Μπορεί οι διαπραγματεύσεις στην Αθήνα με το κουαρτέτο να
εξελίσσονται σχετικά ικανοποιητικά, αλλά αυτή τη φορά το Μνημόνιο έχει
έναν πρόσθετο λόγο να οδηγηθεί κατά την εφαρμογή του σε πλήρη αποτυχία.
Ο λόγος είναι ότι θα πρόκειται για ένα Μνημόνιο «ορφανό», καθώς κανείς
από τους υπογράφοντες υπουργούς δεν το υιοθετεί, ούτε το πιστεύει.
Λείπει αυτό το στοιχείο που οι Αγγλοσάξονες αποκαλούν «ιδιοκτησία» και
στα ελληνικά προβάλλεται ως ανάγκη να γίνει κτήμα όλων των συντελεστών,
για όσο το δυνατόν επιτυχή εφαρμογή του Μνημονίου.
Αλλωστε, ακόμη
κι αυτός ο πρωθυπουργός δεν πιστεύει ότι αυτή η συμφωνία μπορεί να
οδηγήσει σε κάτι θετικό. Περίπου την εκλαμβάνει ως προϊόν εξαναγκασμού.
Και όσο επικρατεί αυτή η αντίληψη, ακόμη κι αν υπογραφεί το τρίτο Μνημόνιο, είναι πολύ δύσκολο να εφαρμοσθεί.
Αυτό, σε συνδυασμό με τις εξελίξεις στο εσωτερικό του κυβερνώντος
κόμματος και τις βέβαιες πλέον βουλευτικές εκλογές, δημιουργεί εκρηκτικό
κλίμα στην οικονομία.
Μία οικονομία που είναι καταδικασμένη
πλέον να κινείται σε ένα χαώδες περιβάλλον, χωρίς σταθερές και
συγκεκριμένα δεδομένα για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Αλλωστε, και η κατάσταση σε όλους τους κλάδους της οικονομίας το υποδηλώνει με ευκρίνεια.
Το Χρηματιστήριο βυθίζεται, οι επενδύσεις αναβάλλονται, η αγορά
παραπαίει, τα κρατικά έσοδα συρρικνώνονται και η απαισιοδοξία κυριαρχεί.
Ετσι, αντί για ανάπτυξη καταγράφεται ύφεση, η οποία, όπως όλα δείχνουν,
θα κυμανθεί φέτος πάνω από 2% και ίσως φθάσει και στο 4%, γεγονός που
θα σημάνει την ανάγκη για λήψη νέων μέτρων, που ούτε η κυβέρνηση, ούτε η
κοινωνία μπορούν να αποδεχθούν.
Το πλήρες αδιέξοδο είναι μπροστά.
Εκτός κι αν η κυβέρνηση θελήσει να κάνει τη μεγάλη υπέρβαση.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 05/08/2015)