Στις 5 Μαΐου συμπληρώθηκαν 100 ἡμέρες ἀπό τίς ἐκλογές τῆς 25ης Ἰανουαρίου, στίς ὁποῖες ὁ ἑλληνικός λαός ἀνέδειξε πρώτο
κόμμα τον ΣΥΡΙΖΑ και Πρωθυπουργό τόν
κ. Ἀλέξη Τσίπρα. Δυστυχώς,
ο ἀπολογισμός τῶν κυβερνητικῶν πεπραγμένων κατά τό διάστημα αὐτό εἶναι ἀπογοητευτικός. Ἀναλογισθεῖτε ποιά ἦταν ἡ κατάστασις τῆς χώρας πρίν ἀπό 100 ἡμέρες καί συγκρίνετέ την μέ τήν σημερινή.
Τότε κανένας δέν μιλοῦσε γιά ἐνδεχόμενο πτωχεύσεως καί ἀποχώρηση τῆς χώρας ἀπό τήν Εὐρωζώνη. Τώρα ὁ κίνδυνος αὐτός εἶναι ἀπολύτως ὑπαρκτός. Τό ἑλληνικό δημόσιο ἀδυνατεῖ νά ἀνταποκριθεῖ στίς ὑποχρεώσεις του καί, ἄν δέν ἐπιτευχθεῖ συμφωνία μέ τούς δανειστές μας, θά ὁδηγηθεῖ σέ πτώχευση. Ἐνῶ ὅλος ὁ διεθνής Τύπος ἀναφέρεται πάλι
στό ἐνδεχόμενο τοῦ
Grexit.
Τελείως
ἀ
νέτοιμη
Τό ὅτι μέσα σέ 100 ἡμέρες γυρίσαμε πέντε χρόνια πίσω, ὀφείλεται στούς
τραγικούς χειρισμούς τῆς Κυβερνήσεως Τσίπρα, ἡ ὁποία ἀπεδείχθη τελείως ἀνέτοιμη νά ἀναλάβει τήν διακυβέρνηση καί νά προσαρμοσθεῖ στήν πραγματικότητα. Στό διάστημα αὐτό ἡ ἑλληνική οἰκονομία παραπαίει.
Κύρια αἰτία εἶναι τό κλίμα ἀβεβαιότητος πού δημιουργήθηκε μετά τήν
διάλυση τῆς προηγουμένης
Βουλῆς καί τήν προσφυγή σέ
πρόωρες ἐκλογές. Καί
φυσικά ὁ κλονισμός τῆς ἐμπιστοσύνης πού προκλήθηκε μέ τήν ἄνοδο τοῦ Σύριζα στήν ἐξουσία καί κορυφώθηκε μέ τούς
κυβερνητικούς ἐρασιτεχνισμούς
κατά τήν διαπραγμάτευση μέ τούς δανειστές μας. Ἡ Κυβέρνησις ὄφειλε νά γνωρίζει πόση σημασία ἔχει γιά τήν οἰκονομία ἡ διαμόρφωσις τοῦ ψυχολογικοῦ κλίματος. Καί ὅτι τό χειρότερο πού μποροῦσε νά πράξει τίς πρῶτες 100 ἡμέρες ἦταν νά κλονίσει τήν ἐμπιστοσύνη τῶν ἐπενδυτῶν, τῶν ἐπιχειρηματιῶν, ἀλλά καί τῶν ἁπλῶν πολιτῶν καί καταναλωτῶν.
Πρό τῶν ἐκλογῶν
, ἡ ὕφεσις στήν ὁποία εἶχε περιέλθει ἡ ἑλληνική οἰκονομία εἶχε ἀρχίσει σιγά
-σιγά νά ὑποχωρεῖ καί νά δίνει τήν θέση της στήν ἀνάπτυξη
. Μετά ἀπό ἕξι χρόνια ὑφέσεως
, κατά τά ὁποῖα ἡ χώρα ἔχασε συνολικῶς τό
1/4 τοῦ ἐτησίου ἐγχωρίου προϊόντος της
, ὑπῆρχε ἡ πεποίθησις ὅτι εἴχαμε φθάσει στόν πάτο καί ὅτι θά ἀκολουθοῦσε περίοδος οἰκονομικῆς ἀναπτύξεως
. Οἱ ἀριθμοί αὐτό πιστοποιοῦσαν.
Τό δεύτερο ἑξάμηνο τοῦ 2014 ἔδειχναν αὔξηση τοῦ ΑΕΠ. Ὅμως μέ τό ἄκουσμα τῆς προώρου προσφυγῆς στίς κάλπες, ὅλα ἀνετράπησαν. Ἀκόμη καί τίς ἡμέρες τῶν Χριστουγέννων, ὁ τζίρος τῆς ἀγορᾶς ἐσημείωσε μεγάλη πτώση. Ἡ ἀβεβαιότης ἄρχισε νά διαχέεται σέ ὅλους τούς τομεῖς τῆς οἰκονομίας. Ἡ δέ ἄνοδος στήν ἐξουσία τῆς Κυβερνήσεως Τσίπρα, σέ συνδυασμό μέ
τούς ἀπίστευτους
χειρισμούς της, ἔδωσε τήν
χαριστική βολή στήν οἰκονομία. Ἡ ἀναπτυξιακή πορεία ἀνεστράφη καί ἡ χώρα περιῆλθε πάλι σέ ὕφεση, ἀπό τήν ὁποία οὐδείς γνωρίζει πῶς θά ἀπεμπλακεῖ.
Εἶναι
χαρακτηριστικό ὅτι ἀκόμη καί στόν τουρισμό σημειώνεται
κάμψις. Ἀπό τά στοιχεῖα τῶν κρατήσεων προκύπτει ὅτι ἡ ἐντυπωσιακή αὔξησις (23%) τῶν ξένων τουριστῶν πού ἐπεσκέφθησαν τήν χώρα πέρυσι, δέν θά
συνεχισθεῖ ἐφέτος. Μάλιστα οἱ τουρίστες κάποιων ἐθνικοτήτων, μεταξύ τῶν ὁποίων καί οἱ Γερμανοί, ἀναμένεται νά μειωθοῦν. Καί πῶς νά μήν συμβεῖ αὐτό, ὅταν ἐπί τρεῖς μῆνες ἡ Ἑλλάς βρίσκεται στήν πρώτη γραμμή τῆς παγκοσμίου ἐπικαιρότητος ὄχι γιά κάτι θετικό, ἀλλά γιά τήν ἐπικρατοῦσα ἀνασφάλεια ὡς πρός τά μέλλοντα νά συμβοῦν.
Ὅσο γιά τούς Γερμανούς, πῶς νά μήν σημειωθεῖ κάμψις στίς ἀφίξεις τους ὅταν ἐπί μῆνες ἀκοῦνε τήν ἀντιγερμανική ρητορεία τοῦ Σύριζα καί τῶν στελεχῶν του; Εἶναι δυνατόν νά παραμείνουν ἀνεπηρέαστοι; Ἀντίθετα, θά ἔπρεπε ἐμεῖς νά σεβόμαστε τό γεγονός ὅτι οἱ Γερμανοί εἶναι οἱ πρῶτοι σέ ἀριθμό ἐπισκέπτες τῆς χώρας μας, σχεδόν 2 ἑκατομμύρια ἐτησίως. Ἄραγε θέλουμε νά τούς διώξουμε;
Τεράστια ζημιά
Ὅμως ἡ ζημιά πού ἔχουν προκαλέσει οἱ κυβερνητικοί χειρισμοί, δέν
περιορίζεται μόνο στόν τουρισμό. Ἡ ἑλληνική οἰκονομία ἔχει παύσει νά λειτουργεῖ συνολικά. Τό κλίμα ἀνασφαλείας ἐπενεργεῖ καταλυτικά. Κανένας δέν ἀναλαμβάνει πρωτοβουλίες καί δέν ἀποφασίζει. Ὅλοι περιμένουν.
Πρῶτα τήν Κυβέρνηση
νά συνάψει κάποια συμφωνία μέ τούς δανειστές, ὥστε νά ἀπομακρυνθεῖ ὁ κίνδυνος τῆς πτωχεύσεως καί τοῦ
Grexit. Καί δεύτερον
κάποια κυβερνητικά μέτρα. Σήμερα, ἐνῶ εἰσήλθαμε στόν πέμπτο μήνα τοῦ ἔτους, τίποτε δέν ἔχει ἀκόμη ξεκαθαρισθεῖ γιά τήν κυβερνητική πολιτική. Π.χ.
στήν φορολογία: Θά ἰσχύσει ὁ ΕΝΦΙΑ ἤ ὄχι;
Θά αὐξηθεῖ ὁ ΦΠΑ σέ κάποιες κατηγορίες ἤ ὄχι; Θά ἐπιβληθεῖ πρόσθετη «ἔκτακτη» εἰσφορά στήν φορολογία εἰσοδήματος (γιά τά περυσινά εἰσοδήματα) ἤ ὄχι; Θά ἐπιβληθοῦν φόροι πολυτελείας καί σέ ποιά προϊόντα; Ὅλα αὐτά ἐντείνουν τήν ἀβεβαιότητα καί τήν ἀνασφάλεια. Καί τό γεγονός ὅτι δέν ἔχουν ξεκαθαρισθεῖ, ἔχει ὀλέθριες συνέπειες στήν οἰκονομία.
Παρατείνουν τήν ὕφεση καί τήν ἀνεργία.
Ὁ ἀπολογισμός τῶν πρώτων 100 ἡμερῶν τῆς Κυβερνήσεως Τσίπρα εἶναι ὄντως τραγικός. Εἶναι χειρότερος ἀπό τόν ἀντίστοιχο τῆς Κυβερνήσεως τοῦ Γ. Παπανδρέου, ἡ ὁποία ἐπίσης ἀδράνησε κατά τό πρῶτο τρίμηνο, μέ ἀποτέλεσμα νά ὁδηγήσει τήν χώρα στό μνημόνιο καί τήν ξένη κηδεμονία. Τότε
τουλάχιστον ὑπῆρχε ἡ δικαιολογία τῆς ἀγνοίας. Δύσκολα μποροῦσε κανείς νά φαντασθεῖ τήν ἔκταση τῆς κρίσεως στήν ὁποία θά περιήρχετο ἡ χώρα.
Τώρα ὅμως, ὅλοι ἐγνώριζαν. Καί πάντως ὄφειλαν νά γνωρίζουν. Ὁ κ. Τσίπρας, ὅταν ἔρριξε τόν κύβο τῶν προώρων ἐκλογῶν ἔπρεπε νά ξέρει τούς κινδύνους. Ὅπως καί ὅταν ἀνέλαβε Πρωθυπουργός. Ἄραγε τώρα ἀντιλαμβάνεται τί ζημιά ἔχει προκαλέσει στόν τόπο μέσα σέ 100 ἡμέρες;