Τη «γοητεία» των ορυχείων ανακαλύπτει εκ νέου η Ε.Ε., καθώς εν μέσω της οικονομικής κρίσης αναζωπυρώνεται το ενδιαφέρον για τη μεταλλευτική ανίχνευση. Αφού αγνοήθηκε για μεγάλο διάστημα, ο ορυκτός πλούτος της γηραιάς ηπείρου προκαλεί το ενδιαφέρον μικρών επιχειρήσεων ορυκτών, οι οποίες είναι πεπεισμένες ότι το υπέδαφος της Ευρώπης εμπεριέχει αφθονία πρώτων υλών.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Ρουμανίας, όπου παρά τις ογκώδεις διαδηλώσεις, έχουν επιταχυνθεί οι διαδικασίες εκμετάλλευσης του μεγαλύτερου ορυχείου χρυσού της Ευρώπης. Oι αντιδράσεις όμως μέρους της κοινής γνώμης είναι έντονες. Στις μαζικές συγκεντρώσεις των τελευταίων ημερών οι διαδηλωτές απαιτούν την παραίτηση του πρωθυπουργού Βίκτορ Πόντα, ο οποίος ενέκρινε σχέδιο νόμου, που διακηρύσσει την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου ως «εξαιρετικού και εθνικού ενδιαφέροντος».
Ωστόσο, η περίπτωση της Ρουμανίας δεν είναι μεμονωμένη, ούτε περιστασιακή στην Ευρώπη, η οποία παράγει περίπου το 3% της παγκόσμιας παραγωγής μετάλλων. Με αφορμή την κρίση πολλές χώρες άρχισαν και πάλι να ανιχνεύουν το υπέδαφός τους, με πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα την Ισπανία, την Πορτογαλία αλλά και την Ελλάδα. Και αυτό όχι μόνο για να βρουν χρυσό, που αξίζει πλέον 1.350 δολάρια η ουγκιά χάνοντας λίγο από την ελκυστικότητά του. Ωστόσο, αξίζει ακόμη τέσσερις φορές παραπάνω από ό,τι το 2003. Με 7.000 δολάρια ανά τόνο, (αντί 1.700 πριν από 10 χρόνια) τα κοιτάσματα ευρωπαϊκού χαλκού ενδιαφέρουν κατά προτεραιότητα σειρά ομίλων στον τομέα της εξόρυξης.
Στην Ισπανία ένα από τα μεγαλύτερα ορυχεία της χώρας θα τεθεί ξανά σε λειτουργία, στην Ανδαλουσία, παρά το γεγονός ότι είχε σταματήσει τη λειτουργία του πριν από 20 χρόνια.
Στη γνωστή περίπτωση της Χαλκιδικής, η καναδέζικη εταιρεία, που έχει αναλάβει την εκμετάλλευση των χρυσωρυχείων της περιοχής, υποστηρίζει ότι, με τον προσδοκώμενο ρυθμό παραγωγής 12 τόνων τον χρόνο, η Ελλάδα θα γίνει, από το 2016, πρώτος ευρωπαίος παραγωγός χρυσού, με δεύτερη τη Φινλανδία.
Ο «πυρετός» της εκμετάλλευσης των ορυχείων κέρδισε και τη Γαλλία, όπου εδώ και 10 χρόνια, δεν είχε πραγματοποιηθεί η παραμικρή επιχείρηση εξόρυξης.
Φυσικά, το ζητούμενο είναι αυτή η αύξηση των δραστηριοτήτων γύρω από τη μεταλλευτική ανίχνευση στην Ευρώπη να γίνει με προστασία του περιβάλλοντος και να στοχεύει στην τόνωση της ανάπτυξης, τη δημιουργία θέσεων εργασίας και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ευρωπαϊκής οικονομίας.
(από την εφημερίδα "Ημερησία")