Ἐπικοινωνοῦν σέ Ἄλλη Γλώσσα! Σέ Πλήρη Ἀσυνεννοησία Ἀθήνα-Βρυξέλλες

Ἐπί ἑβδομάδες ἀκοῦμε ἀπό τά κυβερνητικά στελέχη ὅτι ὑπάρχει σύγκλισις ἀπόψεων μέ τούς δανειστές καί ὅτι ἀργά ἤ γρήγορα θά ἐπιτευχθεῖ συμφωνία. Τό ἔλεγαν οἱ ὑπουργοί πού ἐνεπλάκησαν στήν διαπραγμάτευση καί τό ἐτόνιζε και ὁ ἴδιος ὁ Πρωθυπουργός, κάθε φορά πού ἐξήρχετο ἀπό συνάντησή του μέ τήν εὐρωπαϊκή ἡγεσία. Ἐν τούτοις, ἡ εἰκόνα πού προεβάλλετο ἀπό τά διεθνῆ μέσα ἐνημερώσεως ἦταν τελείως διαφορετική. Μιλοῦσαν γιά ἐπιβεβλημένες μεταρρυθμίσεις καί ἐτόνιζαν ὅτι ἡ Ἑλλάς ἔπρεπε νά κάνει πολλά βήματα γιά νά ἐπέλθει συμβιβασμός. Ἀλλά οἱ δικοί μας συνέχιζαν νά καλλιεργοῦν κλίμα αἰσιοδοξίας καί νά διαβεβαιώνουν ὅτι ὅλα θά πᾶνε καλά.

Αἰφνιδίως λοιπόν, ἦλθε τό τελεσίγραφο διά τοῦ προέδρου τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐπιτροπῆς κ. Γιοῦνκερ, τό ὁποῖο πηγαίνει ὅλη τήν διαπραγμάτευση πίσω. Οἱ περιβόητες «κόκκινες γραμμές» γιά τίς ὁποῖες μιλοῦσαν διαρκῶς οἱ κυβερνῶντες, καταρρίπτονται συλλήβδην. Τόσο γιά τούς συντελεστές τοῦ ΦΠΑ, ὅσο καί γιά τό ἀσφαλιστικό καί τά ἐργασιακά. Οἱ δανειστές μας, Εὐρωπαῖοι καί Διεθνές Νομισματικό Ταμεῖο ἐμμένουν στίς ἀρχικές θέσεις τους. Οἱ συντελεστές τοῦ ΦΠΑ πρέπει νά εἶναι δύο: Ἕνας χαμηλός συντελεστής 11% γιά τά φάρμακα, τά ξενοδοχεῖα καί τά τρόφιμα πρώτης ἀνάγκης καί ὅλα τά ἄλλα προϊόντα στόν ὑψηλό συντελεστή 23%. Στό ἀσφαλιστικό καί τό συνταξιοδοτικό καλοῦν τήν Κυβέρνηση νά σοβαρευθεῖ. Νά καταργηθοῦν ἀμέσως οἱ πρόωρες συνταξιοδοτήσεις πού ἀποτελοῦν τήν χαίνουσα πληγή τοῦ συστήματος. Διότι ἡ χώρα γέμισε ἀπό «πρώιμους» συνταξιούχους, τούς ὁποίους καλοῦνται νά στηρίζουν μέ τό ὑστέρημα τοῦ εἰσοδήματός τους οἱ διαρκῶς συρρικνούμενοι –σέ ἀριθμό– ἐργαζόμενοι. Στά δέ ἐργασιακά, οἱ δανειστές ζητοῦν νά πρυτανεύσει ἡ λογική. Τίποτε περισσότερο. Ὅσα ἰσχύουν στίς ἄλλες εὐρωπαϊκές χῶρες σχετικά μέ τίς ἀπεργίες, τίς ἀπολύσεις καί τίς σχέσεις ἐργαζομένων-ἐργοδοτῶν.

Ὁ ξένος Τύπος δέν ἔπαυσε νά τά γράφει ὅλα αὐτά καί νά ἐπισημαίνει ὅτι ἡ ἀπόστασις πού ἐχώριζε τίς θέσεις Ἀθηνῶν καί Βρυξελλῶν παρέμενε τεράστια καί ὅτι ἦταν πολύ δύσκολο νά γεφυρωθεῖ. Ὅμως ἡ ἐγχώριος προπαγάνδα συνέθετε μία τελείως διαφορετική εἰκόνα καί καλλιεργοῦσε φροῦδες ἐλπίδες στόν ἑλληνικό λαό. Αὐτό ἦταν τό χειρότερο ὅλων. Ἀντί ἡ Κυβέρνησις τοῦ κ. Τσίπρα νά προετοιμάσει τούς πολίτες γιά τήν μεγάλη στροφή πού ἦταν προϋπόθεσις γιά νά ἐπιτευχθεῖ συμφωνία, ἐπέμενε νά μιλάει γιά τίς «κόκκινες γραμμές» καί νά ἐκτοξεύει ἀπειλές πρός τούς ξένους ὅτι δέν θά ἐδίσταζε νά φθάσει ἀκόμη καί στήν ρήξη. Ἐλέγοντο δέ αὐτά ὅταν ἦταν φανερό ὅτι Ἀθήνα καί Βρυξέλλες μιλοῦσαν σέ τελείως διαφορετική γλώσσα. Οἱ μέν Εὐρωπαῖοι ἐπέμεναν στήν τήρηση κάποιων στοιχει-

ωδῶν κανόνων πού ὀφείλουν νά τηροῦν ὅλοι οἱ ἑταῖροι στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση καί κυρίως οἱ συμμετέχοντες στήν Εὐρωζώνη, οἱ δέ ἡμέτεροι ὑπουργοί ἐπεκαλοῦντο συνεχῶς τήν λαϊκή ἐντολή πού ἔχουν λάβει, ἡ ὁποία ἔρχεται σέ σύγκρουση μέ τούς κανόνες αὐτούς. Ἐδίδετο λοιπόν ἡ ἐντύπωσις ὅτι δέν ὑπῆρχε καμμία ἐπικοινωνία μεταξύ τῶν δύο. Ὡς νά ἐπρόκειτο γιά διάλογο κωφῶν!

Ἡ εὐθύνη γιά τήν ἀπίστευτη αὐτή ἀσυνεννοησία βαρύνει κατά κύριο λόγο τήν Ἀθήνα. Οἱ ξένοι, σέ ὅλες τίς φάσεις τῆς διαπραγματεύσεως, ἀρχῆς γενομένης ἀπό τήν συμφωνία τῆς 20ῆς Φεβρουαρίου στό Eurogroup, ἦταν ἀπόλυτα σαφεῖς. Μιλοῦσαν γιά ὁλοκλήρωση τοῦ ὑφισταμένου προγράμματος, δηλαδή τοῦ Μνημονίου, καί δέν ἔπαυσαν νά μιλοῦν γιά συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις διαρθρωτικοῦ χαρακτῆρος. Τό μόνο πού ἀποδέχθηκαν

ἦταν νά φέρνει τίς σχετικές προτάσεις στό τραπέζι ἡ Ἑλλάδα. Δηλαδή νά μήν ὑπαγορεύει τήν πολιτική ἡ Τρόϊκα, ἀλλά νά προτείνει ἡ ἑλληνική Κυβέρνησις καί νά ἐγκρίνουν οἱ Βρυξέλλες. Ὅμως ἡ δική μας πλευρά οὐσιαστικῶς ἐκώφευε. Ἀντί συγκεκριμένων μέτρων, τεκμηριωμένων ὡς πρός τήν δημοσιονομική τους ἐπίπτωση, ἔστελνε κάποιους καταλόγους μέ ἀόριστες προτάσεις χωρίς καμμία ἀξιόπιστη ποσοτικοποίηση. Οἱ δέ δανειστές ἐχλεύαζαν τήν ἑλληνική Κυβέρνηση γιά τήν ἐπιπολαιότητά της. Μέχρι πού ἐζήτησαν –καί ἐπέτυχαν– τήν ἀντικατάσταση τῆς διαπραγματευτικῆς μας ὁμάδος.

Ἀλλά ἀκόμη καί τότε, τά πράγματα δέν ἄλλαξαν οὐσιαστικῶς. Χάσμα ἐπικοινωνίας μεταξύ Ἀθηνῶν καί Βρυξελλῶν. Ἄλλα ἔλεγαν οἱ Εὐρωπαῖοι, ἄλλα καταλάβαιναν οἱ Ἕλληνες. Σοβαρές μεταρρυθμίσεις ζητοῦσαν οἱ μέν, ἡμίμετρα ἀντέτειναν οἱ δέ. Ἀποτελεσματικά μέτρα γιά τήν πάταξη τῆς φοροδιαφυγῆς ἤθελαν νά ἀκούσουν οἱ μέν, μέ ἐκπτώσεις στόν ΦΠΑ σέ περίπτωση πληρωμῆς μέ πιστωτική κάρτα ἀπαντοῦσαν οἱ δέ. Ἰδιωτικοποιήσεις καιρίων κλάδων ἀπαιτοῦσαν οἱ Εὐρωπαῖοι, μέ πλήρη ἄρνηση τούς ἀντέκρουαν κάποιοι ὑπουργοί. Ἄμεση ἐξυγίανση τοῦ ἀσφαλιστικοῦ πού ὁδηγεῖται σέ χρεωκοπία ζητοῦσαν οἱ δανειστές, «μήν τό ἀγγίζετε τώρα» καί «ἀφῆστε το γιά ἀργότερα» ἀπαντοῦσαν οἱ δικοί μας. Ὅσο γιά τά ἐργασιακά, καλύτερα νά μή γίνεται λόγος: Οἱ τοῦ Σύριζα θέλουν νά καταστήσουν τόν συνδικαλισμό πάλι παντοδύναμο, ὥστε νά καταλυθεῖ κάθε προσπάθεια γιά ἀνάπτυξη καί σταδιακή ἀπορρόφηση τῶν ἀνέργων.

Αὐτή ἦταν ἡ πραγματική κατάστασις ὡς πρός τήν ἐπικοινωνία Ἀθηνῶν-Βρυξελλῶν κατά τό τελευταῖο τετράμηνο. Πλήρης ἀσυνεννοησία. Ὁπότε τό προχθεσινό τελεσίγραφο τῶν Βρυξελλῶν ἔπεσε σάν κεραμίδα. Οἱ κυβερνῶντες ἐπιρρίπτουν τήν εὐθύνη στούς δανειστές, πού ὑποτίθεται ὅτι σκλήρυναν τήν στάση τους. Ὅμως αὐτή ἦταν ἐξ ἀρχῆς ξεκάθαρη. Οἱ τοῦ Σύριζα δέν ἤθελαν νά τήν ἀκούουν καί παρίσταναν ὅτι δέν τήν καταλάβαιναν. Τώρα λοιπόν, τά πράγματα εἶναι πολύ πιό δύσκολα. Γιά νά φθάσουμε σέ συμφωνία, ἡ στροφή θά πρέπει νά εἶναι ἀκόμη μεγαλύτερη.