Όπως
έγινε γνωστό μέσα από πρόσφατες δηλώσεις του πρωθυπουργού κ. Αλέξη Τσίπρα μετά
την ψήφιση του δεύτερου πακέτου προαπαιτούμενων μέτρων τα χαράματα την
περασμένη Πέμπτη (23/7) και την ολοκλήρωση της πρώτης φάσης των μνημονιακών
υποχρεώσεων, και ενώ θα ξεκινά η κυρίως διαπραγμάτευση, με προοπτική
ολοκλήρωσης τις 20 Αυγούστου, η κυβέρνηση δείχνει αποφασισμένη να επιχειρήσει
μία εντυπωσιακή «φυγή προς τα εμπρός». Στόχος της, σύμφωνα με τις άνω δηλώσεις,
είναι να αρχίσει να αντιστρέφει τις αρνητικές εντυπώσεις που η ίδια έχει
δημιουργήσει από την εξάμηνη αδράνεια της σε όλα τα αναπτυξιακά μέτωπα.
Έτσι
σύμφωνα πάντα με τις δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα η κυβέρνηση τις αμέσως επόμενες
εβδομάδες θα ρίξει το βάρος της στους τέσσερις πολυσυζητημένους άξονες που
αποτελούν προεκλογικές και μετεκλογικές δεσμεύσεις:
-
Καταπολέμηση
της διαφθοράς και της διαπλοκής
-
Προώθηση
σημαντικών μεταρρυθμίσεων και αναγκαίων αλλαγών στο πολιτικό σύστημα
-
Στοχευμένες
δράσεις για την στήριξη των πιο αδύναμων κοινωνικών ομάδων
-
Προσπάθεια
άμεσης προσέλκυσης επενδύσεων στη χώρα, ώστε να αντισταθμιστούν οι υφεσιακές
τάσεις στην οικονομία
Εάν εξαιρέσουμε τα επί χάρτου
και εν μέσω απόλυτου γεωπολιτικού κενού εξωπραγματικά σχέδια του συντρόφου
Λαφαζάνη περί κατασκευής εδώ και τώρα του Νέου Ευρωπαϊκού Αγωγού, και την
υπογραφή συναφούς μνημονίου, (όπου ως αγωγοί ορίζονται τεράστιοι μεταλλικοί
σωλήνες με διαδρομή χωρίς αρχή ή τέλος) η λέξη ανάπτυξη και επενδύσεις δεν έχει
ακουσθεί από κυβερνητικά χείλη από τότε που ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας
το δίπολο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Δεν θα σταθούμε σε αυτήν την «μικρή» λεπτομέρεια αν και
κάθε κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της μόλις αναλάβει είθισται να ανακοινώνει
κάποια, έστω και εάν δεν τα πολυπιστεύει, σχέδια για επενδύσεις ώστε να δώσει
κάποιο αναπτυξιακό στίγμα. Προφανώς οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είχαν πεισθεί ότι ο τόπος δεν εχρειάζετο νέα έργα, ή την
ολοκλήρωση παλαιών, αφού η χώρα την διακυβέρνηση της οποίας ανελάμβαναν δεν είχε
ανάγκη περεταίρω ανάπτυξης. Τώρα απεφάνθησαν ότι αυτή ήτο μία εσφαλμένη
αντίληψη. Για αυτό και εμείς θα πούμε ό,τι συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις,
δηλαδή «κάλλιο αργά παρά ποτέ» και «ποτέ δεν είναι αργά».
Όμως προκειμένου να
προσελκυσθούν επενδύσεις, είτε από το εσωτερικό ή το εξωτερικό, πρέπει να συντρέχουν
μία σειρά από λόγους και προϋποθέσεις.
Κατ’ αρχάς, πρέπει να υπάρχει ένα
ξεκάθαρο στρατηγικό σχέδιο όπου να περιγράφονται με αρκετή σαφήνεια οι τομείς
που το κράτος έχει ορίσει ότι επιθυμεί να δει να πραγματοποιούνται έργα και επενδύσεις.
Δεύτερον, θα πρέπει να έχει αποσαφηνισθεί το επενδυτικό πλαίσιο και οι
όροι συμμετοχής των επενδυτών, που συνήθως είναι ιδιωτικές εταιρείες ή άτομα.
Τρίτον,
θα πρέπει να λειτουργεί ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα που να προσφέρει τη
δυνατότητα άντλησης συμπληρωματικών κεφαλαίων.
Τέταρτον, θα πρέπει να
διαμορφωθεί ένα θετικό για επενδύσεις περιβάλλον όπου ο επενδυτής, ιδιαίτερα ο
ξένος, να αισθάνεται ασφαλής και καλοδεχούμενος. Δυστυχώς η Ελλάδα του σήμερα
δεν πληρεί ούτε μία από τις ανωτέρω προϋποθέσεις και όπως σύντομα θα ανακαλύψει
ο νέος και άπειρος πρωθυπουργός μας οι επενδύσεις δεν πραγματοποιούνται με
κυβερνητικές εγκυκλίους ή την δύναμη της θέλησης! Απαιτείται συστηματική προσπάθεια,
προγραμματισμός, προσεκτική σχεδίαση, εμμονή και μία οικονομία που να λειτουργεί
σε πολλαπλά επίπεδα. Δυστυχώς η λαίλαπα ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ φρόντισε στο σύντομο πέρασμα
της από την εξουσία να εξαφανίσει, ή μάλλον να ξεριζώσει ότι υπήρχε, μηδέ τον
ίδιου του τραπεζικού και χρηματιστηριακού συστήματος.
Έστω, να δεχθούμε την πλήρη
μεταμέλεια των υπευθύνων και μέχρι τώρα ασελγούντων βάναυσα κατά των
επιχειρήσεων και των εργαζομένων σε αυτές και του κοινωνικού συνόλου
γενικότερα. Ας δεχθούμε ότι πράγματι επιθυμούν να προσελκύσουν επενδύσεις και
μέσω αυτών να επιχειρήσουν την ανόρθωση της οικονομίας και την δημιουργία
θέσεων απασχόλησης. Για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο η κυβέρνηση θα πρέπει πάραυτα
να κάνει στροφή 180 μοιρών, να ταχθεί αναφαδόν υπέρ της επιχειρηματικότητας, να φροντίσει να
διευκολύνει (και όχι διαρκώς να εμποδίζει) την λειτουργία των επιχειρήσεων και
να αποφασίσει επιτέλους να δει τους επιχειρηματίες ως στυλοβάτες και όχι ως
εχθρούς της οικονομίας, αφού αυτοί είναι που παίρνουν τα ρίσκα και δημιουργούν
θέσεις απασχόλησης και στο κάτω κάτω της γραφής παράγουν φορολογητέα ύλη.
Αυτό που έχει ίσως ιδιαίτερα
μεγάλη σημασία να τονισθεί είναι η ανάγκη ύπαρξης ενός απόλυτα θετικού
επενδυτικού περιβάλλοντος. Το οποίο ως γνωστό είναι η συνισταμένη πολλών
παραγόντων όπως ένα επαρκές και σταθερό νομοθετικό πλαίσιο, σταθερό, φιλικό και
ανταγωνιστικό φορολογικό καθεστώς, (δηλαδή όχι παράλογα υψηλή φορολόγηση όπως
συμβαίνει μέχρι σήμερα όπου σε αντίθεση με την Ελλάδα των υπερυψηλών
συντελεστών και τις προκαταβολές φόρου 100% όλες οι γύρω χώρες έχουν σταθερή
φορολογία από 5%-15%) ένα λειτουργικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, και ένα
διοικητικό μηχανισμό που να προωθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα τις όποιες
προτάσεις και ολοκληρωμένα επενδυτικά σχέδια.
Η Ελλάδα ναι μεν ουδέποτε διέθετε ένα ιδιαίτερα φιλικό επενδυτικό
περιβάλλον πάντως δεν ήτο εχθρικό όπως συμβαίνει τους τελευταίους 6 μήνες όπου
στην κυριολεξία σοβαροί ξένοι επενδυτές με σημαντικές εγκαταστάσεις και
προσφέροντες εργασία σε χιλιάδες ανθρώπους (όπως λ.χ. η επένδυση της
Hellenic
Gold
στις Σκουριές) έχουν
υποστεί συστηματικό διωγμό.
Η εξαιρετικά θετική εμπειρία από
συνολικές επενδύσεις ύψους 15.0 δισεκατομμυρίων ευρώ που πραγματοποιήθηκε την
πενταετία 2009-2014, εν μέσω κρίσης, στον ενεργειακό τομέα στην Ελλάδα με την
παράλληλη δημιουργία χιλιάδων νέων θέσεων εργασίας και την διατήρηση των ήδη
υπαρχόντων 60,000 θέσεων αποτελεί ένα φωτεινό παράδειγμα για το τι μπορεί να επιτευχθεί
εάν υπάρχει σχέδιο, μία στοιχειωδώς λειτουργούσα κυβέρνηση, ένα σωστό νομικό
καθεστώς, βασικά κίνητρα και ιδίως ένα όχι εχθρικό επιχειρηματικό περιβάλλον.
Με την σχεδόν πλήρη απουσία των ανωτέρω βασικών παραμέτρων και μία κυβέρνηση
που τείνει να θεωρεί συλλήβδην τους επιχειρηματίες και επενδυτές, και
γενικότερα του ανθρώπους που αναπτύσσουν πρωτοβουλίες, ως «καπιταλιστές» και «απατεώνες»,
και κατ’ επέκταση ορκισμένους εχθρούς των λαϊκών τάξεων, δεν υπάρχει περίπτωση
να πραγματοποιηθεί η παραμικρή αξιόλογη επένδυση και με την οικονομία να
συνεχίζει την καταστροφική πορεία της.
Για αυτό ας είναι πιο προσεκτική η κυβέρνηση όταν μιλάει για επενδύσεις
γιατί δεν πείθει στο ελάχιστο. Τουλάχιστον ας μην μας κοροϊδεύει θεωρώντας μας
ανόητους ή ελαφρόμυαλους!