Ψηλά στον ουρανό κοιτούν οι επιστήμονες για να εξασφαλίσουν τις ενεργειακές πηγές του μέλλοντος, πειραματιζόμενοι με ιπτάμενες ανεμογεννήτριες που ως άλλοι? χαρταετοί θα παράγουν αρκετό ρεύμα για να τροφοδοτούν πόλεις, ακόμη και ολόκληρες χώρες, εκμεταλλευόμενοι την αιολική ενέργεια. Οι προσπάθειες που γίνονται σε αυτό το πεδίο είναι πολλές, και παρά τα πενιχρά, προς το παρόν, αποτελέσματά τους φαίνεται ότι είναι πολλά υποσχόμενες για το μέλλον.
Το Ινστιτούτο Αεροναυπηγικής του πολυτεχνείου της ολλανδικής πόλης Ντελφτ έχει κατασκευάσει ένα πειραματικό μοντέλο, που είναι ένας σκελετός χαρταετού και μια γεννήτρια, τοποθετημένη στην επιφάνεια φόρτωσης ενός φορτηγού.
Η αρχή λειτουργίας του, όπως και των υπόλοιπων ανάλογων πειραμάτων είναι πολύ απλή: ο «χαρταετός» πετάει ψηλά δεμένος σε ένα καλώδιο και το τράβηγμα του καλωδίου παράγει ρεύμα, όπως ένα δυναμό ποδηλάτου. Ο «χαρταετός» απαιτεί μια μικρή ποσότητα ρεύματος για να διατηρηθεί στον αέρα, αλλά σαφώς λιγότερη από όση παράγει.
Το συγκεκριμένο μοντέλο πετάει σε ύψος 1.000 μέτρων και στο επόμενο στάδιο οι δημιουργοί του οραματίζονται να στείλουν στον ουρανό 50 συσκευές, μεγέθους ενός ποδοσφαιρικού γηπέδου η κάθε μια. Μια τέτοια ανεμογεννήτρια θα μπορούσε να παράγει εκατοντάδες Μεγαβάτ ηλεκτρικού ρεύματος.
Ακόμη πιο ψηλά στέλνουν τα δικά τους δοκιμαστικά μοντέλα οι συνιδρυτές της εταιρείας Sky Windpower, ο επιχειρηματίας Λεν Σέπαρντ και ο καθηγητής αυτοματισμού στο Πολυτεχνείο του Σίδνεϊ, Μπράιαν Ρόμπερτς.
Ιδανικό υψόμετρο
Συγκεκριμένα ο Ρόμπερτς πειραματίζεται τα τελευταία 30 χρόνια με την αιολική ενέργεια και κρίνει ότι το υψόμετρο των 8-10 χλμ. είναι ιδανικό για να πετάξει η κατασκευή του, που θυμίζει έναν συνδυασμό χαρταετού και ελικοπτέρου, καθώς σε έναν λεπτό μεταλλικό σκελετό είναι αναρτημένοι 2 έλικες και 2 γεννήτριες.
«Στόχος μας είναι μέχρι το 2012 να έχουμε σηκώσει στον αέρα ένα πρωτότυπο που θα παράγει 100 Μεγαβάτ», εξηγεί ο Σέπαρντ.
Μόλις πριν από λίγο καιρό, εξάλλου, ξεκίνησαν οι δοκιμές ενός άλλου, καναδικού μοντέλου, που πειραματίζεται πάνω σε μια άλλη εκδοχή του «χαρταετού». Το σύστημα MARS, όπως αποκαλείται, πετάει από μόνο του, καθώς είναι γεμάτο με το αέριο ήλιο. «Περσίδες» στην επιφάνεια του σκελετού θα λειτουργούν όπως η ρόδα στα ποταμόπλοια: εγκλωβίζουν τον αέρα και προκαλούν την περιστροφή ενός μεγάλου μπαλονιού γύρω από τον άξονά του. Στις απολήξεις του άξονα είναι τοποθετημένες γεννήτριες, οι οποίες «μεταφράζουν» τις περιστροφές του μπαλονιού σε ενέργεια, όπως ακριβώς το δυναμό. Το ρεύμα μεταφέρεται μέσω καλωδίου στο έδαφος, ενώ η μετακίνηση του συστήματος είναι πάρα πολύ απλή λόγω της ελαφριάς κατασκευής.
Πολύ πιο φιλόδοξη είναι η ιταλική εταιρεία Kitegen, που σχεδιάζει έναν τεράστιο «χαρταετό», που θα ελέγχεται από υπολογιστή, όπως το ολλανδικό μοντέλο, με τη διαφορά ότι θα συνδέεται με ένα επίγειο «καρουσέλ», το οποίο με την περιστροφή του θα παράγει την ηλεκτρική ενέργεια. Οι Ιταλοί ελπίζουν ότι η παραγωγή ρεύματος θα φτάσει εύκολα τα 1.000 Μεγαβάτ. «Μέσα σε έναν χρόνο μπορούν να παραχθούν 500 Γιγαβάτ, δηλαδή να τροφοδοτηθούν 86.000 νοικοκυριά», αναφέρει ο επικεφαλής της έρευνας, Μάσιμο Ιπολίτι.
«Υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει ακόμη να επιλυθούν μέχρι να καταφέρει ο άνθρωπος να αναζητήσει τη λύση για τα ενεργειακά του προβλήματα στον ουρανό. Θα πρέπει να αλλάξουν οι περισσότεροι αεροδιάδρομοι, να λυθεί το πρόβλημα του παγετού στους έλικες και, κυρίως, το γεγονός ότι οι συσκευές αυτές θα είναι ευάλωτες στις καταιγίδες και τους κεραυνούς και θα λειτουργούν ως γιγάντια αλεξικέραυνα εξαιτίας του καλωδίου που τις συνδέει με τη γη», σχολιάζει στην εφημερίδα «Welt» ο ειδικός των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, Πέτερ Ενγκελ.
(από την εφημερίδα "Έθνος")