Φαίνεται
ότι δεν έχουν άδικο όσοι χαρακτηρίζουν την Ελλάδα ως την χώρα της «Φαιδρής Πορτοκαλαίας».
Γιατί αυτό που συμβαίνει τους τελευταίους μήνες με τις επενδύσεις, Ελληνικές
και ξένες, που δήθεν αγωνιά να προσελκύσει η κυβέρνηση δεν έχει προηγούμενο. Με
την κυβέρνηση να αδυνατεί να καταλάβει τα πλήρως αντιφατικά μηνύματα που
στέλνει στον επιχειρηματικό κόσμο.
Έτσι
δεν δείχνει τους κυρίους της κυβέρνησης να τους απασχολεί καθόλου το πολύ
βασικό ερώτημα για το πώς θα συνεχίζουν να εξυπηρετούν τον –καλοπληρωμένο-
δημόσιο τομέα, το πελατειακό τους σύστημα, όλον αυτό τον στρατό πολιτικού
προσωπικού, που, βέβαια, πίνει νερό στο όνομα κάθε κυβέρνησης, εάν ο ιδιωτικός
τομέας δεν μπορεί πλέον να αιμοδοτήσει το κράτος; Εκτός αν συνεχίζουν να
πιστεύουν ότι τα λεφτά θα έρθουν με κάποιο μαγικό τρόπο, από τα βάθη της Κίνας
ή τους συντρόφους στο Κρεμλίνο.
Είναι
προφανές ότι δεν θα έρθουν με αυτόν τον τρόπο, αλλά μόνο εάν πείσουν πως η
Ελλάδα είναι ένας ασφαλής επενδυτικό προορισμός. Και μέχρι σήμερα δεν έχουν πείσει κανέναν για
αυτό. Αντίθετα, κάνουν ότι μπορούν για να αποθαρρύνουν επενδυτές, να
εξαφανίσουν τα όποια ψήγματα επιχειρηματικού πατριωτισμού (ναι, υπάρχει και
αυτός, ιδιαίτερα στ παλιά τζάκια της ελληνικής οικονομίας) έχουν απομείνει που
κρατούν πολλές μεγάλες επιχειρήσεις ακόμη στην Ελλάδα.
Μόλις
προχθές ο πρόεδρος του ΣΕΒ μίλησε για υπαρκτό κίνδυνο να μείνει η Ελλάδα χωρίς
παραγωγική υποδομή, χωρίς μεγάλες επιχειρήσεις και δυνατότητα εξαγωγών. Τα
τελευταία 7 χρόνια οι επενδύσεις στη μεταποίηση και τη βιομηχανική
δραστηριότητα μειώθηκαν κατά 62% (!). Μεγάλα ονόματα του επιχειρείν έχουν
μεταφέρει την έδρα τους εκτός Ελλάδας και είναι γνωστό πως και άλλα, εξίσου
ηχηρά, έχουν στο συρτάρι τους ανάλογα σχέδια. Χιλιάδες ελληνικές μικρομεσαίες
επιχειρήσεις έχουν ήδη μεταφέρει την έδρα τους σε Βουλγαρία, Κύπρο και άλλους
Ευρωπαϊκούς προορισμούς με αρκετές χιλιάδες ακόμη να ετοιμάζονται και αυτές να
μεταφερθούν σύσσωμες, δηλαδή και με την παραγωγική τους δομή, στερώντας έτσι το
Δημόσιο από φορολογητέα ύλη.
Η
στάση που υιοθέτησε η κυβέρνηση απέναντι σε μεγάλους ξένους ομίλους, όπως την
Eldorado
Gold,
άραγε δεν ενίσχυσε την εντύπωση πως στην Ελλάδα μόνο προβλήματα συναντούν οι
επενδυτές; Ας δει κανείς τι συμβαίνει με τα περίφημα ισοδύναμα. Για να καλύψουν
την «πατάτα» με το 23% στην ιδιωτική εκπαίδευση, επιμένουν να αλλάξουν τους
όρους βάσει των οποίων έγινε η μοναδική μεγάλη αποκρατικοποίηση, αυτή του ΟΠΑΠ.
Τι κι αν εισέπραξαν 652 εκατ. ευρώ και έβαλαν έναν από τους υψηλότερους φόρους
σε αγορά τυχερών παιχνιδιών στην Ευρώπη, για να εισπράττουν κάθε χρόνο; Τώρα
είναι έτοιμοι να αλλάξουν τους κανόνες του παιχνιδιού και, άρα, το πλαίσιο πάνω
στο οποίο ένα επενδυτικό κεφάλαιο αποφάσισε να διεκδικήσει αυτόν τον
διαγωνισμό, στέλνοντας ακόμα ένα ηχηρό μήνυμα, εντός και εκτός, ότι η Ελλάδα το
γκουβέρνο δεν είναι ποτέ αξιόπιστος συνομιλητής.
Κι
όλα αυτά συμβαίνουν την ώρα που βρίσκεται σε εξέλιξη η ανακεφαλαιοποίηση των
ελληνικών τραπεζών, η οποία εξαρτάται από τα ξένα
funds! Τη στιγμή, δηλαδή, που η
κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εξοργίζει τους
μετόχους του ΟΠΑΠ, λόγω της δύναμής της
να επιβάλει ειδικό τέλος στα τυχερά παιχνίδια του Οργανισμού, ζητά από τους
ξένους επενδυτές να βάλουν τα ζεστά τους χρήματα στις αυξήσεις κεφαλαίου των Ελληνικών
τραπεζών. Ας ρωτήσουν τους Κινέζους της
COSCO
πόσα παράπονα έχουν από τους
μέχρι τώρα χειρισμούς μιας κατά τα άλλα «έτοιμης» αποκρατικοποίησης. Δεν είναι ασφαλώς
τυχαίο ότι η
COSCO
προγραμματίζει επενδύσεις σε λιμενικά
terminals
σε Σμύρνη και Κωνσταντινούπολη.
Η
κυβέρνηση θα πρέπει επιπλέον ν αλλάξει βηματισμό και να αφήσει πίσω της
αγκυλώσεις και ιδεοληψίες, που ίσως ακούγονται ως μελωδία στα αυτιά των
ψηφοφόρων και μέρους της κοινής γνώμης, αλλά ούτε την οικονομία βοηθούν ούτε
τον κυβερνητικό σχεδιασμό και ασφαλώς δεν συμβάλουν καθόλου στην ανάπτυξη. Αλλά
μήπως τελικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με
τις νέο μαρξιστικές ρίζες της δεν επιθυμεί καθόλου μα καθόλου την ανάπτυξη και
την ενδιαφέρει μόνο η μελαγχολία και η μιζέρια της Ελληνικής Αριστεράς;