Αμερικανοί
ερευνητές υποστηρίζουν ότι έχουν επιταχύνει τη διαδικασία μετατροπής
άλγης σε αργό πετρέλαιο σε βαθμό τέτοιο ώστε απαιτείται λιγότερο από μία
ώρα για την παραγωγή του καυσίμου έναντι μερικών εκατομμυρίων ετών που
διαρκεί στη φύση. Υπενθυμίζεται πως, όπως είχε γράψει παλαιότερα το energia.gr (βλ. εδώ), την παραγωγή βιοντήζελ από την άλγη είχε προτείνει ο επικεφαλής του Τμήματος Ενεργειακών Πληροφοριών στο αμερικανικό
Υπουργείο Ενέργειας καθ’ όλη την διάρκεια της διακυβέρνησης Κλίντον.
Ο Jay Hakes στο βιβλίο
του “A Declaration of Energy Independence” («Μία Διακήρυξη Ενεργειακής
Ανεξαρτησίας») από τις εκδόσεις John Wiley & Sons, Inc. (Hoboken,
New Jersey, 2008), το οποίο έχει, μάλιστα, ως υπότιτλο «Πώς η Απαλλαγή
από το Ξένο Πετρέλαιο μπορεί να βελτιώσει την Εθνική Ασφάλεια, την
Οικονομία και το Περιβάλλον» των ΗΠΑ, είχε υποστηρίξει ότι, αν υπάρξει παραγωγή άλγης σε επαρκείς
ποσότητες, μπορεί να αλλάξει όλος ο κόσμος των μεταφορών, χωρίς πλέον οι
ΗΠΑ να εξαρτώνται ενεργειακά από τις χώρες του Περσικού Κόλπου, αλλά
και να επιβαρύνουν την ατμόσφαιρα.
Έτσι, πρόσφατα μηχανικοί του εργαστηρίου Pacific Northwest National Laboratory που
υπάγεται στο υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ ανέπτυξαν μια χημική διαδικασία
που παράγει αργό πετρέλαιο όταν αναμειγνύεται με άλγη. Mέρος των αλγών αποτελούν και τα φύκη. Οι άλγες δεν είναι όλα φύκη, για
παράδειγμα το φυτοπλαγκτόν ανήκει στις άλγες, αλλά δεν είναι φύκη.
Η χημική αντίδραση δεν είναι μόνο ταχεία αλλά και συνεχής καθώς παράγει
ένα ανακυκλώσιμο υποπροϊόν που περιέχει φώσφορο και που με τη σειρά του
μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την καλλιέργεια περισσότερης άλγης.
Παρότι η άλγη θεωρείται ως δυνητική πηγή βιοκαυσίμων, οι επιστήμονες
και οι μηχανικοί του εργαστηρίου υποστηρίζουν ότι επιτάχυναν την
παραγωγή χρησιμοποιώντας έναν χημικό αντιδραστήρα, δηλαδή μία συσκευή
κατάλληλη για την αποθήκευση ουσιών που βρίσκονται σε χημική αντίδραση.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, μια πηχτή “λάσπη” υγρής άλγης που έχει την
υφή και εμφάνιση σούπας με μπιζέλια διοχετεύεται στο εμπρόσθιο μέρος
ενός χημικού αντιδραστήρα. Εντός του αντιδραστήρα, η άλγη υποβάλλεται σε
μια διαδικασία ανάμειξης γνωστή ως υδροθερμική υγροποίηση και
καταλυτική υδροθερμική αεριοποίηση. Αφού “βράσει” σε θερμοκρασίες της
τάξης των 350 βαθμών Κελσίου υπό συνθήκες πίεσης 210 κιλών ανά εκατοστό
για λιγότερο από μία ώρα, παράγεται αργό πετρέλαιο μαζί με νερό και
φωσφορικό υποπροϊόν.
“Μοιάζει με χύτρα ταχύτητος, μόνο που η πίεση και θερμοκρασία είναι
πολύ υψηλότερες” εξηγεί ο επικεφαλής της έρευνας, Ντάγκλας Έλιοτ. “Υπό
μία έννοια, προσομοιώνουμε τη φυσική διαδικασία μετατροπής της άλγης σε
πετρέλαιο η οποία ολοκληρώνεται σε εκατομμύρια χρόνια. Απλώς την
επιταχύνουμε κατά πολύ” εξηγεί.
Οι ερευνητές δηλώνουν ότι με επιπρόσθετη, συμβατική διύλιση, το αργό
πετρέλαιο από άλγη μπορεί να μετατραπεί σε βενζίνη, πετρέλαιο κίνησης ή
καύσιμο αεροσκαφών. Από την άλλη πλευρά, τα υποπροϊόντα περιέχουν
καύσιμο αέριο ή στοιχειώδεις ουσίες όπως κάλλιο και άζωτο που σε
συνδυασμό με το καθαρισμένο νερό μπορούν να παράξουν νέα άλγη.
Η νέα μέθοδος υπόσχεται μείωση χρόνου και κόστους σε σύγκριση με άλλες
παρόμοιες τεχνικές παραγωγής πετρελαίου στο εργαστήριο βασιζόμενη σε ένα
συνδυασμό χημικών διαδικασιών και προσπερνώντας τη διαδικασία
αποξήρανσης της άλγης.
Αντίθετα, βασίζεται στη χρήση μιας λασπώδους ουσίας με περιεκτικότητα
80-90% σε νερό, ενώ δεν υπάρχει ανάγκη χρήσης περίπλοκων διαλυτών όπως
το εξάνιο για την απόσπαση των ενεργειακά πλούσιων ελαίων από την άλγη.