Στίς 21 Μαΐου 2012, οἱ Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς εἶχαν δημοσιεύσει ἕνα συγκλονιστικό ἄρθρο γιά τήν ἑλληνική κρίση. Τό ἄρθρο εἶχε τίτλο «Ἡ Ἑλλάς δέν πρέπει νά ἀκολουθήσει τό
παράδειγμα τῆς Ἀργεντινῆς» καί ὑπεγράφετο ἀπό τόν
Mario Blejer, διοικητή τῆς Κεντρικῆς Τραπέζης τῆς Ἀργεντινῆς κατά τήν περίοδο τῆς πτωχεύσεως τῆς χώρας τό 2001.
Τό ἄρθρο δημοσιεύθηκε
μεταξύ τῶν δύο ἑλληνικῶν ἐκλογῶν τῆς 5ης Μαΐου καί τῆς 17ης Ἰουνίου 2012, ὅταν εἶχε κυριαρχήσει –ὅπως τώρα– μεγάλη ἀγωνία γιά τυχόν πτώχευση τῆς Ἑλλάδος καί ἔξοδό της ἀπό τήν Εὐρωζώνη. Καί περιέγραφε τίς δραματικές
συνέπειες πού θά εἶχε μία τέτοια ἐξέλιξις, τόσο γιά τήν Ἑλλάδα ὅσο καί γιά τήν Εὐρωζώνη.
Δυσβάστακτο κόστος
Συγκεκριμένα, ὁ
Blejer ἐτόνιζε: – Ἡ Ἑλλάς δέν πρέπει νά ἀποχωρήσει ἀπό τό εὐρώ. Διότι ὅπως συνέβη στήν Ἀργεντινή ὅταν τό «πέσος» ἀποδεσμεύθηκε ἀπό τό δολλάριο, τό κόστος μεταβάσεως στήν
δραχμή θά ἦταν δυσβάστακτο
καί τά ὀφέλη ἀβέβαια.
– Τό ἑλληνικό τραπεζικό
σύστημα θά κατέρρεε, ὁ δέ ἐπαναπροσδιορισμός
τῆς ἀξίας τῶν συμβάσεων καί ἡ «δραχμοποίηση» ροῶν καί μετοχῶν θά δημιουργοῦσαν χάος καί θά ἐνέτειναν τήν ἀβεβαιότητα.
Μάλιστα ὁ
Blejer ἐπεσήμαινε ὅτι ἡ σύγκρισις μέ τήν Ἀργεντινή δέν ἦταν τόσο δόκιμη, ἀφοῦ ἡ τυχόν πτώχευσις τῆς Ἑλλάδος θά εἶχε εὐρύτερες ἐπιπτώσεις:
– Ἡ Ἀργεντινή ἀνέκαμψε ταχέως μετά τήν ὑποτίμηση τοῦ νομίσματός της καί τήν πτώχευση καί,
τό κυριώτερο, οὐδέποτε ἐγκατέλειψε τό νόμισμά της.
– Ἡ Ἑλλάς ὅμως, συμμετέχει στήν Εὐρωζώνη. Καί σέ περίπτωση
πτωχεύσεως καί ἐξόδου της ἀπό τό εὐρώ, ἡ κρίσις θά μετεδίδετο σέ ὁλόκληρη τήν Εὐρώπη. Καί
ἔτσι θά ἀπεδεικνύετο ὅτι ἡ Εὐρώπη δέν εἶναι διατεθειμένη νά καταβάλει τό
τίμημα γιά τήν προσπάθεια τῆς πολιτικῆς της ἑνοποιήσεως.
Ὁ πρώην κεντρικός τραπεζίτης τῆς Ἀργεντινῆς ἔγραφε ὅτι οἱ Εὐρωπαῖοι ἔπρεπε νά προβοῦν σέ τριῶν εἰδῶν παραχωρήσεις πρός τήν Ἑλλάδα, ἔναντι τῆς παραμονῆς της στήν Εὐρωζώνη:
– Πρῶτον, τήν ἀνακούφιση τοῦ λαοῦ ἀπό τίς συνθῆκες λιτότητος, πού δέν εἶναι πολιτικά ἀνεκτές.
– Δεύτερον, τήν μεταφορά πόρων, ὥστε νά τονωθεῖ ἡ ἀνάπτυξις καί ἡ ἀνταγωνιστικότης.
– Τρίτον, τήν περαιτέρω ἐλάφρυνση τοῦ χρέους καί πρός τόν δημόσιο
τομέα (πέραν τοῦ
PSI).
Τέλος, ὁ
Blejer προέτρεπε τήν μέν Ἑλλάδα νά πράξει αὐτό πού ἀπαιτεῖτο γιά νά παρεμείνει στήν Εὐρωζώνη, τήν δέ Γερμανία, ὡς ἡγέτιδα δύναμη τῆς Εὐρώπης, νά καταβάλει τό μερίδιο πού τῆς ἀναλογοῦσε γιά νά διασφαλισθεῖ ἡ συνοχή τῆς Εὐρωζώνης. Συγκεκριμένα ἔγραφε:
– Οἱ μέν Ἕλληνες θέλουν νά παραμείνουν στήν Εὐρωζώνη, ἀλλά δέν φαίνεται νά εἶναι διατεθειμένοι νά πράξουν ὅ,τι ἀπαιτεῖται, ἐπειδή αὐτό εἶναι σήμερα πολύ βαρύ.
– Οἱ δέ Γερμανοί
θέλουν τήν ἐπιβίωση τοῦ εὐρώ, ἀλλά εἶναι ἀπρόθυμοι νά καταβάλουν τό τίμημα. Ἄν οἱ δύο πλευρές συνεβιβάζοντο, τό εὐρώ θά εἶχε καλύτερες πιθανότητες νά ἐπιβιώσει.
Μή
ἀ
νεκτή λιτότης
Αὐτά ἐγράφησαν πρό τριῶν ἀκριβῶς ἐτῶν, ὅταν οἱ πολιτικές ἐξελίξεις στήν χώρα μας εἶχαν προκαλέσει πανικό γιά πιθανή
πτώχευση καί
Grexit. Τό ἄρθρο ἦταν συγκλονιστικό, ἀφοῦ παρουσίαζε τά πράγματα μέ ἄκρως ἀντικειμενικό τρόπο, ἔδινε ἕνα στίγμα τῶν
ἐπιπτώσεων καί πρότεινε ἀκριβῶς τί ἔπρεπε νά γίνει.
Σήμερα, τρία χρόνια ἀργότερα, φοβούμεθα ὅτι βρεθήκαμε πάλι στό σημεῖο πού ξεκινήσαμε. Διότι οὔτε ἡ δική μας πλευρά φέρεται διατεθειμένη
νά κάνει ὑποχωρήσεις, οὔτε ἡ γερμανική!
Μάλιστα μία ἐπισήμανσις τοῦ
Blejer ἀποδείχθηκε προφητική: «Οἱ συνθῆκες λιτότητας δέν εἶναι πολιτικά ἀνεκτές». Καί
πράγματι, ἡ ἀφόρητη πίεσις τῶν δανειστῶν ἔφερε στήν ἐξουσία τόν Σύριζα, ὁ ὁποῖος κινήθηκε πρός τήν ἀντίθετη κατεύθυνση ἀπό αὐτήν πού
ἔπρεπε. Ἔτσι, μετά ἀπό τέσσερεις μῆνες νέων διαπραγματεύσεων, δέν ἔχει ἀκόμη ἐπιτευχθεῖ συμβιβασμός.
Καί ὁ Θεός νά βάλει τό
χέρι του νά ἐπιτευχθεῖ. Μέ γνώμονα αὐτό πού ἐπεσήμανε, ἐν εἴδει ἐκκλήσεως, ὁ Ἀργεντινός τραπεζίτης: Νά μήν γίνετε Ἀργεντινή!