Η ζημιά που έχει υποστεί η
Ελληνική οικονομία τα τελευταία πέντε χρόνια του «μνημονιακού» έπους δεν μπορεί
να ποσοτικοποιηθεί μόνο στα 65 δισεκ. ευρώ του απολεσθέντος ΑΕΠ, των
αντίστοιχων ζημιών που έχουν καταγράψει οι επιχειρήσεις, του κλεισίματος
μερικών χιλιάδων από αυτές που οδήγησαν στους 1.3 εκατομμύρια ανέργους
και της πλήρους κατάρρευσης του Χρηματιστηρίου, για να αναφερθούμε επιλεκτικά
στα βασικά χαρακτηριστικά της οικονομικής καταστροφής που έχει επιτελεσθεί. Η ζημία
είναι απείρως μεγαλύτερη και αντανακλάται στην τραγική απώλεια εμπιστοσύνης από
τις διεθνείς αγορές ως προς τις δυνατότητες της οικονομίας και της Ελλάδος ως
χώρας γενικότερα να ανακάμψει επιστρέφοντας κάποτε σε θετικούς ρυθμούς
ανάπτυξης.
Η έλλειψη εμπιστοσύνης εξάλλου
εμφανίζεται με το αυξημένο country risk το οποίο, ασχέτως από ποιον διεθνή οίκο
αξιολόγησης αναλύεται, κινείται πλέον σε δυσθεώρητα ύψη συγκρίσιμα μόνο με τα
ισχύοντα για ορισμένες Αφρικανικές χώρες. Και μπορεί το Μνημόνιο ΙΙΙ να
επανέφερε την χώρα σε στοιχειώδη δημοσιοοικονομική τάξη όμως δεν έπεισε τις
αγορές καθόλου ότι η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ είναι σε θέση να οδηγήσει
την χώρα σε αναπτυξιακή τροχιά. Κάτι που έγινε ολοφάνερο από την πρόσφατη
επίσκεψη του πρωθυπουργού και της πολυαρίθμου συνοδείας του στις ΗΠΑ όπου χωρίς
αιδώ και χωρίς πολλές περιστροφές το μήνυμα προς τους εν δυνάμει
επενδυτές, τους χρηματιστηριακούς και τους διεθνείς επιχειρηματικούς παράγοντες
ήτο ξεκάθαρα αρνητικό. Ευρισκόμενος στην Νέα Υόρκη, το κατ’ εξοχήν κέντρο της
διεθνοποιημένης παγκόσμιας αγοράς, ο Έλληνας πρωθυπουργός φέρεται να δήλωσε ότι
η χώρα του όχι μόνο δεν είναι έτοιμη να δεχθεί ξένες επενδύσεις αλλά έχει
σοβαρές επιφυλάξεις ως προς την αναγκαιότητα τους καθότι δεν συμβαδίζουν προς
το επιλεχθέν μαρξιστικό οικονομικό μοντέλο όπου το κράτος θέλει να διατηρήσει πάση
θυσία τον κυρίαρχο ρόλο του (βλέπε δηλώσεις Π. Σκουρλέτη περί ΔΕΗ, ανάκληση
αδείας στις Σκουριές κλπ.).
Εν όψει των ανωτέρω εύκολα συμπεραίνεται
ότι ουδεμία σοβαρή επένδυση μπορεί να αναμένεται κατά το επόμενο διάστημα, είτε
από Έλληνες ή ξένους επενδυτές, και όσο η κυβέρνηση παραμένει προσηλωμένη σε
ιδεοληψίες και τελείως αποκομμένη από τις διεθνείς επιχειρηματικές εξελίξεις. Έτσι,
η έλλειψη εμπιστοσύνης προς την Ελληνική οικονομία και επιχειρηματικότητα
ενισχύεται αντί να αμβλύνεται γεγονός που μοιραία θα οδηγήσει σε περαιτέρω
συρρίκνωση την οικονομική δραστηριότητα. Και ενώ θα ανέμενε κάποιος ότι η
νεοεκλεγείσα (για δεύτερη φορά μέσα σ’ ένα χρόνο) κυβέρνηση Τσίπρα θα έπραττε
ότι μπορούσε για την ανάκτηση της επιχειρηματικής εμπιστοσύνης, και άρα την
επιστροφή στην ανάπτυξη, αυτή κάνει ακριβώς το αντίθετο.
Για τον ενεργειακό τομέα, του
οποίου την δραστηριότητα καλύπτει και καταγράφει ανελλιπώς το energia.gr, η ακολουθούμενη αντιεπιχειρηματική
πολιτική της κυβέρνησης θα έχει ολέθρια αποτελέσματα και αναπόφευκτα θα
οδηγήσει στην αποεπένδυση. Με τις αναγκαίες επενδύσεις συνολικά στον ενεργειακό
τομέα (βλέπε ηλεκτρικά δίκτυα, αγωγοί αερίου, ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες
συμβατικές και ΑΠΕ, έρευνες υδρογονανθράκων, συστήματα ενεργειακής απόδοσης σε
κτίρια κ.α.) για την επόμενη πενταετία να υπολογίζονται (από το ΙΕΝΕ) στα
25.0 δισεκ. ευρώ, το πλήγμα από την μη υλοποίηση τους, κατά το μεγαλύτερο μέρος
τους, θα είναι ιδιαίτερα αισθητό. Όμως σε μια υποτιθέμενη κοινωνική
πολιτική είναι λογικό προτεραιότητα να έχουν οι επενδύσεις στην ενέργεια,
η αδιάλειπτη παροχή της οποίας αποτελεί συνθήκη sin
e
qu
a
non
για την εύρυθμη λειτουργία της χώρας και την ευημερία των πολιτών. Αβίαστα
λοιπόν οδηγούμεθα στο συμπέρασμα ότι την κυβέρνηση ουδόλως απασχολεί η
ενεργειακή αυτάρκεια της χώρας, πόσω μάλλον ο κομβικός ρόλος που αυτή έχει για
την οικονομική ανάπτυξη.