Έχει αλλάξει πολύ τις τελευταίες ημέρες. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έχει γίνει φαινομενικά αγνώριστος: Από υπερασπιστής της άγριας λιτότητας στο δημοσιονομικό τομέα, ο γερμανός υπουργός Οικονομικών έγινε σχεδόν «νεοκεϊνσιανός», που ανοίγει διάπλατα το πορτοφόλι του (ή μάλλον εκείνο του κρατικού Επενδυτικού Ιδρύματος για Ανοικοδόμηση KfW) για να χρηματοδοτήσει τον αγώνα κατά της ανεργίας – ιδίως την ανεργία στις γραμμές των νέων
Έχει αλλάξει πολύ τις τελευταίες ημέρες. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έχει γίνει φαινομενικά αγνώριστος: Από υπερασπιστής της άγριας λιτότητας στο δημοσιονομικό τομέα, ο γερμανός υπουργός Οικονομικών έγινε σχεδόν «νεοκεϊνσιανός», που ανοίγει διάπλατα το πορτοφόλι του (ή μάλλον εκείνο του κρατικού Επενδυτικού Ιδρύματος για Ανοικοδόμηση KfW) για να χρηματοδοτήσει τον αγώνα κατά της ανεργίας – ιδίως την ανεργία στις γραμμές των νέων.

Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, ο κ. Σόιμπλε σχεδιάζει να διαθέσει ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό (ορισμένοι μιλούν για 700-800 εκατομμύρια ευρώ, άλλοι για μονοψήφιο αριθμό δισεκατομμυρίων) για να στηρίξει τη δημιουργία αντίστοιχων επενδυτικών τραπεζών στην Ισπανία και στην Πορτογαλία.

Το «μαγικό» στοιχείο στην υπόθεση: Μέχρι τώρα, το KfW παρείχε μόνο τεχνογνωσία και τεχνική υποστήριξη σε τέτοια εγχειρήματα. Τώρα δίνει και χρήματα με τη μορφή πιστώσεων. «Ο Σόιμπλε θέλει να μετατρέψει την KfW σε τράπεζα του ευρωπαϊκού Νότου» έγραψε το περιοδικό «Der Spiegel», το οποίο δεν αποκλείει μάλιστα την κατοπινή μεταφορά του μοντέλου στην Ιταλία και την Ελλάδα.

Πηγή του υπουργείου Οικονομικών διευκρίνισε πάντως στο «Βήμα», ότι όλα τα θέματα που αφορούν στην Ελλάδα έχουν ανατεθεί στο υπουργείο Εργασίας και ιδιαίτερα στον υφυπουργό Εργασίας Γιόακιμ Φούχτελ και ότι επομένως το παραπάνω μοντέλο δεν έχει άμεση εφαρμογή στην περίπτωσή της.

Η στροφή του κ. Σόιμπλε δεν είναι βέβαια τυχαία: Ο Χριστιανοδημοκράτης πολιτικός παρακολουθεί τις τελευταίες εβδομάδες με πανικό τη συνεχιζόμενη έκρηξη της ανεργίας στο χώρο της νεολαίας σε πολλές χώρες – που προσεγγίζει στην Ελλάδα κοντά στο 70%, στην Ισπανία το 55% και πάει λέγοντας. Ταυτόχρονα αντιλαμβάνεται, ότι δεν μπορεί πλέον να αντιμετωπίσει την έκρηξη με εκκλήσεις για περαιτέρω πειθαρχία και υπομονή.

Με την απόφασή του να προωθήσει την ίδρυση επενδυτικών τραπεζών στις χώρες-εστίες της κρίσης θέλει έτσι να δείξει, ότι είναι αποφασισμένος να αναθερμάνει την «παγωμένη» δανειακή αγορά του Νότου ρίχνοντας ταυτόχρονα την ευθύνη για τη συνεχιζόμενη «κατάψυξή» της στους γραφειοκράτες των Βρυξελλών, οι οποίοι, όπως δήλωσε, καθυστερούν αδικαιολόγητα την εκταμίευση κοινοτικών κονδυλίων.

Η απόφαση αυτή απέσπασε ήδη πολλούς επαίνους, ιδίως στις θιγόμενες χώρες. Το αν θα προκαλέσει όμως διαρκή εκτόνωση, είναι πολύ αμφίβολο. Κι αυτό επειδή τέτοιες τράπεζες χρειάζονται πολλούς μήνες, αν όχι χρόνια, έως ότου συγκροτηθούν πλήρως και αρχίσουν να επεμβαίνουν δυναμικά στην αγορά – δεν έχει δηλαδή καν άμεσο «πυροσβεστικό» χαρακτήρα.

Επιπλέον δεν λύνει τη βασική αιτία της ανεργίας, η οποία, σύμφωνα με τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο των Σοσιαλδημοκρατών σε θέματα προϋπολογισμού Κάρστεν Σνάιντερ, είναι η πολιτική της άγριας λιτότητας. Από αυτή την άποψη, έλεγε γνωστός αναλυτής, η στροφή του υπουργού Οικονομικών έχει «διορθωτικό» χαρακτήρα, δεν ξεπερνά τα όρια του πολιτικού και οικονομικού ελιγμού. Επομένως, ο αιφνιδίως «άγνωστος» κ. Σόιμπλε παραμένει ουσιαστικά ο ήδη γνωστός μας.

Όπως και να είναι πάντως: Ο κ. Σόιμπλε φαίνεται να μένει κυρίαρχος του παιχνιδιού. Κι αυτή την εντύπωση ξέρει να την καλλιεργεί έντεχνα και ο ίδιος εμφανιζόμενος πότε ως ο κύριος πρωταγωνιστής της πρόσφατης γαλλογερμανικής πρωτοβουλίας κατά της ανεργίας και πότε ως ο πραγματικός «σταρ» σε «γκλαμουρίστικες» διασκέψεις για το ίδιο θέμα, όπως αυτή που διοργανώνει την Τρίτη, στο Παρίσι το ιδιωτικό «Institut Berggruen» με συμμετοχή του γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ, του ισπανού πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι, κ.ο.κ.

Ακόμα και η απόφαση που εξήγγειλε την προηγούμενη εβδομάδα ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων ΕΤΕ Βάλτερ Χόϊερ για τη διάθεση 70 δισεκατομμυρίων ευρώ τα ερχόμενα δυο χρόνια για την καταπολέμηση της ανεργίας στις υπερχρεωμένες χώρες, μοιάζει να έχει τη δική του σφραγίδα, παρόλο που ο ίδιος δεν έχει καμιά σχέση με την ΕΤΕ – εκτός ίσως από το γεγονός, ότι η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος χρηματοδότης της.

Το κατά πόσο θα διαρκέσει αυτή η κυριαρχία του, αποτελεί ανοικτό θέμα. Πολλά θα εξαρτηθούν από τη στάση του αντικαγκελάριου, υπουργού Οικονομίας και πρόεδρου του συγκυβερνώντος κόμματος των Ελεύθερων Δημοκρατών Φίλιπ Ρέσλερ, ο οποίος φέρει επίσης ευθύνη για το KfW και δεν θα αφήσει μάλλον να παραγκωνιστεί από τον κυβερνητικό του αντίζηλο.

Για το θέμα της ανεργίας αρχίζει να κινητοποιείται τελευταία και η καθ΄ ύλη αρμόδια: η υπουργός εργασίας Ούρσουλα φον ντερ Λάγιεν. Η τελευταία είναι και η κινητήρια δύναμη της διάσκεψης που πρόκειται να γίνει στις 3 Ιουλίου στην καγκελαρία υπό την Άνγκελα Μέρκελ, στην οποία έχουν κληθεί να συμμετάσχουν οι ευρωπαίοι υπουργοί Εργασίας, καθώς και οι διευθυντές των εθνικών γραφείων ευρέσεως εργασίας. Το αποτέλεσμα της διάσκεψης δεν μπορεί να προεξοφληθεί. Τυχόν ήττα της πολιτικής της λιτότητας ωστόσο, θα έθετε υπό αίρεση την πρωτοκαθεδρία του κ. Σόιμπλε στον τομέα της απασχόλησης και όχι μόνο.

(από www.tovima.gr, 27/05/2013)