Η ελληνική πολιτική ηγεσία συνεχίζει να στέλνει αντιφατικά
μηνύματα σχετικά με τον ενεργειακό στρατηγικό σχεδιασμό της χώρας, σε μία
περίοδο που υποτίθεται πως μπαίνουν στην τελική τους ευθεία σημαντικές
αποφάσεις στον τομέα αυτό.
Τη στιγμή, λοιπόν, που ο διαγωνισμός της ΔΕΠΑ φαίνεται να
ολοκληρώνεται με τελικό νικητή την
Gazprom, μαθαίνουμε πως ο πρωθυπουργός, κατά την επιστροφή του
από την Κίνα, θα κάνει, την Κυριακή 19 Μαΐου, μία στάση στο Μπακού, όπου θα συζητήσει με τους Αζέρους
το θέμα του αγωγού φυσικού αερίου ΤΑΡ. Ενώ, λοιπόν, οι Ρώσοι πείθονται να μην
αποχωρήσουν από τη διαδικασία του διαγωνισμού για την ΔΕΠΑ, στο «παρά πέντε»
της ολοκλήρωσής της, η κυβέρνηση προωθεί ένα πρότζεκτ το οποίο εκλαμβάνεται από
την
Gazprom
– πολύ εύλογα – ως ανταγωνιστικό. Μάλιστα, στις 16 Μαΐου, ο πρώην
υφυπουργός ΠΕΚΑ και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, κ. Γιάννης Μανιάτης, ανακοίνωσε ότι το ελληνικό δημόσιο ενδιαφέρεται να αποκτήσει συμμετοχή στο
κονσόρτσιουμ του TAP. Ο αγωγός ΤΑΡ, που προορίζεται να αντλήσει σημαντικές ποσότητες
αερίου από το Σαχ Ντενίζ 2, ακριβώς για να ανταγωνιστεί τις ρωσικές πηγές
φυσικού αερίου με προορισμό την Δυτική Ευρώπη, δεν μπορεί να συνδυάζεται σε μία
τέτοια συγκυρία με την επιλογή της
Gazprom
ως πλειοδότη για την ΔΕΠΑ.
Ας μην αναφέρουμε το ότι η ΔΕΠΑ, σε περίπτωση που
κατακυρωθεί στην Gazprom, θα έχει ως «προίκα» το (ανταγωνιστικό του ΤΑΡ) πρότζεκτ
του ITGI, το οποίο ο ρωσικός κολοσσός θα μπορούσε να μετατρέψει στον –
πολυδιαφημισμένο κάποτε - «νότιο βραχίονα» του South Stream (κάτι που σημαίνει
πως, αν η ΔΕΠΑ δοθεί στην
Gazrpom,
η στήριξη, παράλληλα, του ΤΑΡ, αφαιρεί ένα σοβαρό κίνητρο για τους Ρώσους). Θα
αναφέρουμε μόνο την παρατήρηση που έκανε στις 16 Μαΐου, ο κ. Θ. Κιτσάκος, μέλος του Τομέα
Ενέργειας του ΣΥΡΙΖΑ, μιλώντας κατά την παρουσίαση μελέτης του Ινστιτούτου
Διεθνών Σχέσεων (ΙΔΙΣ) για τον αγωγό ΤΑΡ.
Ο κ. Κιτσάκος, λοιπόν, έθεσε ερωτήματα σχετικά με την
δημιουργία σταθμού hub στην Αλβανία, στο πλαίσιο του έργου του ΤΑΡ, και
ειδικότερα κατά πόσον αυτό ενισχύει τη γειτονική χώρα ως κέντρο διαμετακόμισης
κι εάν προκύπτει σύγκρουση συμφερόντων με τη ΔΕΠΑ, εφόσον μάλιστα αυτή
καταλήξει σε ρωσικό έλεγχο. Αφού σημειώσουμε πως το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ τόνισε
πως ο ΤΑΡ είναι «take it or leave it», τασσόμενος έτσι ουσιαστικά υπέρ της
στήριξης του επενδυτικού σχεδίου, πρέπει να υπογραμμίσουμε πως τα ερωτήματα
είναι εξ αντικειμένου σωστά και αναδεικνύουν την πλήρη ασάφεια στην στρατηγική
της χώρας.
Πολύ φοβούμεθα ότι βαφτίζουμε ως «πολυδιάστατη στρατηγική»
ακριβώς την απουσία κάθε στρατηγικής, με πιθανή συνέπεια, τελικά, να χάσουμε
κάθε επένδυση στον τομέα αυτό – σκεφθείτε π.χ. και να εξοργιστούν οι Ρώσοι και να
αποσυρθούν, τελικά, από τον διαγωνισμό της ΔΕΠΑ, αλλά και ο ΤΑΡ να μην επιλεγεί
από το κονσόρτσιουμ του Σαχ Ντενίζ 2… Η Ελλάδα μένει, σε μία τέτοια περίπτωση, και χωρίς νέες πηγές φυσικού
αερίου και καθυστερεί στην εκπλήρωση των στόχων που προβλέπει το συμφωνηθέν
πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων. Δεν θα είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά που θα
αποδεικνύουμε πως δεν ξέρουμε να χαράσσουμε στρατηγική και να υλοποιούμε
προτεραιότητες. Μόνο που τώρα είμαστε «στην κόψη του ξυραφιού» …