Ενόψει της υποβολής των προτάσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής
για τους στόχους του 2030 όσον αφορά τις ΑΠΕ, τους ρύπους και την εξοικονόμηση
ενέργειας, οι μεγάλες βιομηχανίες της Ευρώπης και οι φορείς των ΑΠΕ επιδίδονται
σε έναν μεγάλο πόλεμο με ισχυρά λόμπι ώστε να επηρεάσουν τα αποτελέσματα με
βάση τα συμφέροντά τους.
Η εμπειρία των προηγουμένων ετών στις περισσότερες
ευρωπαϊκές χώρες έδειξε ότι η επίτευξη του δεσμευτικού στόχου για το 2020 δεν
είναι μια εύκολη υπόθεση, καθώς η ξέφρενη επιδότηση της πράσινης ενέργειας
οδήγησε σε υψηλά ελλείμματα και σε μετακύλιση του κόστους στους καταναλωτές, με
τη μορφή των ακριβότερων ενεργειακών τιμών. Για αυτό το λόγο, τόσο οι μεγάλοι
βιομηχανικοί καταναλωτές ρεύματος, όσο και οι μεγάλες κρατικές και ημικρατικές
ενεργειακές εταιρείες που εξακολουθούν να βασίζονται στη συμβατική παραγωγή με
λιγνίτη και αέριο, ενώνουν τις φωνές τους και καλούν την Ε.Ε. να υιοθετήσει
έναν πιο μετριοπαθή στόχο για τις ΑΠΕ με άξονα το 2030, ώστε να συγκρατηθεί το
κόστος. Με αυτόν τον τρόπο, η μεν βιομηχανία θα παραμείνει ανταγωνιστική
απέναντι στους εκτός Ε.Ε. παραγωγούς, ενώ οι συμβατικοί ηλεκτροπαραγωγοί θα
καταφέρουν να διατηρήσουν ένα καλύτερο μερίδιο στην αγορά ενέργειας.
Βλέπουμε λοιπόν ότι έχει διαμορφωθεί ένα τρίγωνο που
αποτελείται από τις ΑΠΕ, το ενεργειακό κόστος και το έλλειμμα. Στο τρίγωνο
αυτό, κάθε χώρα μπορεί να επιλέξει αυτή τη στιγμή μονάχα δύο σκέλη και το τρίτο
σκέλος θα πληρώσει τη νύφη. Αν μια κυβέρνηση επιθυμεί να έχει υψηλή διείσδυση
ΑΠΕ και ανεκτό ενεργειακό κόστος, τότε θα συσσωρεύσει ελλείμματα, άρα συνήθως
επιλέγει μια λύση κάπου στη μέση, με την ελπίδα ότι θα επιτύχει τον στόχο του
2020 και παράλληλα θα διατηρήσει σε αποδεκτά επίπεδα το κόστος για τους
καταναλωτές. Μια ενδιαφέρουσα λύση στο πρόβλημα επιχείρησε να δώσει η Γερμανία,
μέσω της στρατηγικής του «διαδρόμου», τα πρώτα αποτελέσματα της οποίας
κρίνονται ως θετικά παρά το γεγονός ότι έχει υπάρξει απώλεια θερμικής
ηλεκτροπαραγωγής με φυσικό αέριο. Δεν αποκλείεται στο εγγύς μέλλον να δούμε
ανάλογες στρατηγικές και στις υπόλοιπες χώρες, προκειμένου να αναπτυχθεί
περαιτέρω η αγορά των ΑΠΕ.
Οι φορείς ΑΠΕ από την πλευρά τους, δεν χάνουν την ευκαιρία
να κάνουν λόγο για ένα ανεπαρκές ρυθμιστικό πλαίσιο, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά
και στο εξωτερικό, σε ότι έχει να κάνει με τον υπολογισμό του πραγματικού
κόστους της πράσινης ενέργειας για το ενεργειακό σύστημα. Δεδομένων των
στρεβλώσεων που παρατηρούνται στην εγχώρια αγορά και σε αρκετά άλλα κράτη-μέλη,
η άποψη αυτή στέκει, οπότε η λύση στο πρόβλημα του «τριγώνου» δεν έγκειται
μονάχα στην υιοθέτηση συγκεκριμένων στόχων από πλευράς Ε.Ε., αλλά και στην
αλλαγή του ρυθμιστικού πλαισίου σε εθνικό επίπεδο από τις κυβερνήσεις.
Μόνο έτσι, εκτιμούν παράγοντες της αγοράς, μπορεί να υπάρξει
μια ελπίδα για ικανοποίηση όλων των πλευρών του ενεργειακού τριγώνου.