχο του κράτους και με ξένες πιστώσεις.
Αντί να κατατρίβεται η κυβέρνηση με έωλες επενδύσεις της «βαριάς Τουριστικής βιομηχανίας», με μηδέν προστιθεμένη ή φθίνουσα αξία, όπως η… «Αθηναϊκή Ριβιέρα» (Sic), προτιμότερο θα ήταν να αναπτύξει την Μακεδονία με ενεργειακές υποδομές και την Θράκη με Ελληνικές επενδύσεις -όχι της γείτονος. Την Θεσσαλία με ενίσχυση της κτηνοτροφίας, όπως υπαινίσσεται ο κ. Πισσαρίδης, και την αμυντική βιομηχανία με επιστράτευση των Ελλήνων εφοπλιστών για την συμπαραγωγή… Ισραηλινών «Ντρόουν» στα ναυπηγεία.
Η αποκέντρωση των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης θα μπορούσε να γίνη με προοδευτική απομάκρυνση των δημοσίων δραστηριοτήτων από τις δύο μεγάλες πόλεις. Καλή η δημιουργία «λαϊκού στρατού» με τους Εφέδρους αλλ’ όχι πάλι στην πρωτεύουσα. Η Κομοτηνή και Ξάνθη αναμένει την εκπαίδευση των Εφέδρων στα σύγχρονα όπλα και το κλείσιμο του Τουρκικού προξενείου, χωρίς μάταιους Ελληνοτουρκικούς «διαλόγους» κωφών.
«Και τέλος πάντων, να τραβούμ’ εμπρός». Χωρίς περισπασμούς.
(*) ΕΝ ΜΕΓΑΛΗι ΕΛΛΗΝΙΚΗι ΑΠΟΚΙΑι,200 π.Χ., Κων/νου Καβάφη, 1928