Ολες οι κυβερνήσεις προ κρίσης είχαν πάντοτε στη διάθεσή τους τις
περίφημες «100 ημέρες» στις οποίες ξεδίπλωναν το σχέδιό τους για τη
χώρα. Ηρεμα και χωρίς ίχνος πίεσης ούτε από δανειστές αλλά ούτε και από
την αντιπολίτευση, υπήρχε ένας διευρυμένος «μήνας του μέλιτος» στον
οποίο παραδοσιακά επικρατούσε πολιτική νηνεμία.
Από το 2009 κι
έπειτα, ωστόσο, όλα άλλαξαν και την επομένη των εκλογών η εκάστοτε
κυβέρνηση κλήθηκε να διαχειριστεί πολύ ακραίες καταστάσεις.
Υπό
την ασφυκτική πίεση μιας οικονομίας που καταρρέει ημέρα με την ημέρα,
κάνει τις διαπραγματεύσεις και η κυβέρνηση που εξελέγη μόλις πριν από 50
ημέρες.
Για πρώτη φορά ίσως μετά το 2012 η πραγματική οικονομία
κινείται στην κόψη του ξυραφιού με πολύ σοβαρό κίνδυνο ενός
«ατυχήματος», που θα οδηγήσει τη χώρα εκτός της ευρωπαϊκής οικογένειας.
Πριν απ' αυτό, όμως, η χώρα βιώνει ήδη μια πιστωτική ασφυξία που έχει
πλήξει τους περισσότερους κλάδους της οικονομίας. Η έλλειψη ρευστότητας
σε συνδυασμό με την αβεβαιότητα για την οικονομία μοιάζουν με
Συμπληγάδες Πέτρες που απειλούν με συντριβή το «καράβι».
Το
τραπεζικό σύστημα κινείται οριακά, χιλιάδες επιχειρήσεις αδυνατούν να
καταβάλουν ακόμη και τη μηνιαία μισθοδοσία, πολλώ δε μάλλον τους φόρους,
τις εισφορές και τις δόσεις των δανείων τους. Οσο για τις επενδύσεις
στην Ελλάδα, οι οποίες θα φέρουν «ζεστό χρήμα» και χιλιάδες θέσεις
εργασίας; Αυτές απλά δεν υπάρχουν, παρά το γεγονός ότι οι ευκαιρίες
είναι πολλές και οι ξένοι έχουν βάλει στο μικροσκόπιο βασικούς κλάδους,
όπως ο τουρισμός, τα ακίνητα, η ενέργεια, η ναυτιλία. Και φυσικά η
πιστωτική ασφυξία έχει φέρει στα όριά τους και εκατοντάδες χιλιάδες
νοικοκυριά.
Η αβεβαιότητα που επικρατεί για το μέλλον, ο φόβος
ενός Grexit που ακούγεται όλο και πιο συχνά, η αδυναμία έστω και της
στοιχειώδους προσέγγισης με τους δανειστές, αλλά και η δραματική
καθυστέρηση που παρατηρείται για την επίτευξη συμφωνίας με τους θεσμούς,
έχουν «παραλύσει» τα πάντα.
Σ' αυτές τις πολύ κρίσιμες ώρες,
λοιπόν, κι ενώ αδειάζει η κλεψύδρα της οικονομίας, απαιτείται εγρήγορση,
σύνεση και κυρίως αποτροπή κάθε ενέργειας που θα θέσει σε κίνδυνο τις
κατακτήσεις της Ελλάδας στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής οικογένειας.
Αλλά και που θα σέβεται τις θυσίες του ελληνικού λαού, ο οποίος περιμένει με αγωνία πότε θα τελειώσει ο εφιάλτης της κρίσης.
Η κυβέρνηση που κρατά στα χέρια της τις τύχες της χώρας εξελέγη με τη
λαϊκή εντολή να αλλάξει πολιτική, αλλά σε καμιά περίπτωση να οδηγήσει σε
περιπέτειες την οικονομία. Οφείλει το συντομότερο δυνατό να άρει την
αβεβαιότητα και να επαναφέρει τη δημοσιονομική ισορροπία για την
ταχύτερη επιστροφή στην ανάπτυξη.
Οποιαδήποτε άλλη καθυστέρηση
στις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν και κυρίως στην ολοκλήρωση ενός
έντιμου συμβιβασμού με τους δανειστές, θα προκαλέσει εθνική τραγωδία με
ανυπολόγιστες συνέπειες.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 14-15/03/2015)